UREDBA O RATIFIKACIJI KONVENCIJE IZMEĐU VLADA JUGOSLAVIJE I FRANCUSKE O PRIZNAVANJU I IZVRŠENJU SUDSKIH ODLUKA U GRAĐANSKIM I TRGOVAČKIM STVARIMA ("Sl. list SFRJ - Međunarodni ugovori i drugi sporazumi", br. 7/72)

ČLAN 1

Ratifikuje se Konvencija između Vlade Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije i Vlade Republike Francuske o priznavanju i izvršenju sudskih odluka u građanskim i trgovačkim stvarima, potpisana 18. maja 1971. godine u Parizu, u originalu na srpskohrvatskom i francuskom jeziku.

ČLAN 2

Tekst Konvencije na srpskohrvatskom jeziku glasi:

 

KONVENCIJA
IZMEĐU VLADE SOCIJALISTIČKE FEDERATIVNE REPUBLIKE JUGOSLAVIJE I VLADE FRANCUSKE REPUBLIKE O PRIZNANJU I IZVRŠENJU SUDSKIH ODLUKA U GRAĐANSKIM I TRGOVAČKIM STVARIMA

Vlada Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije i Vlada Francuske Republike u želji da obezbede, u odnosima između dve države, priznanje i izvršenje sudskih odluka u građanskim i trgovačkim stvarima, saglasile su se o sledećim odredbama:

Član 1

1. Ova konvencija se primenjuje na odluke koje donose sudovi strana ugovornica u građanskim stvarima, uključujući lično i porodično pravo, kao i u trgovačkim stvarima.

2. Ona se primenjuje i na odluke koje donose sudovi u krivičnim stvarima, ukoliko se ove odluke odnose na materije pomenute u prethodnom stavu.

3. Ona se ne primenjuje u stvarima:

a) stečaja, poravnanja ili drugih sličnih postupaka;

b) socijalnog osiguranja;

c) šteta u oblasti nuklearne energije.

Član 2

U vezi sa primenom ove konvencije podrazumeva se:

a) pod izrazom "odluke", sve odluke donete u parničnom ili vanparničnom postupku, bez obzira na naziv koji im je dat ili na sudove od kojih potiču, kao i poravnanja zaključena pred sudijom u toku spora;

b) pod izrazom "sud porekla", sud koji je doneo odluku čije se priznanje ili izvršenje traži;

c) pod izrazom "država porekla", država na čijoj teritoriji sud porekla ima svoje sedište;

d) pod izrazom "zamoljeni sud", sud od kojeg se traži da prizna odluku ili da je proglasi izvršnom;

e) pod izrazom "zamoljena država", država na čijoj teritoriji se traži priznanje ili izvršenje.

Član 3

Odluke koje je doneo sud jedne strane ugovornice priznaju se ili proglašavaju izvršnim na teritoriji druge strane:

a) ako je sud porekla bio nadležan prema pravu zamoljene države ili na osnovu konvencije koja je na snazi između strana ugovornica;

b) ako se u državi porekla odluka ne može više pobijati redovnim pravnim lekom i ako je tamo izvršna.

Član 4

Priznanje ili izvršenje se odbija:

a) ako nisu ispunjeni uslovi koje predviđa prethodni član;

b) ako je odluka u suprotnosti sa javnim poretkom zamoljene države;

c) ako akt kojim se pokreće postupak nije bio uredno i blagovremeno uručen ili saopšten odsutnoj stranki da bi se ova mogla braniti;

d) ako jednu od stranaka koja je pristupila sudu nije predstavljao njen zakonski zastupnik, ako je to bilo potrebno;

e) ako je spor između istih stranaka, zasnovan na istim činjenicama i po istom predmetu:

(1) u toku pred sudom zamoljene države, kao prvim sudom pred koji je pokrenut spor, ili

(2) doveo do donošenja odluke u zamoljenoj državi, ili

(3) doveo do donošenja odluke u drugoj državi, a postoje uslovi potrebni za njeno priznanje u zamoljenoj državi;

f) ako je zamoljeni sud obavezan da prizna nadležnost datu izbranim sudijama.

Član 5

Svaka strana ugovornica zadržava pravo da odbije priznanje ili izvršenje odluke jednog suda druge strane koja se odnosi na lično stanje ili sposobnost državljanina treće države na čijoj teritoriji odluka ne bi mogla biti priznata.

Član 6

Priznanje ili izvršenje se ne može odbiti samo iz razloga što je sud porekla primenio drugi zakon a ne onaj koji bi trebalo primeniti prema pravilima međunarodnog privatnog prava zamoljene države, sem u pogledu ličnog stanja ili sposobnosti lica ili slučaja kada je pravilo o sukobu zakona utvrđeno konvencijom na snazi između strana ugovornica. Šta više i u ovom slučaju priznanje ili izvršenje ne može se odbiti ako bi primena zakona koju nalažu pomenuta pravila dovela do istog rezultata.

Član 7

Sa izuzetkom onoga što je potrebno za primenu prethodnih članova, zamoljeni sud ne pristupa nikakvom suštinskom ispitivanju odluke koju je donela država porekla.

Član 8

Prilikom ocene nadležnosti suda porekla, zamoljeni organ je vezan činjeničnim stanjem na kome je ovaj sud zasnovao svoju nadležnost, osim ako nije u pitanju odluka doneta u odsustvu.

Član 9

1. Postupak za priznanje ili izvršenje odluke sprovodi se po zakonu zamoljene države, ukoliko ovom konvencijom nije što drugo određeno.

2. Ako se odlukom rešava o više zahteva po raznim osnovima koji se mogu odvojiti, priznanje ili izvršenje se može tražiti ili odobriti delimično.

Član 10

1. Stranka koja zahteva priznanje ili traži izvršenje mora da podnese:

a) otpravak odluke koji sadrži uslove potrebne za utvrđivanje njegove verodostojnosti;

b) svaki dokument na osnovu kojeg se može utvrditi da je odluka bila uručena ili saopštena;

c) po potrebi overen prepis sudskog poziva za odsutnu stranku i sva dokumenta na osnovu kojih se može utvrditi da joj je poziv bio blagovremeno uručen;

d) svaki dokaz na osnovu kojeg se može utvrditi da se odluka ne može više pobijati redovnim pravnim lekom i da je postala izvršna na teritoriji države porekla.

2. Ako sadržina odluke ne omogućava zamoljenom sudu da proveri da li su ispunjeni uslovi iz ove konvencije, ovaj sud može da zahteva sva druga potrebna dokumenta.

3. Dokumenta predviđena u prethodnim stavovima moraju biti propraćena prevodom overenim od strane diplomatskog ili konzularnog službenika, zakletog tumača, ili od strane svakog lica koje je u tu svrhu ovlašćeno u jednoj od dve države. Ova dokumenta ne podležu legalizaciji.

Član 11

Stranka kojoj je priznata besplatna sudska pomoć u državi porekla, uživaće je bez ponovnog razmatranja, u granicama koje predviđa zakonodavstvo zamoljene države, za akta i postupke koji imaju za cilj da odluka bude priznata ili da postane izvršna, kao i za akta i postupke izvršenja odluke o egzekvaturi.

Član 12

Ova konvencija ne ukida konvencije čiji su članovi ili će biti članovi dve države, a koje u posebnim oblastima regulišu pitanje priznanja i izvršenja odluka.

Član 13

Ova konvencija se primenjuje na celokupnoj teritoriji obe države.

Član 14

Svaka strana ugovornica saopštiće drugoj izvršenje postupka koji zahteva njen ustav za stupanje na snagu ove konvencije. Ona će stupiti na snagu prvog dana drugog meseca posle poslednjeg saopštenja.

Član 15

1. Ova konvencija se zaključuje na neodređeno vreme.

2. Svaka strana ugovornica može je u svako doba otkazati, a ovaj otkaz proizvodi dejstvo šest meseci od dana kada je druga strana ugovornica primila saopštenje o otkazu.

Sačinjeno na dan 18. maja 1971. godine u Parizu, u dva primerka na srpskohrvatskom i francuskom jeziku, pri čemu su oba teksta podjednako verodostojna.

Za Vladu	Za Vladu
Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije,	Republike Francuske,
Ivo Vejvoda, s.r.	Gilbert de Chambrun, s.r.

ČLAN 3

Ova uredba stupa na snagu osmog dana od dana objavljivanja u "Službenom listu SFRJ".