UREDBAO RATIFIKACIJI KONZULARNE KONVENCIJE IZMEĐU JUGOSLAVIJE I BOLIVIJE("Sl. list SFRJ - Međunarodni ugovori i drugi sporazumi", br. 11/63) |
ČLAN 1
Ratifikuje se Konzularna konvencija između Federativne Narodne Republike Jugoslavije i Republike Bolivije, potpisana u La Pazu 21. maja 1962. godine, koja u originalu na srpskohrvatskom jeziku glasi:
KONZULARNA KONVENCIJA
IZMEĐU FEDERATIVNE NARODNE REPUBLIKE JUGOSLAVIJE I REPUBLIKE BOLIVIJE
Predsednik Federativne Narodne Republike Jugoslavije i Predsednik Republike Bolivije
u želji da regulišu konzularne odnose između Federativne Narodne Republike Jugoslavije i Republike Bolivije;
uvereni da će to doprineti razvoju prijateljskih odnosa koji postoje između dve zemlje;
odlučili su da zaključe konzularnu konvenciju i odredili su u tu svrhu svoje punomoćnike, i to:
Predsednik Federativne Narodne Republike Jugoslavije: Gospodina Koču Popovića
Predsednik Republike Bolivije: Gospodina Jose Fellman Velarde
koji su se, pošto su razmenili svoja punomoćja nađena u dobroj i propisnoj formi, sporazumeli o sledećem:
U smislu ove konvencije:
1) izraz "država imenovanja" označava visoku stranu ugovornicu koja imenuje konzula;
2) izraz "država prijema" označava visoku stranu ugovornicu na čijoj teritoriji konzul vrši svoje funkcije;
3) izraz "državljanin" označava i svako pravno lice i druga tela ustanovljena na teritoriji jedne ili druge visoke strane ugovornice prema njihovim zakonodavstvima;
4) izraz "konzulat" ili "konzularno mesto" označava ured;
5) izraz "sedište konzulata" označava gradove, luke ili mesta u kojima se nalazi konzulat;
6) izraz "konzularne prostorije" označava svaku zgradu ili deo zgrade koji se koriste za rad konzulata;
7) izraz "konzularna arhiva" označava svaku zvaničnu prepisku, dokumente i akte konzulata i sav kancelarijski nameštaj i prostorije određene za njihovo čuvanje;
8) izraz "konzul" označava svako lice, koje imenuju nadležne vlasti države imenovanja, kome su nadležne vlasti države prijema izdale egzekvaturu ili privremeno ili drugo ovlašćenje koje mu omogućuje da dela kao konzul, generalni konzul, vicekonzul ili kao konzularni agent.
Konzul može biti karijerni i počasni. Karijerni konzul mora biti državljanin države imenovanja, počasni konzul može biti i državljanin države prijema;
9) izraz "službenik konzulata" označava svako lice koje vrši neki konzularni zadatak a koje se ne bavi drugim profesionalnim ili lukrativnim delatnostima. Ovaj se izraz neće primenjivati na lica koja su zapošljena isključivo na održavanju konzularnih prostorija ili na drugim domaćim poslovima.
PRIJEM KONZULA I KONZULARNA PODRUČJA
1. Svaka visoka strana ugovornica može otvoriti konzulate na teritoriji druge strane ugovornice uz saglasnost ove druge strane ugovornice.
2. Sedište konzulata, njegov rang i njegovo područje utvrđuju sporazumno država prijema i država imenovanja.
3. Država imenovanja može vršiti naknadne izmene u pogledu sedišta konzulata, njegovog ranga i njegovog područja samo uz saglasnost države prijema. Država prijema može tražiti obrazloženim zahtevom premeštanje ili zatvaranje nekog konzulata.
4. Ukoliko ne postoji drukčiji sporazum konzul može vršiti svoje funkcije van svoga područja samo uz saglasnost države prijema.
1. Država prijema prima i priznaje konzule shodno svom zakonodavstvu na osnovu podnetog patentnog pisma ili sličnog dokumenta.
2. Kad dobije patentno pismo konzula ili sličan dokument, država prijema izdaje egzekvaturu ili drugo ovlašćenje što je moguće pre i bez troškova.
3. Konzul može pristupiti vršenju svojih funkcija tek posle prijema dokumenata o kojima je reč u paragrafu 2. ovog člana ili, u slučaju potrebe, privremenog ovlašćenja na osnovu koga može vršiti svoje funkcije u očekivanju da mu se izda konačni dokument.
4. Izdavanje egzekvature ili svakog drugog dokumenta, o kojima se govori u paragrafu 2. ovog člana, može se odbiti ili se oni mogu povući samo iz ozbiljnih razloga.
5. Država imenovanja utvrđuje potreban broj konzula u svakom svom konzularnom predstavništvu na teritoriji države prijema.
Ako o tome ne postoji izričit sporazum, država prijema može odbiti da prihvati broj koji je odredila država imenovanja, ako smatra da on prelazi granice razumnog i uobičajenog s obzirom na okolnosti i uslove koji vladaju na konzularnom području i na potrebe konzulata o kome se radi.
Država imenovanja notifikovaće državi prijema imenovanje svojih konzula shodno prethodnim odredbama. Za imenovanje počasnih konzula državljana države prijema, država imenovanja će prethodno zatražiti saglasnost države prijema.
6. Država prijema će odmah obavestiti svoje nadležne organe o imenovanju konzula. Te vlasti biće obavezne da preduzmu sve potrebne mere koje omogućuju konzulima da vrše svoje funkcije i da uživaju prava, privilegije i imunitete koji su im priznati ovom konvencijom.
Karijerni konzuli i šefovi konzulata, imaju pravo da imenuju konzularne agente na svom području, pod rezervom saglasnosti države prijema.
Konzularni agenti biće snabdeveni licencom koju im u tu svrhu izdaje konzul koji ih je imenovao i po čijim naređenjima rade.
Pod rezervom prethodnih stavova, odredba člana 3. ove konvencije primenjivaće se i na konzularne agente.
1. Država imenovanja ima pravo da u svojim konzulatima zaposli potreban broj lica koja mogu biti njeni državljani ili državljani države prijema.
2. Država prijema može odbiti da prihvati broj službenika koje odredi država imenovanja ako smatra da on prelazi granice razumnog i uobičajenog s obzirom na okolnosti i uslove koji vladaju u konzularnom području i na potrebe konzulata o kome se radi.
3. Šef konzulata će dostaviti nadležnim vlastima države prijema imena i adrese službenika o kojima je reč u prvom stavu ovog člana.
4. Država imenovanja će opozvati službenika konzulata ili će okončati njegove funkcije u konzulatu, prema slučaju ako država prijema smatra da postoje razlozi za njegovo opozivanje ili prestanak njegovih funkcija.
Konzul koji nije šef konzulata ili službenik konzulata državljanin države imenovanja može biti zadužen da vrši privremeno funkcije konzula - šefa konzulata koji je preminuo ili koji je sprečen usled bolesti, odsustva ili iz ma kog drugog razloga. Stupanje na dužnost privremenog zamenika notifikuje se državi prijema.
Privremeni zamenik uživa sve povlastice iz odredaba ove konvencije koje se odnose na šefove sve dok titularni šef konzulata ne preuzme svoju dužnost ili do imenovanja novog šefa konzulata.
1. Država imenovanja može, uz prethodnu saglasnost države prijema i pod uslovima i formalnostima koje predviđa zakonodavstvo države prijema, sticati, na teritoriji države prijema, u vlasništvo ili na stalno korišćenje, shodno važećim propisima na toj teritoriji, zemljište, zgrade ili delove zgrada i nuzzgradne zgrade ako su joj potrebne za smeštaj konzulata ili rezidenciju karijernih konzula i, eventualno, službenika konzulata državljana države imenovanja.
2. Država imenovanja ima pravo da za potrebe navedene u prethodnom paragrafu ovog člana podiže zgrade na zemljištu koje je stekla u vlasništvo ili stalno korišćenje.
3. Razume se da je država imenovanja dužna da se povinuje propisima o građenju ili urbanističkim, i ograničenjima koja važe u kraju u kome se nalaze zemljišta, zgrade, delovi zgrada ili nuzzgradne zgrade o kojima je reč u 1. i 2. paragrafu ovog člana.
1. Grb ili nacionalni amblem države imenovanja može biti stavljen na zgradi i na spoljnjem zidu zgrade u kojoj je konzulat smešten, sa odgovarajućim natpisom konzulata na službenom jeziku pomenute države. Taj grb ili nacionalni amblem i taj natpis takođe se mogu staviti i na ulazna vrata konzulata ili blizu njih.
2. Zastava države imenovanja može se istaći na konzulatu u dane javnih praznika i u uobičajenim prilikama.
3. Konzuli, šefovi konzulata, mogu takođe staviti grb ili nacionalni amblem države imenovanja, i istaći zastavu pomenute države na vozila, brodove i vazduhoplove koje koriste u vršenju svojih funkcija.
4. Obe visoke strane ugovornice osiguraće poštovanje i zaštitu pomenutih zastava, grbova i amblema.
1. Shodno priznatim principima međunarodnog prava, konzularna arhiva je u svako vreme nepovrediva i vlasti države prijema ne mogu je ni pod kojim izgovorom pregledati niti zapleniti.
2. Konzularna arhiva čuva se u prostorijama koje su za to naročito namenjene i koje moraju biti jasno odvojene od prostorija koje služe kao lični stan konzula ili službenika konzulata. Ta arhiva treba pored toga, da bude držana odvojeno od knjiga ili hartija koje imaju drugu namenu.
3. Konzuli mogu slobodno i svim sredstvima, izuzev otpremnih radio i televizijskih stanica, opštiti i biti u prepisci, čak i šifrom, sa vlastima svoje vlade ili sa diplomatskom misijom pod koju potpadaju ili drugim diplomatskim ili konzularnim predstavništvima države imenovanja. Njihova službena prepiska nepovrediva je i treba da se prenosi u kovertima, vrećama ili drugim zapečaćenim paketima.
4. Konzularni agenti mogu opštiti slobodno ili biti u prepisci sa konzuIatima pod koje potpadaju.
1. Policija ili druge vlasti države prijema mogu ući u prostorije konzulata samo uz saglasnost šefa konzulata.
Ako takve saglasnosti nema, one mogu ući u te prostorije samo radi izvršenja naloga ili sudske odluke i sa dozvolom ministarstva inostranih poslova države prijema.
2. Počasni konzuli ne mogu se pozivati na ovaj imunitet za ciljeve koji nemaju veze sa vršenjem njihovih konzularnih funkcija.
3. Konzularna vlast neće ni u kom slučaju dozvoliti da vinovnik flagrantnog prestupa ili begunac koga goni vlast države prijema prodre u konzularne prostorije da bi izmakao odnosnim vlastima. Ona će učiniti sve što je moguće da tim vlastima olakša hapšenje vinovnika ili begunca koji bi prodro u pomenute prostorije.
Odredbe ovog člana ne mogu se ni u kom slučaju tumačiti kao priznavanje prava azila.
4. Kad, pod okolnostima predviđenim ovim članom, nadležne vlasti države prijema treba da uđu u prostorije konzuIata, to treba učiniti uz poštovanje nepovredivosti konzularne arhive priznate članom 9. ove konvencije.
1. Konzuli i službenici konzulata, državljani države imenovanja, oslobođeni su svakog davanja i rekvizicije ličnih i drugih pokretnih stvari.
2. Prostorije konzulata, rezidencija konzula i službenika konzulata, državljana države imenovanja, kao i pokretna dobra koja se u njima nalaze, oslobođeni su kako svake rekvizicije tako i svake vojne kontribucije ili davanja smeštaja za vojsku.
3. Odredbe ovoga člana neće se primenjivati na državljane države imenovanja koji su u vreme njihovog imenovanja u konzulatu imali svoje boravište na teritoriji države prijema.
Konzuli i službenici konzulata, ma koga državljanstva bili, spadaju pod nadležnost sudskih i upravnih vlasti države prijema osim u pogledu postupka u vezi sa njihovim funkcijama, shodno odredbama ove konvencije i pravilima međunarodnog prava.
1. Karijerni konzuli uživaju lični imunitet od hapšenja, osim u slučajevima flagrantnog prestupa. Protiv njih se ne može pokrenuti mera pritvora, osim ako su okrivljeni za krivično delo za koje je predviđena kazna lišenja slobode najmanje pet godina, ili neka druga teža kazna predviđena zakonodavstvom države prijema.
2. U slučaju hapšenja konzula ili njegovog gonjenja, država prijema obavestiće odmah pismeno diplomatsku misiju države imenovanja pod koju potpada taj konzulat.
1. Konzuli su obavezni da svedoče u sudskim ili upravnim postupcima.
2. Ako je potrebno dobiti od karijernog konzula izjavu o svedočenju, izjava će se uzeti usmeno ili pismeno u konzulovoj rezidenciji ili u prostorijama konzulata, kako se ne bi izazvala nikakva smetnja u vršenju njegovih službenih funkcija. Ako karijerni konzul čije se svedočenje traži smatra korisnim da se savetuje sa svojom vladom, daće mu se u tu svrhu rok.
3. Ako sudska ili upravna vlast traži njihovo svedočenje u vezi sa postupcima koji se odnose na njihove konzularne funkcije ili na dokumente konzularne arhive, konzuli i službenici konzulata neće biti dužni da odgovore na to rešenje. Isto važi ako sudska ili upravna vlast ili neka druga vlast države prijema traži podnošenje arhivskih dokumenata ili drugih konzularnih papira ili tumačenje nekog zakona države imenovanja.
4. Konzuli i drugi službenici konzulata nisu dužni da vlastima države prijema daju izjave o prinadležnostima službenika konzulata.
Karijerni konzuli i službenici konzulata državljani države imenovanja, njihovi supružnici i maloletna deca koja sa njima stanuju nisu dužni da postupaju u smislu zakonskih propisa države prijema koji regulišu pitanje dozvole boravka, prijavu i kontrolu stranaca.
Počasni konzuli podleže propisima tog zakonodavstva; olakšava im se ispunjenje formalnosti kojima mogu biti podvrgnuti u njihovom svojstvu stranaca.
Sva motorna vozila, brodovi i vazduhoplovi upisani na ime konzulata, konzula ili službenika konzulata moraju biti osigurani protivu štete nanete trećim licima.
Carinske privilegije i oslobođenja utvrđena u daljim članovima ove konvencije daju se pod rezervom efektivne primene principa reciprociteta.
Poravnanja ili radnje u vezi sa sticajem, od strane države imenovanja, nepokretne imovine o kojoj je reč u prvom paragrafu člana 7. ove konvencije, oslobođeni su svih poreza ili sličnih dažbina.
Zgrade, delovi zgrada kao i zemljište i nuzzgradne zgrade koje su vlasništvo države imenovanja, a koji su namenjeni isključivo u svrhe o kojima je reč u prvom paragrafu člana 7. ove konvencije, oslobođeni su poreza ili sličnih dažbina ma kakve vrste oni bili i ma ko ih naplaćivao.
Ovo oslobođenje ne odnosi se na dažbine koje se naplaćuju kao naknada za učinjene usluge.
Nikakav porez niti slične kontribucije ma kakve vrste oni bili, neće se naplaćivati na teritoriji države prijema na konzularne takse koje se naplaćuju za račun države imenovanja ili prilikom izdavanja potvrde o plaćanju takvih taksa.
Prinadležnosti, plate, dnevnice ili naknade isplaćene konzulima ili službenicima konzulata oslobođene su poreza i drugih dažbina koje se naplaćuju u državi prijema, ma kakve vrste oni bili i bez obzira ko ih naplaćuje, pod uslovom da korisnici nisu državIjani države prijema i da se prinadležnosti, plate, dnevnice ili naknade isplaćuju isključivo kao naknada za vršenje konzularnih funkcija.
1. Država imenovanja ima pravo da na teritoriju države prijema uvozi pokućstvo i druge predmete namenjene isključivo za službene potrebe konzulata bez plaćanja ma kakvog poreza, carine i sličnih dažbina na uvoz odnosnih stvari.
2. Karijerni konzuli, za vreme trajanja njihovih funkcija oslobođeni su plaćanja svih poreza, carine ili sličnih dažbina na uvoz pokućstva i drugih predmeta namenjenih isključivo za njihovu ličnu ili porodičnu upotrebu.
3. Službenici konzulata državljani države imenovanja uživaju za vreme od 6 meseci od preuzimanja dužnosti oslobođenja od plaćanja carinskih taksa, poreza ili ma kakve druge dažbine prilikom uvoza pokućstva i drugih ličnih stvari.
4. Automobili, izletnička plovila i vazduhoplovi, koje karijerni konzul i službenici konzulata, državljani države imenovanja uvezu na teritoriju države prijema za svoju ličnu ili porodičnu upotrebu biće privremeno oslobođeni svih uvoznih dažbina za vreme trajanja njihovih funkcija. Uvoz pomenutih vozila podleži ograničenjima predviđenim zakonskim propisima države prijema. Međutim, primena ovih propisa vršiće se saobrazno postojećim okolnostima na konzularnom području.
5. Prevozna sredstva koja karijerni konzuli i drugi službenici konzulata uvezu u gore pomenutim granicama oslobođena su svih saobraćajnih taksa u državi prijema.
6. Svi predmeti uvezeni prema gore pomenutom režimu uživaće iste povlastice prilikom reeksportovanja.
7. Podrazumeva se međutim:
a) da se oslobođenja o kojima je reč u 1, 2, 3. i 4. paragrafu ovog člana ne proširuju na dažbine koje se naplaćuju na ime učinjenih usluga;
b) da država prijema može zahtevati, za priznanje oslobođenja, obaveštenje o uvozu ili izvozu shodno svojim zakonskim propisima ili pravilima;
c) da se nijedna odredba ovog člana neće tumačiti kao dozvola uvoza na teritoriju države prijema, predmeta čiji je uvoz izričito zabranjen zakonom;
d) da su u svim slučajevima otuđenja, stavljanja u prodaju ili ustupanja trećem licu na upotrebu korisnici pomenute povlastice obavezni da se povinuju propisima države prijema kako bi, ako je potrebno, regulisali obavezu plaćanja odgovarajućih carinskih dažbina.
Shodno odredbama ove konvencije međunarodnim principima i običajima, konzuli štite i zastupaju sva prava i interese državljana države imenovanja.
Oni se mogu, u tu svrhu, obraćati nadležnim vlastima na svome području i, ako nema diplomatsko predstavništvo države imenovanja, vladi države prijema.
Konzuli mogu opštiti sa državljanima države imenovanja, mogu ih savetovati i pomagati im u njihovim stvarima, sporovima ili postupcima pred teritorijalnim vlastima.
Oni im mogu osigurati, ako je potrebno, pomoć pravnika ili tumača.
Nadležne vlasti će bez odlaganja obavestiti konzula o hapšenju ili pritvaranju ili o svakoj meri lišenja ili ograničenja slobode koja bi pogodila nekog državljanina države imenovanja na njihovom području.
Konzul tada mora biti ovlašćen da poseti tog državljanina i da sa njim razgovara, da bi mogao preduzeti mere za njegovu odbranu pred sudom i drugim vlastima. Svako saopštenje tog državljanina namenjeno konzulu dostaviće mu se preko nadležnih vlasti.
Ako državljanin, posle osude, izdržava kaznu lišenja slobode ili je podvrgnut nekoj drugoj meri ograničenja slobode, konzul ima pravo da ga poseti na osnovu ovlašćenja nadležne vlasti. Svaka poseta takve vrste treba da omogući konzulu ili njegovom zastupniku da razgovara sa zatvorenikom.
Posete predviđene u prethodnim stavovima obavljaće se u skladu sa zakonima i propisima države prijema; podrazumeva se da ti zakoni i propisi ne treba da ometaju vršenje pomenutih konzularnih funkcija.
Konzuli nadležni, na osnovu zakona i uputstva države imenovanja, mogu:
1) sastavljati ili upisivati akte o građanskom stanju koji se odnose na njihove državljane;
2) sklapati brakove između njihovih državljana ako su na to ovlašćeni zakonodavstvom države imenovanja, osim u slučaju kada jedan od budućih supružnika poseduje, na dan sklapanja braka bolivijansko državljanstvo prema bolivijanskom zakonu i jugoslovensko državljanstvo prema jugoslovenskom zakonu. U slučaju sumnje u pogledu državljanstva, konzuli će se obraćati u Boliviji - Ministarstvu unutrašnjih poslova, a u Jugoslaviji - Saveznom Državnom sekretarijatu za unutrašnje poslove. Brakovi koje zaključi konzul treba da budu saopšteni u roku od mesec dana nadležnim vlastima zemlje prijema;
3) primati na overu:
a) isprave i ugovore koje njihovi državljani budu želeli da zaključe u tom obliku, osim isprava i ugovora o zasnivanju stvarnih prava na nepokretna dobra koja se nalaze na teritoriji države prijema,
b) sve isprave i ugovore, ma koga državljanstva bile stranke, koji se tiču dobara koja se nalaze, ili poslova koje treba zaključiti, na teritoriji države imenovanja ili ako treba da proizvode pravno dejstvo na toj teritoriji.
Konzularne isprave sastavljene prema zakonima države imenovanja, njihovi otpravci, prepisi i izvodi, ako su propisno legalizovani od strane konzula i ako nose službeni pečat konzulata, punovažne su, u sudovima i van njih, pred svim vlastima dve zemlje i imaju istu dokaznu snagu kao da su sastavljene pred javnim službenikom ili drugom nadležnom vlašću jedne ili druge države, ali pod uslovom da je za njih plaćena taksa, da su registrovane i da su ispunjene sve uobičajene formalnosti u državi prijema.
U slučaju da se dovede u sumnju autentičnost nekog otpravka, prepisa ili izvoda pomenutih isprava, svako zainteresovano lice može tražiti upoređenje sa originalom i prisustvovati sravnjivanju ako to smatra potrebnim.
Konzuli mogu:
1) vršiti registraciju državljana države imenovanja;
2) izdavati svojim državljanima pasoše ili druge putne isprave;
3) vizirati pasoše ili putne isprave lica koja žele da uđu na teritoriju države imenovanja;
4) izvršiti popis vojnih obveznika državljana države imenovanja;
5) primati izjave ili sastavljati isprave, legalizovati potpise i overavati prepise, vizirati, overavati ili prevoditi dokumente, ako te isprave i te formalnosti zahtevaju zakoni ili uputstva države imenovanja;
6) prevoditi i legalizovati sve vrste dokumenata koje su izdale vlasti ili službenici države imenovanja; ti prevodi imaju, u državi prijema, istu snagu i vrednost kao da su ih sačinili zakleti tumači te zemlje.
Konzuli mogu pod rezervom odredaba specijalnih aranžmana koje su zaključile ili koje treba da zaključe strane ugovornice:
1) obrazovati, u skladu sa zakonima države imenovanja, tutelu i kuratelu svojih pravno nesposobnih državljana;
2) u građanskim i trgovinskim stvarima, dostavljati sudske i vansudske isprave namenjene državljanima države imenovanja i izvršavati zamolnice sudova države imenovanja koje se odnose na saslušanje državljana države imenovanja na načine koji su u skladu sa zakonodavstvom države prijema;
3) primati u depozit novac, dokumente i predmete svake vrste koje bi im predali državljani države imenovanja ili koji bi im bili predati za njihov račun; ti depoziti ne uživaju imunitet predviđen u članu 9. ove konvencije.
Depoziti se mogu izvoziti iz države prijema jedino u skladu sa propisima te države;
4) obezbediti, shodno članovima 29. do 33. ove konvencije, čuvanje nasleđa svojih državljana i očuvanje interesa tih državljana koji imaju pravo na nasleđe;
5) obezbediti, shodno delu VII ove konvencije, primenu zakona države imenovanja o trgovačkoj plovidbi.
Konzul može bdeti nad interesima države imenovanja u pogledu: rada, emigracije, trgovine, saobraćaja i u pogledu naučnih, kulturnih i drugih delatnosti koje su u skladu sa konzularnim funkcijama.
1. Ako neki državljanin države imenovanja umre na teritoriji države prijema gde je imao svoje prebivalište ili svoje boravište, nadležne vlasti odmah će o tome izvestiti konzula na čijoj je teritoriji smrt nastupila. U slučaju da nadležna vlast države prijema sazna da je na njenoj teritoriji otvoreno neko nasleđe u kome neki državljanin države imenovanja ima eventualno pravo, ona o tome odmah obaveštava konzula na čijem je području to nasleđe otvoreno. Konzul, sa svoje strane, ako o tome sazna prvi, daje takvo obaveštenje nadležnoj vlasti.
2. Ako među naslednicima ima odsutnih, maloletnih ili pravno nesposobnih, ili ako se izvršioci testamenta koje je odredio ostavilac ne nalaze u mestu gde se otvara nasleđe, nadležna mesna vlast će staviti po službenoj dužnosti pečat što je moguće pre i obavestiti o tome konzula. Ako u mestu gde se nasleđe otvara postoji konzulat, to obaveštenje treba dati pre stavljanja pečata.
3. Konzul može tome prisustvovati i, u takvom slučaju, može ukrstiti svoje pečate sa pečatima mesne vlasti. Dvostruki pečati mogu se skinuti samo ako je konzul bio blagovremeno obavešten o danu i času skidanja pečata. To obaveštenje daje se pismeno i njegova predaja konstatuje potvrdom o uručenju.
4. Konzul može tražiti da se sastavi zapisnik i može prisustvovati tome.
5. Konzul može zastupati državljane države imenovanja kad se tiče njihovih prava na nasleđe. Ako kasnije ti državljani izdaju uredno ovlašćenje nekom drugom licu, ovlašćenje konzula prestaje u trenutku kada o tome bude obavešten.
Konzul može tražiti imenovanje staraoca nasleđa i, dok ovaj ne bude imenovan, može vršiti nadzor i zahtevati hitne mere očuvanja nasleđa. Konzul ne može vršiti ta prava ako postoji naslednik u čijem su posedu nasledna dobra.
Ako neki državljanin države imenovanja koji nema svoje prebivalište ili boravište na teritoriji države prijema umre na putu ili u prolazu preko teritorije ove poslednje države, konzul na čijem je području umro pomenuti državljanin ovlašćen je, u cilju obezbeđenja novca i drugih pokretnih stvari koji su lična svojina umrlog, da ih odmah preuzme na čuvanje, ne dirajući u pravo sudskih ili upravnih vlasti države prijema da uzmu u posed taj novac ili druge pokretne stvari, ako to zahteva interes pravde ili potreba krivične istrage.
1. Konzul može primiti, radi dostave nekom državljaninu države imenovanja koji ne prebiva na teritoriji države prijema, novac i dobra na koje taj državljanin ima pravo usled smrti nekog lica, ma ko ono bilo.
2. Ako konzul prihvati da primi novac ili dobra te vrste, on treba, pod uslovima koje postavlja lice koje predaje ta dobra ili novac, da pruži dovoljan dokaz da ih je državljanin, kome treba da budu predati, primio. U slučaju da konzul nije uspeo iz ma kojih razloga da izvrši predaju i o tome podnese potreban dokaz, dužan je primljeni novac, odnosno stvari vratiti.
Novac ili dobra o kojima je reč u članu 32. mogu biti uručeni konzulu samo ukoliko zakoni i propisi države prijema dozvoljavaju to uručenje licu kome konzul treba da ih preda i pod uslovima koje ti zakoni i propisi predviđaju. Konzul nema nad pomenutim novcem ili dobrima šira prava nego što bi imalo zainteresovano lice da je uručenje izvršeno direktno tom licu.
1. Ako se brod koji vije zastavu države imenovanja nađe u luci države prijema, nadležni konzul može doći lično ili poslati predstavnika na taj brod, pošto se ovome dozvoli da saobraća sa obalom.
Konzul može sasvim slobodno ispitivati zapovednika i članove posade, pregledati brodske isprave, primati svaku izjavu o putovanju, pravcu i krajnjem odredištu broda i izdavati za račun države imenovanja sve vrste dokumenata potrebnih za otpremu broda.
2. Zapovednik broda i članovi posade ovlašćeni su da stupe u vezu sa konzulom. Zapovednik broda ili član posade koji ga zamenjuje može ići u konzulat bez prethodnog ovlašćenja. Ako se konzulat nalazi u nekom drugom gradu a ne u onom gde se nalazi luka, ovlašćenje za posetu konzulata tražiće se kako za zapovednika broda tako i za člana posade koji ga zamenjuje.
3. Konzul može tražiti pomoć od vlasti države prijema u svim pitanjima koja se odnose na funkcije o kojima je gore reč, a pomenute vlasti će pružiti potrebnu pomoć.
1. Konzul može rešavati o pitanjima koja se odnose na održavanje unutrašnjeg reda i discipline na trgovačkim brodovima, ako je za to ovlašćen zakonodavstvom države imenovanja.
Isto tako konzul može sam rešavati, ako je za to ovlašćen zakonodavstvom države imenovanja, sporove svake vrste između zapovednika broda, oficira i članova posade, uključujući i isprave o plati i izvršenju ugovora o zapošljenju. On može takođe vršiti prava koja mu daje država imenovanja u pogledu zapošljavanja, ukrcavanja, otpuštanja i iskrcavanja mornara i izvršiti, ako je potrebno, smeštaj u bolnicu i repatrijaciju zapovednika broda ili članova posade.
2. U okviru odredaba člana 26. pod 3) konzuli mogu izdavati potrebne vize zapovednicima, oficirima broda i članovima posade na njihove pomorske knjižice umesto pasoša, kada ta lica treba:
a) da odu da se ukrcaju u jednoj od luka države imenovanja;
b) da pređu preko teritorije ove države da bi se ukrcali u jednoj stranoj luci;
c) da pređu preko teritorije jedne od strana ugovornica radi povratka u svoju zemlju.
3. Ako neko od lica o kojima je gore reč, koje se iskrcalo u nekoj luci jedne od strana ugovornica, treba da se vrati u svoju državu, vizu na pomorsku knjižicu će izdati nadležne lučke vlasti.
4. U slučajevima o kojima je reč u paragrafima 2. i 3. ovog člana, vize će biti stavljene na pomorske knjižice samo u slučaju stvarne i obrazložene potrebe i ako gore pomenuta lica ispunjavaju uslove potrebne za dobijanje vize.
Lica o kojima je gore reč dužna su da idu u mesto odredišta bez zadržavanja i najkraćim putem i dok se nalaze na teritoriji države prijema podleže odredbama o strancima te države.
1. Ne prejudicirajući prava upravnih organa i sudova države prijema u pogledu vršenja izviđaja i istrage krivičnih dela ili prekršaja na brodu države druge strane ugovornice, kao i u pogledu primene i sprovođenja prava te države u odnosu na brod, lica i stvari na brodu, dok se ovaj nalazi u unutrašnjim morskim vodama ili teritorijalnom moru države prijema, zajednička je namera strana ugovornica da se organi i sudovi države prijema, osim na zahtev ili po pristanku konzula ili zapovednika broda, po mogućstvu ne mešaju u stvari koje se događaju na brodu, osim ako se posledice takvih dela proširuju i na državu prijema ili ako su takve prirode da ugrožavaju mir ili javni interes države prijema ili red na teritorijalnom moru odnosno unutrašnjim morskim vodama.
2. Ako, na zahtev ili po pristanku konzula ili zapovednika broda, dođe do mešanja vlasti države prijema u ono što se dešava na brodu, te vlasti će blagovremeno obavestiti konzula o tome, kako bi on mogao prisustvovati pregledima, istragama ili hapšenjima koje te vlasti nameravaju da izvrše. Obaveštenje sastavljeno o tome sadržavaće tačan čas i, ako konzul propusti da prisustvuje ili da pošalje svoga zastupnika, vlasti države prijema sprovešće postupak u njegovom odsustvu.
Isti postupak će se primeniti ako zapovednik broda ili član posade treba da dâ izjavu pred sudom ili mesnim vlastima države prijema.
3. Konzul koji ne bude prisutan ili zastupljen biće obavešten od nadležnih organa države prijema o nastalim događajima.
4. Odredbe ovog člana neće se primenjivati: kod uobičajenih pregleda i ispitivanja koje vrše organi države prijema u vezi bezbednosti plovidbe, broda, tereta, putnika i posade, carine i zdravstvenog stanja.
Konzuli mogu shodno zakonskim propisima države imenovanja, primati sve vrste izjava i sastavljati sve vrste dokumenata o:
1) upisu broda u državi imenovanja ili njegovom brisanju iz spiska brodova;
2) opremanju ili raspremanju broda upisanog u državi imenovanja;
3) upisivanju promena vlasništva broda upisanog u državi imenovanja i hipotekama ili drugim stvarnim pravima na taj brod;
4) kupovini stranih brodova koji treba da budu upisani u državi imenovanja ili prodaji domaćih brodova inostranstvu;
5) uništenju domaćih brodova.
Ako se tiče opremanja i raspremanja o kojima je gore reč, prethodno treba tražiti saglasnost vlasti države prijema, ako raspremanje ili uništenje treba da se izvrši u nekoj luci države prijema.
1. Ako neki brod koji vije zastavu države imenovanja pretrpi brodolom ili se nasuče na obali države prijema, teritorijalne vlasti obaveštavaju odmah o tome nadležnog konzula.
Te vlasti preduzimaju sve mere za održavanje rada, obezbeđenja zaštite broda, lica i dobara koji su pretrpeli brodolom i za otklanjanje šteta koje bi mogle biti nanete drugim brodovima ili lučkim uređajima.
2. Konzul može preduzeti u odsustvu brodovlasnika sve potrebne mere koje se tiču sudbine broda.
3. Posredovanje mesnih vlasti ne povlači nikakvo plaćanje troškova, osim povraćaja troškova nastalih usled spasavanja i očuvanja spasenih dobara i troškova koji bi se ubirali u sličnim okolnostima od brodova države prijema.
4. Roba i dobra spaseni od brodoloma podleže uvoznim dažbinama i taksama samo ako se puste u unutrašnji promet na teritoriji države prijema.
Nadležni konzul može isto tako, uz saglasnost teritorijalnih vlasti, preduzimati sve mere za očuvanje i namenu svih dobara koja su pretrpela brodolom i koja su se našla ili koja su doneta na teritoriju države prijema, a koja pripadaju državljanima ili brodu države imenovanja, pod uslovom da njihovi vlasnici ili zainteresovana lica nisu u mogućnosti da preduzmu te mere.
Ako ne postoje suprotne odredbe između brodovlasnika, ukrcatelja i osiguravajuće kompanije, havarije koje su pretrpeli brodovi države imenovanja koji pristaju u luke države prijema, po svojoj volji ili prinudno, rešavaju konzuli, osim kada su za havarije zainteresovani državljani države prijema ili neke treće države. U tom slučaju, i ako nema mirne pogodbe između svih zainteresovanih strana, o havarijama će rešavati mesne vlasti.
Odredbe ove konvencije o pomorskoj plovidbi primenjivaće se na vazduhoplovstvo ukoliko nisu u suprotnosti sa međunarodnim obavezama koje obavezuju dve visoke strane ugovornice.
1. Shodno pravilima međunarodnog prava, konzuli su ovlašćeni da vrše sve funkcije koje su u skladu sa konzularnom praksom a koje priznaje država prijema.
2. Konzuli imaju pravo, u svom svojstvu službenih agenata države imenovanja, na specijalnu zaštitu i posebne obzire od strane svih službenika države prijema sa kojima održavaju službene veze.
Prilikom pružanja konzularnih usluga, konzuli mogu naplaćivati takse koje je propisala država imenovanja.
U svojoj službenoj prepisci sa vlastima države prijema, konzuli će se, u principu, služiti bilo službenim jezikom bilo jednim od službenih jezika države prijema. Kada upotrebljavaju službeni jezik moraju priložiti prevod u jednom od službenih jezika države prijema.
Odredbe dela V ove konvencije o funkcijama konzula primenjuju se isto tako na šefa konzularnog odeljenja diplomatskog predstavništva države imenovanja na teritoriji države prijema.
Svaki spor koji bi mogao nastati u vezi sa tumačenjem ili primenom ove konvencije, koji ne bi bio rešen diplomatskim putem, izneće se, na traženje jedne ili druge strane ugovornice, pred Međunarodni sud pravde, osim ako se visoke strane ugovornice slože da ga reše na drugi način.
Ova konvencija će stupiti na snagu trideset dana po razmeni ratifikacionih instrumenata, koja će se izvršiti u Beogradu.
Ona će ostati na snazi sve dok je jedna visoka strana ugovornica ne otkaže obaveštenjem godinu dana unapred.
U potvrdu čega su punomoćnici, propisno ovlašćeni, potpisali ovu konvenciju.
Sačinjeno u La Pazu, dvadeset prvog maja hiljadu devetsto šezdeset druge godine u četiri primerka jednake vrednosti od kojih su dva na srpskohrvatskom i dva na španskom jeziku.
Za Vladu |
Za Vladu |
|
Federativne Narodne Republike Jugoslavije, |
Republike Bolivije, |
|
Koča Popović, s. r. |
Jose Fellman Velarde, s. r. |
ČLAN 2
Ova uredba stupa na snagu osmog dana od dana objavljivanja u "Službenom listu SFRJ".