UREDBAO RATIFIKACIJI KONZULARNOG UGOVORA IZMEĐU JUGOSLAVIJE I AUSTRIJE("Sl. list SFRJ - Međunarodni ugovori i drugi sporazumi", br. 5/69) |
ČLAN 1
Ratifikuje se Konzularni ugovor između Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije i Republike Austrije, sa Završnim protokolom, potpisan 18. marta 1960. godine u Beogradu, i razmenjene note između Državnog sekretarijata za inostrane poslove i Austrijske ambasade u Beogradu od 27. maja 1965. godine u vezi sa tumačenjem člana 26. Konzularnog ugovora, u originalu na srpskohrvatskom i nemačkom jeziku.
ČLAN 2
Tekst ugovora glasi:
KONZULARNI UGOVOR
IZMEĐU SOCIJALISTIČKE FEDERATIVNE REPUBLIKE JUGOSLAVIJE I REPUBLIKE AUSTRIJE
Socijalistička Federativna Republika Jugoslavija i Republika Austrija, u cilju uređenja njihovih konzularnih službi, sporazumele su se u sledećem:
(1) Ukoliko nije drukčije određeno, podrazumevaju se u smislu ovog ugovora:
a) pod nazivom "konzula" - generalni konzuli, konzuli ili vicekonzuli;
b) pod nazivom "službenika konzulata" - svi službenici konzulata koji nemaju konzularni rang;
c) pod nazivom "konzulata"- generalni konzulati, konzulati ili vicekonzulati.
(2) Konzuli mogu biti konzuli od karijere ili počasni konzuli.
a) Konzuli od karijere su službenici imenovani od strane države koja ih upućuje i koji su isključivo državljani te države, ako se u državi rezidencije ne bave drugim zanimanjem osim vršenjem svojih konzularnih funkcija.
b) Počasni konzuli su lica, imenovana od države za koju rade, koja pored svojih konzularnih funkcija u državi rezidencije mogu da obavljaju i neku lukrativnu delatnost. Kao počasni konzuli mogu se imenovati samo državljani država ugovornica.
Svaka država ugovornica može osnivati konzulate na teritoriji druge države ugovornice. Svaka država ugovornica zadržava sebi pravo da izuzme delove teritorije u kojima ne želi otvaranje konzulata, ukoliko ovo izuzeće važi i za sve ostale države.
(1) Proviziono pismo rukovodioca konzulata podnosi se ministarstvu inostranih poslova države rezidencije. Rukovodilac konzulata biće priznavan i priman prema pravilima i formalnostima utvrđenim u državi rezidencije.
(2) Rukovodiocu konzulata izdaće se bez odlaganja i besplatno egzekvatura potrebna za slobodno vršenje njegove službene funkcije, i to za područje (konzularno područje) koje je sporazumno određeno od država ugovornica.
(3) Državni organi nadležni za konzularno područje, pošto im se podnese egzekvatura, odmah će preduzeti potrebne mere da bi rukovodilac konzulata mogao vršiti svoje službene funkcije i uživati prava, privilegije i imunitete, koji su vezani sa njegovim položajem.
(4) Nadležni organi države rezidencije izdaće svim konzulatima i službenicima konzulata legitimacije u kojima će biti navedeno njihovo službeno svojstvo.
Ako jedna država ugovornica neće da pristane na imenovanje određenog konzula ili želi da opozove dati pristanak, saopštiće to diplomatskim putem drugoj državi ugovornici. Pri tome ona nije dužna da za to navede razloge.
Država rezidencije zajemčuje konzulima u vršenju njihovih službenih funkcija najširu potporu i pomoć.
(1) U slučaju sprečenosti, odsutnosti ili smrti rukovodioca konzulata može država o čijem se konzulatu radi da poveri privremenu upravu tog konzulata ili kojem službeniku zapošljenom kod njenog diplomatskog predstavništva ili kod kojeg drugog njenog konzulata u državi rezidencije ili počasnom konzulu, ili konzulu ili službeniku konzulata zapošljenom kod odnosnog konzulata.
(2) Zamenik rukovodioca konzulata uživa za vreme privremenog upravljanja konzulatom sva prava, privilegije i imunitete koji pripadaju rukovodiocu konzulata.
PRAVA, PRIVILEGIJE I IMUNITETI
(1) Konzuli jedne države ugovornice uživaju na teritoriji druge države ugovornice sva prava, privilegije i imunitete koje uživaju ili će uživati konzuli istog ranga najpovlašćenijeg naroda.
(2) Međutim, nijedna država ugovornica ne može zahtevati za svoje konzule povlastice koje proizilaze iz klauzule najvećeg povlašćenja, a koje su veće od pogodnosti koje ona daje konzulima druge države ugovornice.
(1) Rukovodioci konzulata jedne države ugovornice mogu na teritoriji druge države ugovornice da na zgrade, u kojima se nalaze službene prostorije konzulata, stavljaju grb sa odgovarajućim natpisom na jeziku države o čijem se konzulatu radi. Oni mogu da na tim zgradama , kao i na zgradama u kojima samo oni stanuju, izvese zastavu države koja ih je imenovala, i to na dane nacionalnih praznika, kao i u drugim uobičajenim prilikama.
(2) Konzuli mogu isto tako da izvese zastavu države koja ih je imenovala na vozila, brodove i avione koje upotrebljavaju u vršenju svoje službe. Ovo ne važi za saobraćajna sredstva u opštoj upotrebi koja oni koriste.
(1) Konzuli i službenici konzulata, a isto tako i lica koja su u službi konzula, oslobođeni su na teritoriji države rezidencije materijalnih vojnih obaveza, kao što su davanja, rekvizicije i primanja na stanovanje, ukoliko se te obaveze odnose na pokretna i nepokretna dobra koja služe samo za njihovu službenu ili ličnu potrebu.
(2) Ako su lica navedena u stavu 1. državljani države rezidencije, ona nisu oslobođena lične vojne obaveze.
(1) Konzuli i službenici konzulata ne podležu nikakvom oporezivanju u državi njihove rezidencije u odnosu na službene prinadležnosti za njihovu službenu delatnost.
(2) Konzuli od karijere i službenici konzulata, koji su postavljeni od države koja ih je odaslala, kao i članovi njihovih porodica, oslobođeni su osim toga u državi rezidenciji od plaćanja svih neposrednih ličnih poreza, ukoliko se ti porezi ne naplaćuju od nepokretne imovine, od hipotekarnih potraživanja, zanatske delatnosti, od prihoda iz slobodne profesije ili od kakve druge delatnosti koja donosi dohodak, ili se ne naplaćuju odbijanjem prilikom isplate, ili ne predstavljaju naknadu za posebne usluge od strane javnopravnih teritorijalnih jedinica, javnih ustanova ili preduzeća.
(3) Odredba stava 2. važi samo za lica koja su državljani države koja ih je imenovala.
(4) Oslobođenja koja se priznaju u smislu stava 2. ovog člana ne smeju prelaziti oslobođenja od poreza koja države ugovornice uzajamno priznaju diplomatskim predstavnicima i službenicima diplomatskih predstavništava, kao i članovima njihovih porodica.
Nepokretnosti koje su sopstvenost države čiji je konzulat, a koje služe isključivo za smeštaj konzulata ili za stambene svrhe konzula ili službenika konzulata, oslobođene su u državi u kojoj se konzulat nalazi svih javnih dažbina koje se naplaćuju za posedovanje ili korišćenje takvih nepokretnosti. Ovo oslobođenje ne odnosi se na dažbine koje predstavljaju naknadu za posebne usluge od strane javnopravnih teritorijalnih jedinica, javnih ustanova ili preduzeća.
(1) Zvanični pečati, grbovi, zastave i drugi predmeti inventara, kao i kancelarijski materijal, koji se šalju konzulatu jedne države ugovornice za isključivu službenu upotrebu, ili koje konzulat šalje natrag svojoj državi, oslobođeni su na teritoriji druge države ugovornice svih uvoznih i izvoznih dažbina; međutim, ovi predmeti podleže carinskom nadzoru.
(2) Takođe su oslobođene uvoznih dažbina sve stvari koje se za konzule od karijere jedne države ugovornice i za članove njihovih porodica unesu u drugu državu ugovornicu za njihovu ličnu upotrebu.
(3) Konzuli i službenici konzulata, koji nisu državljani države rezidencije, imaju pravo da povodom svog preseljenja, u roku od šest meseci od stupanja na dužnost u toj državi, unesu bez ikakvih uvoznih dažbina kućni nameštaj i predmete upotrebe za sebe i članove svoje porodice, a isto tako da te predmete u roku od tri meseca po prestanku njihove funkcije iznesu slobodno od svakih izvoznih dažbina.
(1) Konzuli nisu podvrgnuti jurisdikciji države njihove rezidencije zbog službenih radnji koje su preduzeli u granicama nadležnosti priznate ovim ugovorom. U pogledu službenika konzulata važi ovaj imunitet samo za službene radnje koje su preduzete u prostorijama konzulata.
(2) Konzuli koji su državljani države koja ih je imenovala ne mogu na teritoriji države njihove rezidencije biti pritvoreni ili zatvoreni pre pravnosnažnosti sudske odluke, osim ako je u pitanju krivično delo za koje je po zakonima države rezidencije zaprećena kazna lišenja slobode, čija je najviša mera najmanje pet godina ili stroža kazna.
(3) Država koja je imenovala konzula može, iz sopstvene pobude ili po molbi države rezidencije, odustati od imuniteta utvrđenih u st. 1. i 2. ovog člana.
(4) O pritvaranju ili zatvaranju konzula, kao i o pokretanju krivičnog postupka protiv konzula, mora biti odmah obavešteno diplomatsko predstavništvo države koja je imenovala konzula.
(1) Konzuli su dužni da na poziv suda države rezidencije svedoče pred sudom. Polaganje zakletve neće se od njih tražiti. Mere prinuđivanja na pristupanje sudu ili svedočenje nisu dozvoljene protiv konzula.
(2) Konzuli mogu da uskrate svedočenje o činjenicama koje se odnose na njihovu službenu delatnost. Ako po mišljenju suda ne stoji ovaj razlog za uskratu, pitanje će se raspraviti diplomatskim putem između država ugovornica.
(3) Odredbe stava 1. i 2. primenjivaće se i u postupku pred upravnim organima.
(1) Konzularne arhive su nepovredive. Sudovi i drugi organi države u kojoj se konzulat nalazi ne mogu ni u kom slučaju da pregledaju i uzapčuju knjige, hartije i druge predmete koji pripadaju arhivi. Službene knjige, hartije i svi drugi službeni predmeti moraju se uvek držati odvojeno od privatnih hartija konzula i službenika konzulata.
(2) Službena prepiska i službena saopštenja, ma kojim načinom opštenja da su izvršena, između konzulata i svih organa države čiji je konzulat, nepovredivi su i ne smeju biti cenzurisani. Pod organima države čiji je konzulat podrazumevaju se i diplomatska i konzularna predstavništva te države.
(3) Konzuli od karijere su ovlašćeni da na teritoriji države njihove rezidencije šalju i primaju šifrirana saopštenja u saobraćaju sa svim organima navedenim u stavu 2. ovog člana. Ako izvanredne prilike na teritoriji države rezidencije butu to zahtevale, moći će se privremeno, i po prethodnom obaveštenju, obustaviti vršenje tog prava.
(4) Sudovi i drugi organi države rezidencije mogu samo uz pristanak rukovodioca konzulata da preduzimaju prinudne mere u prostorijama konzulata ili u stanovima konzula od karijere, izuzev ako je reč o dostavljanju, o izvršenju pravnosnažne sudske odluke ili o gonjenju za krivično delo za koje je po zakonima države rezidencije zaprećena kazna lišenja slobode od pet godina ili stroža kazna.
(5) Prostorije konzulata, stanovi konzula kao ni prevozna sredstva navedena u članu 8. ne mogu nikada da posluže kao azil.
Opšti zadaci konzula jesu:
1) da na svom konzularnom području štite, sami ili preko svojih izaslanika ili svojih punomoćnika, prava i interese fizičkih i pravnih lica koja su državljani države koja ih je imenovala;
2) da se staraju o razvoju privrednih odnosa između država ugovornica;
3) da doprinose učvršćivanju prijateljskih veza između država ugovornica.
Konzuli su ovlašćeni da, u cilju zaštite prava i interesa fizičkih i pravnih lica koja su državljani države koja ih je imenovala, preduzimaju na svom konzularnom području, a u granicama međunarodnog prava i međunarodnih običaja, sve mere koje smatraju potrebnim. Oni mogu da se neposredno obraćaju sudovima i drugim državnim organima države njihove rezidencije radi traženja objašnjenja u stvarima državljana države koja ih je imenovala, kao i da u tim stvarima, radi zaštite prava tih lica, usmeno ili pismeno intervenišu. Sudovi i drugi državni organi odgovoriće pismeno u primerenom roku, ako se konzuli na njih pismeno obrate.
(1) Konzuli su ovlašćeni da pred sudovima i drugim državnim organima države njihove rezidencije zastupaju državljane države koja ih je imenovala, ako ovi zbog odsutnosti ili drugih važnih razloga nisu u mogućnosti da na vreme zaštite svoja prava i interese; ovo zastupanje traje dok zastupani ne odrede svoje punomoćnike ili sami ne preuzmu zaštitu svojih prava i interesa.
(2) Ovim se ne dira u unutrašnje propise kojima je pravo zastupanja i odbrane zadržano za određena lica.
(1) Ukoliko su ovlašćeni po pravnim propisima države koja ih je imenovala, konzuli imaju pravo na svom konzularnom području:
a) da u konzulatima, svojim stanovima, u stanovima državljana države koja ih je imenovala i na brodovima pod zastavom te države, primaju po želji državljana države koja ih je imenovala njihove izjave i da o tome sastavljaju isprave;
b) da ma gde primaju izjave poslednje volje državljana države koja ih je imenovala, da overavaju te izjave i da ih primaju na čuvanje;
c) da sastavljaju i overavaju isprave lica, ma čijeg ona državljanstva bila, kao i da primaju njihove izjave, ako se te isprave odnosno izjave odnose na dobra koja leže u državi koja je imenovala konzula ili ako se odnose na poslove koje treba obaviti u toj državi ili na prava koja treba tamo ostvarivati; ako su u pitanju dobra, poslovi ili prava u trećim državama, konzulu pripadaju ova ovlašćenja samo ako je u tome zainteresovan državljanin države koja je imenovala konzula;
d) da prevode i vrše overu prevoda svih vrsta isprava koje su izdali sudovi ili drugi državni organi jedne od država ugovornica.
(2) Isprave, kao i njihovi otpravci i prevodi, koji su sastavljeni ili overeni prema odredbi stava 1. ovog člana, smatraće se na teritoriji države rezidencije konzula kao isprave sastavljene ili overene od nadležnog organa države koja je imenovala konzula, ako odgovaraju po obimu i sadržini zakonima te države.
Konzuli su dalje ovlašćeni:
1) da izdaju putne isprave državljanima države koja ih je imenovala, da putne isprave koje su izdate u toj državi produžuju i obnavljaju, kao i da izdaju sve vrste viza;
2) da primaju na čuvanje isprave i druge predmete koje im predaju državljani države koja ih je imenovala: ovi predmeti uzeti na čuvanje ne uživaju privilegije koje su u članu 15. predviđene za konzularne arhive;
3) da vrše regrutovanje državljana države koja ih je imenovala, ako se ovi dobrovoljno odazovu pozivu;
4) da naplaćuju za izvršene službene radnje takse i pristojbe koje su predviđene propisima države koja ih je imenovala, ali bez primene neposrednih prinudnih sredstava u državi njihove rezidencije.
Nadležni matični ured države rezidencije obavestiće odmah konzula o svakom slučaju smrti državljana države koja je imenovala konzula, dostavljajući mu izvod iz matične knjige umrlih koji se izdaje bez naplate takse i troškova. Ako se izvod iz matične knjige umrlih ne može odmah izdati, dostaviće ga matični ured naknadno.
(1) Konzulima pripadaju, u vezi sa zaostavštinama državljana države koja ih je imenovala, sledeća prava koja mogu da vrše sami ili preko svog izaslanika ili svog punomoćnika:
a) da sarađuju pri sastavljanju inventara zaostavštine i da premapotpisuju o tome zapisnik;
b) da sarađuju sa nadležnim sudovima i organima u pogledu svih mera koje se preduzimaju radi otklanjanja štete ili kvara na pokretnoj ili nepokretnoj imovini iz zaostavštine, naročito da predlažu prodaju pokretne zaostavštine, ako je reč o stvarima podložnim kvaru ili čije bi čuvanje bilo skopčano sa nesrazmernim troškovima ili teškoćama, ili čija bi prodaja inače bila u interesu naslednika; konzul je dalje ovlašćen da prisustvuje prodaji;
g) da sarađuju prilikom postavljanja staraoca zaostavštine i u drugim pitanjima upravljanja zaostavštinom, kao i da u vezi s tim stavljaju predloge.
(2) Sudovi države rezidencije konzula dužni su da u slučajevima smrti državljana države koja je imenovala konzula dostave konzulu overeni prepis smrtovnice, a isto tako da ga blagovremeno obaveste o merama navedenim u stavu 1. ovog člana koje nameravaju preduzeti, ako se konzulat nalazi u istom mestu gde se nalazi pokretna zaostavština; u ostalim slučajevima treba konzula odmah obavestiti o merama koje su bile preduzete. Ove se mere mogu, bez štete po prava trećih lica, na predlog konzula izmeniti ili ukinuti.
Pokretne telesne stvari iz zaostavštine državljana jedne države ugovornice, koje se nalaze na teritoriji druge države ugovornice, predaće se konzulu radi otpremanja u državu čiji je državljanin bio ostavilac, i to:
1) ako se u državi rezidencije konzula ne sprovodi rasprava zaostavštine;
2) ako nije potrebno da se obezbede ili podmire zahtevi naslednika, lica koja imaju pravo na nužni deo, legatara ili poverilaca zaostavštine, ili dažbine koje se naplaćuju na sticanje imovine za slučaj smrti; ili
3) ako se tome ne protive zabrane izvoza ili devizno-pravni propisi.
Ako sud jedne države ugovornica sazna da je u raspravi zaostavštine koja se kod njega vodi zainteresovano kao naslednik, lice koje ima pravo na nužni deo ili kao legatar neko fizičko ili pravno lice, koje je državljanin druge države ugovornice, dužan je da o tome obavesti konzula te države.
(1) Konzul ima pravo, ukoliko je na to ovlašćen po propisima države koja ga je imenovala, da u slučaju potrebe postavi zakonskog zastupnika poslovno nesposobnim ili ograničeno poslovno sposobnim fizičkim licima koja su državljani države koja je imenovala konzula, ako se ta lica nalaze na njegovom konzularnom području. Sudovi i drugi državni organi dužni su da obaveste konzula o svakom slučaju u kome je potrebno da se postavi zakonski zastupnik državljaninu države koja je imenovala konzula.
(2) Sudovi i drugi državni organi mogu, radi zaštite interesa lica navedenih u stavu 1. ovog člana da odrede privremene mere, dok nadležni sud ili organ države koja je imenovala konzula ne postavi zakonskog zastupnika tim licima. O preduzetim merama mora biti odmah obavešten konzul.
(3) Isto tako sudovi i drugi državni organi moraju ukoliko vrše poslove starateljstva za državljane države koja je imenovala konzula, a koji su navedeni u stavu 1. ovog člana da pribave mišljenje konzula pre nego što preduzmu važne mere.
Kad pomorski ili rečni brod jedne države ugovornice uplovi u luku druge države ugovornice, zapovednik i posada broda mogu slobodno saobraćati sa konzulom države čiju zastavu brod vije. Ako se brod ne nalazi u luci u kojoj je sedište konzula, zapovednik i posada broda mogu da odu do konzula u čijem konzularnom području leži luka; ovo treba prethodno javiti mesnim organima koji će izdati za to potrebnu dozvolu.
(1) Konzul može, neometan od organa države njegove rezidencije da sâm ili preko svog izaslanika ukazuje pomoć brodovima pod zastavom države koja ga je imenovala, a koji se nalaze u lukama njegovog konzularnog područja. Radi ukazivanja pomoći ili vršenju drugih dužnosti konzul ili njegov izaslanik mogu lično da stupe na brod.
(2) Radi vršenja ovih prava može konzul u okviru zakonskih odredaba i drugih propisa države koja ga je imenovala:
a) da pregleda brodske knjige i isprave, da ispituje zapovednika i posadu broda o putovanju i odredištu broda, kao i da preduzima mere radi olakšanja uplovljenja ili isplovljenja broda. Ako postoje brodske agencije ili druga uslužna preduzeća, konzul će poslove iz njihovog delokruga preduzimati samo na njihovu molbu.
b) da se zajedno sa zapovednikom i članovima posade broda, a u skladu sa propisima države njegove rezidencije, pojavljuje pred sudovima i drugim državnim organima, da ukazuje tim licima svaku pomoć i da im pred sudovima i drugim organima posluži kao tumač;
c) da uređuje sporove između zapovednika broda i članove posade, uključujući i sporove iz radnog odnosa, kao i da preduzima potrebne mere za smenjivanje zapovednika i članova posade broda i popunjavanje posade i da preduzima korake za održavanje reda i discipline na brodu;
d) da u pogledu broda koji vije zastavu države koja ga je imenovala preduzima sve što spada u njegovu nadležnost za sprovođenje upravnih propisa i odredaba pomorskog i rečnog prava te države;
e) da u slučaju potrebe preduzima mere za bolničko lečenje ili dobrovoljno otpremanje u domovinu zapovednika i članova posade broda.
(3) Ako se pokaže potrebnim radi ispostavljanja neke isprave koju traži zapovednik broda, konzul ili njegov izaslanik može, na traženje zapovednika broda, stupiti na brod koji se nalazi na putu u neko pristanište države koju konzul zastupa iako brod ne plovi pod zastavom te države.
Sudovi i drugi organi države konzulove rezidencije intervenisaće samo uz pristanak ili na zahtev konzula ili zapovednika broda u stvarima unutrašnjeg rukovođenja brodom ili u sporovima iz radnog odnosa između zapovednika broda i posade. Oni neće takođe intervenisati ni u slučaju preduzimanja disciplinskih mera na brodu protiv članova posade zbog kršenja propisa službe; ograničenje slobode kao disciplinska mera kod rečne plovidbe je isključeno.
(1) Sudovi i drugi organi države konzulove rezidencije pristupiće samo na zahtev ili uz pristanak konzula ili zapovednika broda:
a) intervencijama u stvarima koje se događaju na brodu, izuzev ako je reč o održavanju reda i mira, javnog zdravlja ili bezbednosti;
b) pokretanju postupka zbog prekršaja izvršenih na brodu, izuzev ako je time ugrožen red u luci ili na pristaništu ili ako su ovi prekršaji učinjeni od strane lica ili prema licima koja nisu članovi posade broda.
(2) Time se ne dira u prava sudova i drugih državnih organa jedne države ugovornice za sprovođenje izviđaja i istrage zbog krivičnih dela i prekršaja, osim onih koji su po stavu 1. pod b) ovog člana izuzeti, ako su ta krivična dela odnosno prekršaji izvršeni na području suvereniteta te države na brodovima koji viju zastavu druge države ugovornice. Isto tako, time se ne dira u primenu propisa koji važe za brodove, kao i za lica i stvari na tim brodovima, u državi ugovornici na čijem se području suvereniteta brodovi nalaze.
(1) Samo na prethodnom blagovremenom obaveštenju konzula preduzeće sudovi i drugi državni organi, u okviru domaćih propisa, saslušanje ili hapšenje nekog lica na brodu, zaplenu imovine koja sa nalazi na brodu ili kakvu drugu procesnu radnju na brodu, odnosno zahtevaće da zapovednik ili član posade broda daju kakvu izjavu pred sudom ili drugim državnim organom.
(2) Ako je prethodno obaveštenje nemoguće zbog vanredne hitnosti radnje u postupku, ako su sudovi ili drugi državni organi intervenisali na zahtev zapovednika broda ili ako konzul nije prisustvovao službenoj radnji, sudovi i drugi državni organi daće konzulu na njegovo traženje obaveštenja, ukoliko je to spojivo sa svrhom postupka.
(1) Odredbe članova 29. i 30. ovog konzularnog ugovora neće se primenjivati na službene radnje koje preduzimaju sudovi ili drugi državni organi radi bezbednosti broda, lica i tovara, odnosno povodom zdravstvenog nadzora ili kontrole putnih isprava.
(2) Isto tako, izuzete su od odredaba tih članova sve službene radnje carinskih organa radi sprečavanja ili otkrivanja carinskih prekršaja ili radi zaplene robe.
Ako zapovednik ili koji član posade broda koji plovi pod zastavom jedne države ugovornice umre za vreme putovanja ili u luci ili na kopnu druge države ugovornice, nadležni sudovi i drugi državni organi te države ugovornice dostaviće bez odlaganja konzulu druge države ugovornice prepise svih obaveštenja koje su primili, a koja se odnose na prava i imovinu umrlog, ako i sve druge raspoložive podatke koji mogu olakšati pronalaženje naslednika.
(1) Ako neki brod koji plovi pod zastavom jedne države ugovornice pretrpi brodolom ili se nasuče na obalu druge države ugovornice ili ako mu se desi neka druga nezgoda na teritoriji te države (plovidbena nezgoda), dužni su nadležni državni organi da o tome bez odlaganja obaveste konzula u čijem se konzularnom području nezgoda desila.
(2) Nadležni državni organi preduzeće sve mere radi bezbednosti nastradalog broda, života lica, tovara i drugih stvari koje se nalaze na brodu ili od njega potiču, a u slučaju potrebe i mere radi sprečavanja pljačke ili nereda na brodu. Oni mogu da preduzmu i mere koje smatraju potrebnim u svrhu sprečavanja štete koja preti lučkim uređajima ili drugim brodovima.
(3) Ako sopstvenik ili brodar nastradalog broda, njihov agent, osiguravač ili zapovednik broda nisu u mogućnosti da preduzmu potrebne mere, ovlašćen je konzul da, u saglasnosti sa zakonima države ugovornice u čijim se vodama plovidbena nezgoda desila, preduzme kao zastupnik navedenih lica sve korake i mere koje bi i ta lica preduzela da su prisutna.
(1) Državni organi države ugovornice na čijem se području desila plovidbena nezgoda neće naplaćivati nikakve carine ni druge dažbine na tovare, zalihe, opremu i pribor broda, koje se inače naplaćuju pri uvozu robe, osim ako se te stvari stave u slobodan promet na teritoriji države ugovornice na kojoj se desila plovidbena nezgoda. Međutim, ovi organi mogu da traže obezbeđenje za eventualnu naplatu dažbina na te stvari.
(2) Državni organi mogu da naplaćuju za svoju pomoć i radove oko spasavanja samo one troškove koji se naplaćuju u sličnom slučaju od brodova koji plove pod zastavom njihove države.
(3) Ako se na obali ili u blizini obale jedne države ugovornice pronađu predmeti koji pripadaju brodu ili tovaru broda koji plovi pod zastavom druge države ugovornice a pretrpeo je plovidbenu nezgodu, konzul je ovlašćen da kao zastupnik sopstvenika ili drugih ovlašćenika preduzme sve mere koje se odnose na obezbeđenje tih predmeta ili na raspolaganje njima, ako ta lica nisu u mogućnosti da sama ili preko svojih punomoćnika preduzmu potrebne mere.
Ovlašćenja iz ovog ugovora, predviđena za rukovodioce konzulata, priznaće se u odnosu na teritoriju koja leži izvan konzularnih područja diplomatskim službenicima za koje šef diplomatskog predstavništva saopšti ministarstvu inostranih poslova druge države ugovornice da im je poverio vođenje konzularnih poslova kod odnosnog diplomatskog predstavništva. Time se ne dira u pripadnost navedenih lica diplomatskom predstavništvu niti u privilegije i imunitete koji su s tim povezani.
Ništa se u ovom ugovoru ne sme tumačiti u smislu da se ovlašćenjima, koja su data konzulima za zaštitu i zastupanje prava državljana države koja ih je imenovala, isključuje ili ograničava prosuđivanje tih prava po opšte priznatim načelima međunarodnog javnog prava.
(1) Sporovi koji nastanu između država ugovornica u tumačenju ili primeni ovog konzularnog ugovora, a ne budu se mogli rešiti diplomatskim putem, predaće se na raspravljanje arbitraži sastavljenoj od tri člana, i to od po jednog predstavnika država ugovornica i predsednika koga te države sporazumno odrede. Ako se države ugovornice ne budu mogle složiti u izboru predsednika u roku od tri meseca, odrediće ovoga, na molbu jedne države ugovornice, predsednik Međunarodnog suda pravde u Hagu.
(2) Ako ne bude drukčije utanačeno, primenjivaće se na postupak pred arbitražom Haška konvencija za mirno rešavanje međunarodnih sporova od 18. oktobra 1907. godine.
Ovaj ugovor biće ratifikovan; ratifikacioni instrumenti razmeniće se u Beču.
(1) Ovaj konzularni ugovor stupa na snagu danom razmene ratifikacionih instrumenata i za vreme od deset godina ne može se otkazati.
(2) Ako Konzularni ugovor ne bude otkazan šest meseci pre isteka tog vremena, smatraće se da je produžen na neodređeno vreme. On će se tada moći otkazati u svako doba, pridržavajući se šestomesečnog otkaznog roka.
U potvrdu ovoga potpisali su punomoćnici obe države ugovornice ovaj konzularni ugovor i snabdeli ga svojim pečatima.
Izrađeno na dan 18. marta 1960. godine u Beogradu u dva originala na srpskohrvatskom i nemačkom jeziku, s tim da su oba teksta autentična.
Za Socijalističku Federativnu |
|
Za Republiku Austriju, |
Koča Popović, s. r. |
|
dr Bruno Krajski, s. r. |
Prilikom izrade Konzularnog ugovora, koji je danas zaključen između Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije i Republike Austrije, postoji saglasnost da se tim konzularnim ugovorom ne dira u prava i dužnosti:
1) koja proizlaze za jednu ili obe države ugovornice iz ratifikacije Konvencije o pravnom položaju izbeglica, zaključene 28. jula 1951. godine u Ženevi, i
2) koja su dve države ugovornice preuzele Sporazumom između Vlade Federativne Narodne Republike Jugoslavije i Savezne Vlade Republike Austrije o uređenju plovidbe na Dunavu od 10. novembra 1954. godine.
Izrađeno na dan 18. marta 1960. godine u Beogradu, u dva originala na srpskohrvatskom i nemačkom jeziku, s tim da su oba teksta autentična.
Za Socijalističku Federativnu |
|
Za Republiku Austriju, |
Koča Popović, s. r. |
|
dr Bruno Krajski, s. r. |
DRŽAVNI SEKRETARIJAT
ZA INOSTRANE POSLOVE
Br. 42466 65
Beograd, 27. maja 1965. godine
Državni sekretarijat za inostrane poslove Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije izražava svoje naročito poštovanje Austrijskoj ambasadi i ima čast po nalogu svoje Vlade saopštiti sledeće:
U vezi sa predstojećom razmenom ratifikacionih instrumenata Konzularnog ugovora između Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije i Republike Austrije, Državni sekretarijat za inostrane poslove ima čast potvrditi da je Jugoslovenska vlada saglasna sa tumačenjem člana 26. pomenutog ugovora utvrđenim u razgovorima između Austrijske ambasade i Državnog sekretarijata za inostrane poslove, po kome odredbe tog člana ni po čemu ne ograničavaju slobodu mesnih vlasti da shodno nacionalnim propisima uskrate izdavanje dozvole o kojoj je reč u pomenutom članu kada nađu da je to potrebno.
Državni sekretarijat za inostrane poslove ima čast da zamoli Austrijsku ambasadu da mu potvrdi saglasnost Austrijske vlade sa napred iznetim, te predlaže da ova nota i potvrdni odgovor Ambasade predstavljaju autentično tumačenje člana 26. citiranog ugovora.
Državni sekretarijat za inostrane poslove Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije koristi i ovu priliku da Austrijskoj ambasadi ponovi izraze svog naročitog poštovanja.
Austrijskoj ambasadi,
Beograd
AUSTRIJSKA AMBASADA
Br. 473-Res 65
Austrijska ambasada izražava svoje naročito poštovanje Državnom sekretarijatu za inostrane poslove Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije i ima čast potvrditi prijem njegove note br. 42466 65 od 27. maja 1965. godine. Ova nota glasi:
"Državni sekretarijat za inostrane poslove Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije izražava svoje naročito poštovanje Austrijskoj ambasadi i ima čast po nalogu svoje Vlade saopštiti sledeće:
U vezi sa predstojećom razmenom ratifikacionih instrumenata Konzularnog ugovora između Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije i Republike Austrije, Državni sekretarijat za inostrane poslove ima čast potvrditi da je Jugoslovenska vlada saglasna sa tumačenjem člana 26. pomenutog ugovora utvrđenim u razgovorima između Austrijske ambasade i Državnog sekretarijata za inostrane poslove, po kome odredbe tog člana ni po čemu ne ograničavaju slobodu mesnih vlasti da shodno nacionalnim propisima uskrate izdavanje dozvole o kojoj je reč u pomenutom članu kada nađu da je to potrebno.
Državni sekretarijat za inostrane poslove ima čast da zamoli Austrijsku ambasadu da mu potvrdi saglasnost Austrijske vlade sa napred iznetim, te predlaže da ova nota i potvrdni odgovor Ambasade predstavljaju autentično tumačenje člana 26. citiranog ugovora.
Državni sekretarijat za inostrane poslove Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije koristi i ovu priliku da Austrijskoj ambasadi ponovi izraze svog naročitog poštovanja."
Austrijska ambasada ima čast da po nalogu svoje Vlade potvrdi da je Austrijska vlada saglasna sa napred navedenim tumačenjem člana 26. Konzularnog ugovora između Federativne Narodne Republike Jugoslavije i Republike Austrije od 18. marta 1960. godine.
Ambasada koristi i ovu priliku da Državnom sekretarijatu za inostrane poslove Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije ponovi izraze svog naročitog poštovanja.
Beograd, 27. maja 1965. godine.
Državnom sekretarijatu
za inostrane poslove Socijalističke
Federativne Republike Jugoslavije
Beograd
ČLAN 3
Ova uredba stupa na snagu osmog dana od dana objavljivanja u "Službenom listu SFRJ".