ZAKONO RATIFIKACIJI PROTOKOLA PROTIV NEZAKONITE PROIZVODNJE I PROMETA VATRENIM ORUŽJEM, NJEGOVIM DELOVIMA, SKLOPOVIMA I MUNICIJOM, KOJIM SE DOPUNJAVA KONVENCIJA UJEDINJENIH NACIJA PROTIV TRANSNACIONALNOG ORGANIZOVANOG KRIMINALA("Sl. list SCG - Međunarodni ugovori", br. 11/2005) |
ČLAN 1
Ratifikuje se Protokol protiv nezakonite proizvodnje i prometa vatrenim oružjem, njegovim delovima, sklopovima i municijom, kojim se dopunjava Konvencija Ujedinjenih nacija protiv transnacionalnog organizovanog kriminala, usvojen 31. maja 2001. godine u Njujorku, u originalu na arapskom, kineskom, engleskom, francuskom, ruskom i španskom jeziku.
ČLAN 2
Tekst Protokola u originalu na engleskom jeziku i u prevodu na srpski jezik glasi:
PROTIV NEZAKONITE PROIZVODNJE I PROMETA VATRENIM ORUŽJEM, NJEGOVIM DELOVIMA, SKLOPOVIMA I MUNICIJOM, KOJIM SE DOPUNJAVA KONVENCIJA UJEDINJENIH NACIJA PROTIV TRANSNACIONALNOG ORGANIZOVANOG KRIMINALA
Države članice ovog protokola,
Svesne hitne potrebe da se spreči, suzbije i potpuno eliminiše nezakonita proizvodnja i promet vatrenim oružjem, njegovim delovima, sklopovima i municijom, zbog štetnih posledica koje ima na bezbednost svake države, regiona i sveta u celini, jer ugrožava opšte dobro naroda, njihov društveni i ekonomski razvoj i pravo da žive u miru,
Ubeđene da je neophodno da sve države u tom cilju preduzmu sve mere koje su potrebne, uključujući tu međunarodnu saradnju i ostale mere na regionalnom i globalnom nivou,
Pozivajući se na rezoluciju Generalne skupštine broj 53/111 od 9. decembra 1998. godine u kojoj je Skupština odlučila da uspostavi međuvladin ad hoc komitet u proširenom sastavu čija je svrha izrada sveobuhvatne međunarodne konvencije protiv transnacionalnog organizovanog kriminala i razmatranje izrade, između ostalog, jednog međunarodnog dokumenta za borbu protiv nezakonite proizvodnje i prometa vatrenim oružjem, njegovim delovima, skolopovima i municijom,
Imajući na umu princip jednakih prava naroda i njihovog prava na samoopredeljenje, sadržan u Povelji Ujedinjenih nacija i u Deklaraciji principa međunarodnog prava koji se tiču prijateljskih odnosa i saradnje među državama u skladu sa Poveljom Ujedinjenih nacija,
Ubeđene da će dopunjavanje Konvencije Ujedinjenih nacija protiv transnacionalnog organizovanog kriminala jednim međunarodnim dokumentom protiv nezakonite proizvodnje i prometa vatrenim oružjem, njegovim delovima, sklopovima i municijom biti korisno za sprečavanje i suzbijanje krivičnih dela iz te oblasti,
Dogovorile su se o sledećem:
Veza sa Konvencijom Ujedinjenih nacija protiv transnacionalnog organizovanog kriminala
1. Ovaj protokol dopunjava Konvenciju Ujedinjenih nacija protiv transnacionalnog organizovanog kriminala. On se mora tumačiti zajedno sa tom konvencijom.
2. Odredbe ove konvencije će se primenjivati na ovaj protokol, uz potrebne izmene, ukoliko se Protokolom ne predvidi drugačije.
3. Prekršaji koji se ustanove u skladu sa članom 5. ovog protokola tretiraće se kao prekršaji ustanovljeni u skladu sa navedenom Konvencijom.
Izjava o svrsi
Svrha ovog protokola je da unapređuje, olakšava i ojačava saradnju između država članica u cilju sprečavanja, suzbijanja i eliminisanja nezakonite proizvodnje i prometa vatrenim oružjem. njegovim delovima, sklopovima i municijom.
Izrazi
U svrhu ovog protokola:
(a) Izraz "vatreno oružje" označava svako prenosno oružje koje ima cev i koje ispaljuje, predviđeno je da ispaljuje, ili se lako može modifikovati tako da ispaljuje metak, zrno ili projektil na osnovu dejstva eksplozije, uključujući tu i trofejno vatreno oružje ili njihove kopije. Nacionalnim zakonima se određuje šta je to trofejno vatreno oružje i njihove kopije. Ni u kom slučaju, međutim, pojam trofejnog oružja ne može obuhvatiti vatreno oružje proizvedeno nakon 1899. godine.
(b) Izraz "delovi i sklopovi" označava svaki element ili rezervni deo koji je posebno izrađen za vatreno oružje i bitan je za njegovo funkcionisanje, u šta spadaju cev, okvir, magacin, klizač, burence, zatvarač i uređaji koji služe za prigušivanje zvuka pucnja vatrenog oružja.
(v) Izraz "municija" označava kompletan metak ili njegove delove, u šta spada čaura, kapisla, barutno punjenje, metak ili drugi projektil, koji se koriste za vatreno oružje, pod uslovom da ti delovi u datoj državi članici podležu sistemu dozvola i odobrenja.
(g) Izraz "nezakonita proizvodnja" označava sledeće slučajeve proizvodnje ili sklapanja vatrenog oružja, njegovih delova, sklopova ili municije:
(i) od delova i sklopova koji su nezakonito nabavljeni;
(ii) bez licence ili dozvole od nadležnih vlasti države članice gde se vrši proizvodnja ili sklapanje; ili
(iii) bez označavanja vatrenog oružja prilikom njegove proizvodnje, koje je predviđeno u članu 8. ovog protokola.
Licenciranje ili davanje dozvole za proizvodnju delova i sklopova vršiće se u skladu sa nacionalnim zakonima.
(d) Izraz "nezakonit promet" označava svaki uvoz, izvoz, nabavku, prodaju, isporuku, premeštanje ili transport vatrenog oružja i njegovih delova, sklopova i municije, sa teritorije ili preko teritorije jedne države članice na teritoriju druge države članice, u slučaju da jedna od tih država to nije odobrila u skladu sa uslovima ovog protokola, ili ukoliko vatreno oružje nije označeno u skladu sa članom 8. ovog protokola.
(đ) Izraz "praćenje" označava sistematsko praćenje vatrenog oružja i, ukoliko je moguće, njegovih delova, sklopova i municije, od proizvođača do kupca u cilju pomaganja nadležnim organima država članica u otkrivanju, istraživanju i analizi nezakonite proizvodnje i nezakonitog prometa.
Delokrug primene
1. Ovaj protokol će se primenjivati, izuzev ukoliko u njemu samom nije drugačije navedeno, u cilju sprečavanja nezakonite proizvodnje i prometa vatrenim oružjem, njegovim delovima, sklopovima i municijom, i u cilju istraživanja i krivičnog gonjenja prekršaja koji su ustanovljeni u skladu sa članom 5. ovog protokola, kada su ti prekršaji međunarodnog karaktera i kad je u njih uključena neka organizovana kriminalna grupa.
2. Ovaj protokol se neće primenjivati na transakcije između država, ili na državne nabavke u slučajevima kada bi primena ovog protokola ugrozila pravo države članice da preduzima akcije koje su u interesu nacionalne bezbednosti u skladu sa Poveljom Ujedinjenih nacija.
Kažnjavanje krivičnih dela
1. Svaka država članica treba da usvoji takve zakonodavne i ostale neophodne mere, kako bi se kao krivično delo okvalifikovale sledeće radnje kada se izvrše sa namerom:
(a) nezakonita proizvodnja vatrenog oružja, njegovih delova, sklopova i municije;
(b) nezakonit promet vatrenim oružjem, njegovim delovima, sklopovima i municijom;
(v) falsifikovanje ili nezakonito brisanje, uklanjanje ili promenu oznaka na vatrenom oružju koje su predviđene u članu 8. ovog protokola.
2. Svaka država članica treba da usvoji takve zakonodavne i ostale neophodne mere da bi se kao krivično delo okvalifikovale sledeće radnje:
(a) u skladu sa osnovnim principima njenog pravnog sistema, pokušaj izvršenja prekršaja ili saučesništvo u prekršaju koji je ustanovljen u stavu 1. ovog člana; i
(b) organizovanje, naređivanje, pomaganje podsticanje, olakšavanje, ili savetovanje prilikom izvršenja prekršaja koji je ustanovljen u stavu 1. ovog člana.
Oduzimanje, zaplena i uklanjanje
1. Ne osporavajući član 12. Konvencije, države članice treba da usvoje, u stepenu koliko je to u njihovom nacionalnom pravu moguće, takve mere koje su neophodne da bi se omogućilo oduzimanje vatrenog oružja, njegovih delova, sklopova i municije, koji su nezakonito proizvedeni ili je njima nezakonito trgovano.
2. Države članice treba da usvoje, u okviru svog nacionalnog zakonodavstva, takve mere koje su neophodne da bi se sprečilo da u ruke neovlašćenih lica dospeju vatreno oružje, njegovi delovi, sklopovi i municija, koji su nezakonito proizvedeni ili kojima je nezakonito trgovano, na taj način što će se takvo vatreno oružje, njegovi delovi, sklopovi i municija zapleniti i uništiti na drugi zvanično propisan način pod uslovom da je oružje bilo označeno i da se o načinu uklanjanja takvog vatrenog oružja ili municije vodi evidencija.
Vođenje evidencije
Svaka država članica mora da obezbedi da se najmanje deset godina čuvaju podaci u vezi sa vatrenim oružjem i, ukoliko je u datim okolnostima moguće i izvodljivo, podaci o delovima, sklopovima i municiji koji su potrebni da bi se to vatreno oružje moglo pratiti i prepoznati i, ukoliko je u datim okolnostima moguće i izvodljivo, podaci o nezakonito proizvedenim ili nabavljenim delovima, sklopovima i municiji, da bi se te nezakonite radnje mogle otkriti i sprečavati. Takvim podacima treba obuhvatiti:
(a) odgovarajuće oznake koje se zahtevaju u članu 8. ovog protokola;
(b) u slučaju kada se radi o međunarodnim transakcijama sa vatrenim oružjem, njegovim delovima, sklopovima i municijom, treba navesti datume izdavanja odgovarajućih licenci i dozvola i njihovog isticanja, državu u koju se izvozi, državu iz koje se uvozi, tranzitne države, ako ih ima, krajnjeg primaoca, opis i količinu artikala.
Označavanje vatrenog oružja
1. U cilju identifikovanja i praćenja svakog vatrenog oružja, države članice moraju:
(a) da prilikom proizvodnje vatrenog oružja zahtevaju njegovo jedinstveno označavanje u kome je navedeno ime proizvođača, država ili mesto proizvodnje i serijski broj, ili da uspostave alternativno jedinstveno i jasno označavanje jednostavnim geometrijskim simbolima kombinovanim sa brojčanim ili slovno-brojčanim oznakama koje omogućavaju svim državama lako identifikovanje zemlje u kojoj je proizvedeno;
(b) da zahtevaju odgovarajuće uprošćeno označavanje svakog komada uvezenog vatrenog oružja, koje omogućuje identifikovanje države iz koje je uvezeno, i ukoliko je moguće, identifikovanje godine uvoza, čime se nadležnim organima te države omogućuje praćenje vatrenog oružja, i da zahtevaju jedinstveno označavanje oružja, ukoliko ono takvu oznaku nema. Uslovi iz ovog podstava ne moraju se primenjivati na vatreno oružje koje je privremeno uvezeno u zakonske svrhe koje je moguće proveravati;
(v) da prilikom izdavanja vatrenog oružja iz vladinih skladišta na stalno korišćenje u civilne svrhe, obezbede odgovarajuće jedinstveno označavanje koje će omogućiti da svaka država članica može identifikovati državu iz koje se vrši transfer.
2. Države članice treba da podstiču proizvođače vatrenog oružja da razvijaju mere u cilju onemogućavanja uklanjanja ili promene oznaka.
Privremeno onesposobljavanje vatrenog oružja
Država članica koja, po svom nacionalnom zakonodavstvu, privremeno onesposobljeno vatreno oružje ne smatra vatrenim oružjem, mora da preduzme neophodne mere, uključujući i ustanovljenje posebnih prekršaja da spreči njegovo nezakonito ponovno osposobljavanje u skladu sa sledećim opštim principima privremenog onesposobljavanja:
(a) svi bitni delovi privremeno onesposobljenog vatrenog oružja moraju se učiniti trajno neupotrebljivim, i mora se onemogućiti njihovo uklanjanje, zamena ili modifikovanje na način koji bi omogućio ponovno osposobljavanje tog vatrenog oružja na bilo koji način;
(b) moraju se uspostaviti takvi propisi da nadležni organi mogu proveravati, ukoliko je potrebno, da je modifikacijama obavljenim kroz mere privremenog onesposobljavanja vatreno oružje postalo trajno neupotrebljivo;
(v) overa od strane nadležnih organa mora da uključi izdavanje potvrde ili uvođenje u evidenciju kojima se potvrđuje privremeno onesposobljavanje vatrenog oružja, ili stavljanje jasno vidljive oznake na vatreno oružje u tu svrhu.
Opšti uslovi za sistem dozvola ili overe izvoza, uvoza i tranzita
1. Svaka država članica mora da uspostavi ili da održava efikasan sistem dozvola ili overavanja prilikom izvoza i uvoza, i da uspostavi efikasan sistem mera u slučaju međunarodnog tranzita vatrenog oružja, njegovih delova, sklopova i municije.
2. Pre izdavanja izvozne dozvole ili overavanja otpremnice vatrenog oružja, njegovih delova, sklopova i municije, svaka država članica mora da se uveri u sledeće:
(a) da je država koja uvozi izdala uvoznu dozvolu ili je uvoz overila; i
(b) da su tranzitne države pre otpremanja robe dale, u najmanju ruku, pismeno obaveštenje da se ne protive tom tranzitu, uzimajući pri tom u obzir bilateralne ili multilateralne sporazume i aranžmane kojima se daje prednost državama koje nemaju izlaz na more.
3. Izvozna, odnosno uvozna dozvola ili overa i dokumentacija koja ih prati moraju da sadrže podatke koji treba, u najmanju ruku, da obuhvate mesto i datum izdavanja, datum prestanka njihovog važenja, državu izvoza, državu uvoza, krajnjeg korisnika, opis i količinu vatrenog oružja, njegovih delova, sklopova i municije, a kad je tranzit u pitanju, i države preko kojih se tranzit obavlja. Podaci sadržani u uvoznoj dozvoli moraju se državama tranzita dostaviti unapred.
4. Država članica koja uvozi mora, na zahtev, državu članicu koja izvozi da obavesti o prijemu pošiljke vatrenog oružja ili njegovih delova, sklopova i municije.
5. Svaka država članica mora, koristeći metode koji joj stoje na raspolaganju, da preduzme neophodne mere kojima će zaštititi poverljivost procedura davanja dozvola i overavanja, i omogućiti proveru verodostojnosti dokumenata dozvola i overavanja.
6. Države članice mogu da usvoje pojednostavljene procedure za privremeni uvoz, izvoz i tranzit vatrenog oružja, njegovih delova, sklopova i municije u zakonske svrhe koje je moguće proveravati, kao što su, na primer, lov, sportsko streljaštvo, procena izložbe ili popravke.
Bezbednost i preventivne mere
U nastojanju da se otkriju, spreče i eliminišu pojave krađe, gubljenja, ili promene namene vatrenog oružja, njegovih delova, sklopova i municije, kao i njihove nezakonite proizvodnje i prometa, svaka država članica treba da preduzme sledeće mere:
(a) da zahteva obezbeđenje vatrenog oružja, njegovih delova, sklopova i municije prilikom proizvodnje, uvoza, izvoza i tranzita preko teritorije te države članice; i
(b) da poveća efikasnost kontrole uvoza, izvoza i tranzita, uključujući graničnu kontrolu i prekograničnu saradnju policije i carine.
Informisanje
1. Bez obzira na članove 27. i 28. Konvencije, a u skladu sa svojim nacionalnim zakonodavnim i administrativnim sistemima, države ugovornice treba međusobno da razmenjuju relevantne informacije koje su specifične za svaki konkretan slučaj, a u vezi sa, na primer, ovlašćenim proizvođačima i prodavcima, uvoznicima, izvoznicima i ukoliko je moguće, u vezi sa prevoznicima oružja, njegovih delova, sklopova i municije.
2. Bez obzira na članove 27. i 28. Konvencije, a u skladu sa svojim nacionalnim zakonodavnim administrativnim sistemima, države ugovornice treba međusobno da razmenjuju relevantne informacije o sledećem:
(a) o organizovanim kriminalnim grupama za koje se zna da učestvuju, ili se sumnja da učestvuju u nezakonitoj proizvodnji i prometu vatrenog oružja, njegovih delova, sklopova i municije;
(b) o načinima prikrivanja koji se koriste u nezakonitoj proizvodnji i prometu vatrenog oružja, njegovih delova, sklopova i municije, i načinima za njihovo otkrivanje;
(c) o metodima i načinima, mestima otpreme, odredištima i putevima koji organizovane kriminalne grupe uobičajeno koriste prilikom nezakonite proizvodnje i prometa vatrenog oružja, njegovih delova, sklopova i municije; i
(d) o pravnom iskustvu i praksi i o merama koje se preduzimaju u cilju sprečavanja, suzbijanja i eleminisanja nezakonite proizvodnje i prometa vatrenog oružja, njegovih delova, sklopova i municije.
3. Države članice treba jedna drugu da snabdevaju relevantnim naučnim i tehnološkim informacijama, odnosno da međusobno razmenjuju informacije koje su korisne za organe koji sprovode zakone, u cilju proširivanja svojih mogućnosti sprečavanja, otkrivanja i istraživanja nezakonite proizvodnje i prometa vatrenog oružja, njegovih delova, sklopova i municije i krivično gone lica koja su u te nezakonite aktivnosti uključena.
4. Države članice treba međusobno da sarađuju na praćenju vatrenog oružja, njegovih delova, sklopova i municije, za koje se sumnja da su nezakonito proizvedeni ili nabavljeni. Ta saradnja treba da obuhvati i hitno reagovanje, u okviru raspoloživih mogućnosti, na zahteve za pomoć u praćenju vatrenog oružja, njegovih delova, sklopova i municije.
5. Zavisno od osnovnih principa svog zakonodavnog sistema ili međunarodnih sporazuma, svaka država članica treba da garantuje poverljivost informacija koje primi od druge države članice, kao i da prihvati sva ograničenja u odnosu na njihovo korišćenje ukoliko to od nje zatraži država članica koja je informacije shodno ovom članu dostavila, na korišćenje tih informacija, uključujući tu i informacije o trgovačkim transakcijama koje su privatnog karaktera. Ukoliko se takva poverljivost ne može postići, o tome treba pre otkrivanja informacija obavestiti državu članicu koja ih je dostavila.
Saradnja
1. Države članice treba da sarađuju na bilateralnom, regionalnom i međunarodnom nivou u sprečavanju, suzbijanju i eliminisanju nezakonite proizvodnje i prometa vatrenim oružjem, njegovim delovima, sklopovima i municijom.
2. Ne osporavajući član 18. stav 13. Konvencije, svaka država članica treba da imenuje nacionalno telo ili nacionalnog koordinatora koji će delovati kao veza između nje i drugih država članica u stvarima koje se tiču ovog protokola.
3. Države članice treba da traže podršku i saradnju od proizvođača, trgovaca, izvoznika, uvoznika, posrednika u trgovini i prevoznika vatrenog oružja, njegovih delova, sklopova i municije, u cilju sprečavanja i otkrivanja nezakonitih aktivnosti koje se navode u stavu 1. ovog člana.
Obuka i tehnička pomoć
Države članice sarađivaće međusobno, odnosno sa relavantnim međunarodnim organizacijama, u zavisnosti od slučaja, tako da mogu na svoj zahtev da dobiju obuku i tehničku pomoć koji su im neophodni za poboljšanje njihove sposobnosti sprečavanja, suzbijanja i eliminisanja nezakonite proizvodnje i prometa vatrenog oružja, njegovih delova, sklopova i municije, u šta spada i tehnička i finansijska pomoć u tim stvarima koja se navodi u članovima 29. i 30. Konvencije.
Posrednici u prometu i posredništvo
1. U svrhu sprečavanja i suzbijanja nezakonite proizvodnje i prometa vatrenim oružjem i njegovim delovima, sklopovima i municijom, države članice koje to još nisu učinile treba da razmotre uspostavljanje sistema kojim se regulišu aktivnosti lica koja se bave posredništvom. Taj sistem treba da obuhvati jednu ili više mera kao što su:
(a) obavezno registrovanje posrednika koji rade na teritoriji te države članice;
(b) obavezno izdavanje dozvola ili obavezno overavanje posredovanja; ili
(v) obaveza navođenja imena i adrese angažovanih trgovačkih posrednika u uvoznim ili izvoznim dozvolama, u overama takvih poslova ili u pratećim dokumentima.
2. Države članice koje su uspostavile sistem overe posredovanja, kao što je predviđeno u stavu 1. ovog člana, podstiču se da prilikom razmene informacija po članu 12. ovog protokola uključe i informacije o posrednicima i posredovanju, i da o posrednicima i posredovanju vode evidenciju u skladu sa članom 7. ovog protokola.
Rešavanje sporova
1. Države članice će nastojati da sporove koji nastanu u vezi sa tumačenjem ili primenom ovog protokola rešavaju pregovorima.
2. Svaki spor između dve ili više država članica koji nastane u vezi sa tumačenjem ili primenom ovog protokola, a koji se ne može u razumnom roku rešiti pregovorima, biće na zahtev jedne od tih država članica predat arbitraži. Ukoliko u roku od šest meseci od datuma predaje zahteva za arbitražu, te države članice ne budu mogle da se dogovore oko organizovanja arbitraže, svaka od tih država članica može da podnese spor Međunarodnim sudu pravde putem molbe u skladu sa statutom tog suda.
3. Svaka država članica može da izjavi, prilikom potpisivanja, ratifikacije, prihvatanja, odobrenja ili pristupanja ovom protokolu, da odredbe stava 2. ovog člana nju ne obavezuju. Druge države članice neće biti obavezane stavom 2. ovog člana u odnosu na svaku državu članicu koja izjavi takvu rezervu.
4. Svaka država članica koja izjavi rezervu u skladu sa stavom 3. ovog člana može u svakom trenutku da povuče tu rezervu na osnovu obaveštenja upućenog generalnom sekretaru Ujedinjenih nacija.
Potpisivanje, ratifikacija, prihvatanje, odobrenje i pristupanje
1. Ovaj protokol će biti otvoren za potpisivanje za sve države u sedištu Ujedinjenih nacija u Njujorku počevši od tridesetog dana nakon što ga usvoji Generalna skupština Ujedinjenih nacija, pa do 12. decembra 2002. godine.
2. Ovaj protokol će takođe biti otvoren za potpisivanje za organizacije regionalne ekonomske integracije pod uslovom da je barem jedna država članica te organizacije potpisala ovaj protokol u skladu sa stavom 1. ovog člana.
3. Ovaj protokol podleže ratifikaciji, prihvatanju ili odobrenju. Instrumenti ratifikacije, prihvatanja ili odobrenja biće deponovani kod generalnog sekretara Ujedinjenih nacija. Svaka organizacija regionalne ekonomske integracije može deponovati svoj instrument ratifikacije, prihvatanja ili odobrenja ukoliko je to već uradila barem jedna država članica te organizacije. U tom instrumentu ratifikacije, prihvatanja ili odobrenja ta organizacija treba da navede stepen svoje nadležnosti u vezi sa pitanjima koja reguliše ovaj protokol. Takođe, ta organizacija treba da obavesti depozitara o svakoj relevantnoj promeni stepena njene nadležnosti.
4. Ovaj protokol je otvoren za pristupanje svake države ili organizacije regionalne ekonomske integracije čija je bar jedna država članica istovremeno članica ovog protokola. Instrumenti pristupanja biće deponovani kod generalnog sekretara Ujedinjenih nacija. Prilikom pristupanja, organizacija regionalne ekonomske integracije treba da navede stepen svoje nadležnosti u vezi sa pitanjima koja reguliše ovaj protokol. Takođe, ta organizacija treba da obavesti depozitara o svakoj relevantnoj promeni stepena njene nadležnosti.
Stupanje na snagu
1. Ovaj protokol će stupiti na snagu devedesetog dana nakon datuma deponovanja četrdesetog instrumenta ratifikacije, prihvatanja, pristupanja ili odobrenja, ali on ne može stupiti na snagu pre stupanja na snagu Konvencije. U smislu ovog člana, svaki instrument deponovan od strane organizacije regionalne ekonomske integracije neće se računati kao dodatni onim instrumentima koje su države članice te organizacije već deponovale.
2. Za svaku državu ili organizaciju regionalne ekonomske integracije koja ratifikuje, prihvati, odnosno odobri ovaj protokol, ili mu pristupi nakon deponovanja četrdesetog takvog instrumenta, ovaj protokol će stupiti na snagu tridesetog dana nakon datuma na koji je ta država ili organizacija regionalne ekonomske integracije deponovala relevantni instrument, ili na dan stupanja ovog protokola na snagu u skladu sa odredbama stava 1. ovog člana, pri čemu će važeći biti onaj datum stupanja na snagu koji nastupi kasnije.
Amandmani
1. Nakon isteka pet godina od stupanja ovog protokola na snagu, država članica Protokola može da predloži amandman i da ga podnese generalnom sekretaru Ujedinjenih nacija, koji će zatim taj predlog amandmana dostaviti državama članicama i Konferenciji članica Konvencije da bi ga oni razmotrili i odlučili o njemu. Države članice ovog protokola će na sastanku Konferencije članica Konvencije preduzeti sve što je u njihovoj moći da po svakom amandmanu postignu konsenzus. Ukoliko svi pokušaji na postizanju konsenzusa budu iscrpljeni, a ne postigne se nikakav sporazum, kao poslednja mera primeniće se uslov da je za usvajanje amandmana potrebna dvotrećinska većina glasova onih država članica ovog protokola koje prisustvuju i glasaju na sastanku Konferencije članica Konvencije.
2. U pitanjima koja spadaju u njihovu nadležnost, organizacije regionalne ekonomske integracije će svoje pravo glasa po ovom članu ostvarivati sa onim brojem glasova koji je jednak broju njenih država članica koje su članice ovog protokola. Te organizacije neće moći da ostvare svoje pravo glasa ukoliko su njene države članice već ostvarile svoje pravo glasa i obratno.
3. Amandman koji se usvoji u skladu sa stavom 1. ovog člana podleže ratifikaciji, prihvatanju ili odobrenju od strane država članica.
4. Za državu članicu, amandman koji se usvoji u skladu sa stavom 1. ovog člana stupiće na snagu devedesetog dana nakon datuma deponovanja njenog instrumenta ratifikacije prihvatanja, ili odobrenja tog amandmana kod generalnog sekretara Ujedinjenih nacija.
5. Amandman koji je stupio na snagu obavezaće one države članice koje su izrazile svoj pristanak da ih taj amandman obavezuje. Ostale države članice će biti i dalje obavezane odredbama ovog protokola i svim ranijim amandmanima koje su ratifikovale, prihvatile ili odobrile.
Otkazivanje
1. Svaka država članica može da otkaže ovaj protokol dostavljanjem pismenog obaveštenja generalnom sekretaru Ujedinjenih nacija. Takvo otkazivanje će stupiti na snagu godinu dana nakon datuma prijema tog obaveštenja od strane generalnog sekretara.
2. Organizacija regionalne ekonomske integracije će prestati da bude članica ovog protokola kada ga otkažu sve države koje su njene članice.
Depozitar i jezici
1. Za depozitara ovog protokola određen je generalni sekretar Ujedinjenih nacija.
2. Original ovog protokola, čiji su tekstovi na arapskom, kineskom, engleskom, francuskom, ruskom i španskom jeziku jednako verodostojni, biće deponovani kod generalnog sekretara Ujedinjenih nacija.
U potvrdu čega, dole potpisani opunomoćenici, od kojih je svaki propisno za to ovlašćen od strane svoje vlade, potpisali su ovaj protokol.
ČLAN 3
Ovaj zakon stupa na snagu osmog dana od dana objavljivanja u "Službenom listu SCG - Međunarodni ugovori".