ZAKONO POTVRĐIVANJU MEĐUNARODNE KONVENCIJE O GRAĐANSKOJ ODGOVORNOSTI ZA ŠTETE PROUZROKOVANE ZAGAĐENJEM POGONSKOM NAFTOM("Sl. glasnik RS - Međunarodni ugovori", br. 1/2010) |
ČLAN 1
Potvrđuje se Međunarodna konvencija o građanskoj odgovornosti za štete prouzrokovane zagađenjem pogonskom naftom, sačinjena 23. marta 2001. godine u Londonu, u originalu na arapskom, kineskom, engleskom, francuskom, ruskom i španskom jeziku.
ČLAN 2
Tekst Međunarodne konvencije o građanskoj odgovornosti za štete prouzrokovane zagađenjem pogonskom naftom u originalu na engleskom jeziku i u prevodu na srpski jezik glasi:
MEĐUNARODNA KONVENCIJA O GRAĐANSKOJ ODGOVORNOSTI ZA ŠTETE PROUZROKOVANE ZAGAĐENJEM POGONSKOM NAFTOM
DRŽAVE ČLANICE ove konvencije,
PODSEĆAJUĆI na član 194. Konvencije Ujedinjenih nacija o pravu mora iz 1982. godine, koji propisuje da će države preduzeti sve neophodne mere za sprečavanje, smanjenje i kontrolu zagađenja morske sredine,
PODSEĆAJUĆI i na član 235. iste Konvencije koji propisuje da će države, u cilju obezbeđenja brze i odgovarajuće naknade u pogledu svih šteta prouzrokovanih zagađenjem morske sredine, sarađivati u pogledu daljeg razvoja odgovarajućih pravila međunarodnog prava,
PRIMAJUĆI K ZNANJU uspehe koje su Međunarodna konvencija o građanskoj odgovornosti za štete prouzrokovane zagađenjem naftom iz 1992. godine i Međunarodna konvencija o osnivanju međunarodnog fonda za naknadu štete prouzrokovane zagađenjem naftom iz 1992. godine postigle u obezbeđenju da je naknada dostupna licima koja su pretrpela štetu prouzrokovanu zagađenjem nastalim usled izlivanja ili ispuštanja nafte koja se kao rasuti teret prevozi brodom,
PRIMAJUĆI K ZNANJU i da je 1996. godine usvojena Međunarodna konvencija o odgovornosti i naknadi štete nastale u vezi sa prevozom opasnih i zagađujućih materija pomorskim putem, s ciljem da pruži odgovarajuću, brzu i delotvornu naknadu za štete prouzrokovane događajima u vezi sa prevozom opasnih i zagađujućih materija pomorskim putem,
PREPOZNAJUĆI značaj ustanovljenja objektivne odgovornosti za sve oblike zagađenja naftom koja je povezana sa odgovarajućim ograničenjem iznosa te odgovornosti,
UZIMAJUĆI U OBZIR da su neophodne dodatne mere kako bi se obezbedilo plaćanje odgovarajuće, brze i delotvorne naknade za štete prouzrokovane zagađenjem usled izlivanja ili ispuštanja pogonske nafte sa brodova,
U ŽELJI da donesu jedinstvena pravila i postupke radi određivanja pitanja odgovornosti i obezbeđenja pravične naknade štete u takvim slučajevima,
DOGOVORILE SU SE na sledeći način:
U svrhe ove konvencije:
1. "Brod" označava svaki pomorski brod ili pomorsko plovilo bilo koje vrste;
2. "Lice" označava svako fizičko lice ili ortakluk ili javnopravno ili građanskopravno lice, bez obzira da li je kolektivno ili ne, uključujući državu i konstitutivne elemente njenog političkog uređenja;
3. "Vlasnik broda" označava vlasnika, uključujući upisanog vlasnika, zakupca, menadžera ili operatera broda;
4. "Upisani vlasnik" označava lice ili lica koja su upisana kao vlasnici broda ili, u odsustvu upisa, lice ili lica u čijem stvarnom vlasništvu se brod nalazi;
5. "Pogonska nafta" označava sva ugljovodonikova mineralna ulja, uključujući ulja za podmazivanje, koja se koriste ili je predviđeno da se koriste za rad ili pogon broda, kao i ostaci takvih ulja;
6. "Konvencija o građanskoj odgovornosti" označava Međunarodnu konvenciju o građanskoj odgovornosti za štete prouzrokovane zagađenjem naftom iz 1992. godine, sa izmenama i dopunama;
7. "Zaštitne mere" označavaju svaku razumnu meru koju preduzima bilo koje lice nakon nastanka nezgode kako bi se zagađenje sprečilo ili ograničilo;
8. "Nezgoda" označava svaku činjenicu ili skup činjenica istog porekla koje prouzrokuju štetu od zagađenja ili stvaraju ozbiljnu i neposrednu pretnju od prouzrokovanja takve štete;
9. "Šteta zbog zagađenja" znači:
a) svaki gubitak ili štetu zbog zagađenja nastalog izvan broda usled isticanja ili ispuštanja nafte sa broda, gde god da se to isticanje ili ispuštanje dogodilo, pod uslovom da je iznos naknade za oštećenje životne sredine ograničen na troškove stvarno preduzetih, razumnih mera ili mera koje će se preduzeti za ponovno uspostavljanje stanja pre nastale štete, izuzev gubitka dobiti zbog takvog oštećenja.
b) troškove zaštitnih mera kao i gubitke ili štete prouzrokovane tim merama;
10. "Država upisa broda" označava, u odnosu na brod koji je upisan, državu u kojoj je brod upisan dok, u odnosu na brod koji nije upisan, državu čiju je zastavu brod ovlašćen da vije;
11. "Bruto tonaža" označava bruto tonažu izračunatu u skladu sa pravilima sadržanim u Prilogu 1. Međunarodne konvencije o baždarenju brodova iz 1969. godine, ili bilo koje sledeće Konvencije;
12. "Organizacija" označava Međunarodnu pomorsku organizaciju;
13. "Generalni sekretar" označava Generalnog sekretara Organizacije.
Ova konvencija se primenjuje isključivo na:
a) štetu zbog zagađenja koja je prouzrokovana:
(i) na području države ugovornice, uključujući njeno teritorijalno more;
(ii) u isključivoj ekonomskoj zoni države ugovornice uspostavljenoj u skladu sa međunarodnim pravom ili, ako država ugovornica nije uspostavila takvu zonu, u prostoru koji se graniči sa njenim teritorijalnim morem, a koji je ta država odredila u skladu sa međunarodnim pravom, ali ne šire od 200 nautičkih milja od polaznih crta od kojih se meri širina teritorijalnog mora.
b) zaštitne mere koje su bilo gde preduzete u cilju sprečavanja ili umanjenja takve štete.
1. Osim u slučajevima predviđenim u st. 3. i 4. ovog člana, vlasnik broda, u trenutku nastanka nezgode ili, ako se nezgoda sastoji od skupa događaja u trenutku nastanka prve činjenice, odgovara za svaku štetu zbog zagađenja koja je prouzrokovana pogonskom naftom koja se nalazi na brodu ili koja potiče sa broda.
2. Ako je u skladu sa stavom 1. ovog člana više lica odgovorno, njihova odgovornost je solidarna.
3. Vlasnik ne odgovara za štetu usled zagađenja ako dokaže:
a) da je šteta nastala kao posledica rata, neprijateljstava, građanskog rata, pobune, ili prirodne pojave vanrednog, neizbežnog i neotklonjivog karaktera; ili
b) da šteta u potpunosti proizilazi iz činjenice da je treće lice svesno delovalo ili propustilo da deluje, u nameri da nanese štetu; ili
c) da šteta u potpunosti proizilazi iz nemara ili druge štetne radnje bilo koje vlade ili drugog odgovornog organa koji je nadležan za održavanje svetionika ili drugih sredstava za pomoć u plovidbi, u obavljanju te funkcije.
4. Ako vlasnik broda dokaže da je šteta nastala u potpunosti ili delimično zato što je lice koje je pretrpelo tu štetu delovalo ili propustilo da deluje u nameri da prouzrokuje štetu, ili iz nemara tog lica, on može biti u potpunosti ili delimično oslobođen svoje odgovornosti u odnosu na to lice.
5. Nikakav zahtev za naknadu štete zbog zagađenja ne može biti podnet protiv vlasnika broda osim na osnovu ove konvencije.
6. Nijedna odredba ove konvencije ne dira u prava vlasnika broda na regres koja postoje nezavisno od ove konvencije.
1. Ova konvencija se ne primenjuje na štete usled zagađenja kako su definisane u Konvenciji o građanskoj odgovornosti, bez obzira da li je naknada u odnosu na njih plativa po toj Konvenciji.
2. Osim u slučajevima predviđenim u stavu 3. ovog člana, odredbe ove konvencije ne primenjuju se na ratne brodove, pomoćne brodove ratne mornarice ili druge brodove u vlasništvu ili pod upravom države i koja se koriste, duži vremenski period, isključivo za netrgovačke delatnosti države.
3. Država ugovornica može odlučiti da primenjuje ovu konvenciju na njene ratne brodove ili druge brodove navedene u st. 2. ovog člana i u tom slučaju će o tome obavestiti Generalnog sekretara navodeći rokove i uslove za takvu primenu.
4. U pogledu brodova koji su u vlasništvu države ugovornice i koji se koriste u trgovačke svrhe, svaka država podvrgnuta je sudskom postupku pred sudovima navedenim u članu 9. ove konvencije i ona se odriče svake odbrane na koju bi se mogla pozvati u svom svojstvu suverene države.
Nezgode koje uključuju dva ili više brodova
Ako šteta zbog zagađenja nastane iz nezgode u kojoj su učestvovala dva ili više brodova, vlasnici tih brodova solidarno odgovaraju za celokupnu štetu koja se razumno ne može podeliti, ako se ne mogu osloboditi odgovornosti prema članu 3. ove konvencije.
Nijedna odredba ove konvencije ne dira u pravo vlasnika broda i lica koja pružaju osiguranje ili drugo finansijsko jemstvo da ograniče odgovornost u skladu sa domaćim ili međunarodnim pravilima, kao što je Međunarodna konvencija o ograničenju odgovornosti za pomorska potraživanja iz 1976. godine sa izmenama i dopunama.
Obavezno osiguranje ili drugo finansijsko jemstvo
1. Upisani vlasnik broda čija je brutoregistarska tonaža veća od 1000 BRT i koji je upisan u državi članici, dužan je da zaključi ugovor o osiguranju ili nekom drugom finansijskom jemstvu, kao što je garancija banke ili neke druge slične finansijske institucije, za pokriće odgovornosti upisanog vlasnika za štetu zbog zagađenja i to u iznosu koji je jednak granicama odgovornosti utvrđenim u skladu sa domaćim ili međunarodnim pravilima o ograničenju odgovornosti, ali koja u svakom slučaju ne premašuje iznos izračunat u skladu sa Konvencijom o ograničenju odgovornosti za pomorska potraživanja iz 1976. godine sa izmenama i dopunama.
2. Nakon što odgovarajući organ države ugovornice utvrdi da su ispunjeni zahtevi iz stava 1. ovog člana, svakom brodu se izdaje sertifikat kojim se potvrđuje da je osiguranje ili drugo finansijsko jemstvo na snazi u skladu sa odredbama ove konvencije. U pogledu broda upisanog u državi ugovornici taj sertifikat izdaje ili overava odgovarajući nadležni organ države upisnika broda; kada se radi o brodu koji nije upisan u državi ugovornici, sertifikat izdaje ili overava odgovarajući nadležni organ bilo koje države ugovornice. Ovaj sertifikat mora biti u obliku predviđenom u Prilogu uz Konvenciju i sadržaće sledeće podatke:
a) ime broda, slova ili brojeve za raspoznavanje i luka upisa;
b) ime i mesto glavnog poslovnog sedišta vlasnika;
c) IMO brodski identifikacioni broj;
d) vrsta i trajanje jemstva;
e) ime i adresa glavnog poslovnog sedišta osiguratelja ili drugog lica koje daje jemstvo i, u odgovarajućem slučaju, sedište društva kod kojeg je osiguranje ili jemstvo zaključeno;
f) period važenja sertifikata koje ne može preći trajanje važenja zaključenog osiguranja ili jemstva.
3. a) Država ugovornica može ovlastiti instituciju ili organizaciju priznatu od njene strane da izdaje sertifikate navedene u stavu 2. ovog člana. Navedena institucija ili organizacija obaveštava državu o izdavanju svakog sertifikata. U svim slučajevima koji se odnose na izdavanje sertifikata, država ugovornica u potpunosti garantuje za kompletnost i ispravnost izdatih sertifikata i preduzima sve potrebne mere kako bi u potpunosti ispunila ovu obavezu.
b) Država ugovornica obaveštava Generalnog sekretara o:
(i) specifičnim odgovornostima i nivou nadležnosti koja je preneta na institucije ili organizacije koje su priznate od njene strane;
(ii) povlačenju datog ovlašćenja;
(iii) datumu kada ta nadležnost ili povlačenje nadležnosti počinje da deluje.
c) Institucija ili organizacija ovlašćena da izdaje sertifikate u skladu sa ovim stavom, ovlašćena je da povuče navedene sertifikate ukoliko se ne ispunjavaju uslovi pod kojima su izdati. U svakom takvom slučaju, institucija ili organizacija obaveštava o povlačenju sertifikata državu u čije ime je sertifikat izdat.
4. Sertifikat se izdaje na službenom jeziku ili službenim jezicima države koja ga izdaje. Ako upotrebljeni jezik nije engleski, francuski ili španski, uz tekst se prilaže prevod na jednom od ova tri jezika, a ukoliko država tako odluči, službeni jezik te države može biti izostavljen.
5. Sertifikat se mora nalaziti na brodu, a kopija se deponuje kod službe koja drži upisnik u koji je brod upisan ili, ukoliko brod nije upisan u državi ugovornici, kod službe koja izdaje ili overava sertifikate.
6. Osiguranje ili drugo finansijsko jemstvo nije u skladu sa odredbama ovog člana ako njegovo delovanje može prestati, iz razloga koji nije protek roka koji je naznačen u sertifikatu u skladu sa stavom 2. ovog člana, pre proteka roka od tri meseca računajući od dana kada je službi iz stava 5. ovog člana upućen otkaz, osim ako sertifikat nije vraćen toj službi ili ako nije izdat novi važeći sertifikat pre proteka tog roka. Prethodne odredbe primenjuju se takođe na svaku izmenu osiguranja ili finansijskog jemstva čija je posledica da one više nisu u skladu sa odredbama ovog člana.
7. Država upisa, u skladu sa odredbama ovog člana, određuje uslove izdavanja i važenja sertifikata.
8. Nijedna odredba ove konvencije neće se tumačiti kao prepreka bilo kojoj državi ugovornici da se oslanja na tačnost podataka dobijenih od drugih država ili Organizacije ili drugih međunarodnih organizacija u pogledu finansijskog položaja pružaoca osiguranja ili drugog finansijskog jemstva za potrebe ove konvencije. U tom slučaju, država ugovornica koja se oslanja na tačnost tih podataka ne oslobađa se odgovornosti koju ima kao država koja izdaje sertifikat predviđen stavom 2. ovog člana.
9. Sertifikat koji je izdat ili overen u okviru nadležnosti jedne države ugovornice priznaju sve druge države ugovornice u svrhu ove konvencije i smatra se da imaju istu vrednost kao sertifikati koje same izdaju i overavaju. Jedna država ugovornica može u svakom trenutku tražiti od države upisa da izvrši razmenu mišljenja ako smatra da osiguratelj ili jemac koji je naveden u sertifikatu nije finansijski u stanju da odgovori obavezama koje nalaže Konvencija.
10. Svaki zahtev za naknadu štete zbog zagađenja može se neposredno podneti protiv osiguratelja ili lica od kojeg potiče finansijsko jemstvo koje pokriva odgovornost vlasnika za štetu zbog zagađenja. U tom slučaju tuženi se može koristiti pravnim sredstvima na koje bi sam vlasnik broda imao prava da se poziva, osim onih koji su posledica stavljanja vlasnika broda pod stečaj ili pod likvidaciju, uključujući i pozivanje na granice odgovornosti u skladu sa članom 6. ove konvencije. Pored toga, čak i kada vlasnik broda ne može ograničiti svoju odgovornost u skladu sa članom 6. ove konvencije, tuženi može ograničiti svoju odgovornost do iznosa koji je jednak iznosu osiguranja ili drugog finansijskog jemstva koje se zahteva u skladu sa stavom 1. ovog člana. Nadalje, tuženi se može pozvati na činjenicu da je šteta nastala zagađenjem posledica zle namere samog vlasnika broda, ali se on ne može pozvati na druga sredstva odbrane na koje bi se mogao pozvati u tužbi koju bi protiv njega podneo vlasnik broda. Tuženi može u svakom slučaju primorati vlasnika broda da učestvuje u postupku.
11. Država ugovornica neće dopustiti brodu na koji se primenjuju odredbe ovog člana i koji plovi pod njenom zastavom da vrši privrednu delatnost ako tom brodu nije izdat sertifikat prema st. 2. ili 14. ovog člana.
12. U skladu sa odredbama ovog člana, svaka država ugovornica obezbeđuje da, na osnovu domaćeg prava, osiguranje ili drugo finansijsko jemstvo koje odgovara zahtevima iz stava 1. ovog člana, pokriva, bez obzira na mesto upisa, svaki brod čija je brutoregistarska tonaža veća od 1000 BRT, a koji ulazi ili izlazi iz njenih luka ili koji dolazi ili odlazi sa crpne stanice koja se nalazi izvan obale u njenom teritorijalnom moru.
13. Bez obzira na odredbe stava 5. ovog člana, država ugovornica može obavestiti Generalnog sekretara da, za potrebe iz stava 12. ovog člana, brodovi nisu obavezni da nose ili pokažu sertifikat predviđen u stavu 2. ovog člana, kada ulaze ili izlaze iz luka ili kada dolaze ili odlaze sa crpne stanice koja se nalazi izvan obale u njenom teritorijalnom moru, pod uslovom da je država ugovornica, koja izdaje sertifikat predviđen stavom 2. ovog člana, obavestila Generalnog sekretara da vodi elektronski popis izdatih sertifikata, koji je dostupan svim državama članicama, a kojim se dokazuje postojanje traženih sertifikata i koji omogućava državama ugovornicama da ispunjavaju svoje obaveze u skladu sa stavom 12. ovog člana.
14. Ako je brod u državnom vlasništvu i nije pokriven osiguranjem ili drugim finansijskim jemstvom, odgovarajuće odredbe ovog člana ne primenjuju se na taj brod. Taj brod mora, međutim, imati sertifikat koji izdaju nadležni organi države upisa kojim se potvrđuje da je brod u državnom vlasništvu i da je njegova odgovornost pokrivena u granicama predviđenim u stavu 1. ovog člana. Taj sertifikat treba da odgovara u najvećoj mogućoj meri modelu propisanom u stavu 2. ovog člana.
15. Država može, u trenutku ratifikacije, prihvatanja, odobrenja ili pristupanja ovoj Konvenciji, kao i u bilo kom trenutku nakon toga, saopštiti da se ovaj član ne primenjuje na brodove koji isključivo rade u području te države, kako je to predviđeno u članu 2. (a) (i) ove konvencije.
Pravo na naknadu štete koju predviđa ova konvencija gubi se ako sudski postupak nije pokrenut u skladu sa odredbama ove konvencije u roku od tri godine računajući od dana kada je šteta nastala. Međutim, nikakav sudski postupak ne može biti pokrenut nakon roka od šest godina, računajući od dana kada je nastala nezgoda koja je prouzrokovala štetu. Ako se nezgoda sastoji od više događaja, rok od šest godina počinje da teče od prvog takvog događaja.
1. Ako je neka nezgoda prouzrokovala štetu zbog zagađenja na teritoriji, uključujući teritorijalno more, ili unutar područja predviđenog u članu 2 (a) (ii) ove konvencije jedne ili više država ugovornica, ili ako su preduzete zaštitne mere da bi se sprečila ili smanjila svaka šteta zbog zagađenja na ovim teritorijama, uključujući teritorijalno more, zahtev za naknadu štete protiv vlasnika broda, osiguravatelja ili lica koje pruža neko drugo finansijsko jemstvo za odgovornost vlasnika broda, može se podneti samo pred sudovima te ili tih država ugovornica.
2. Tuženi mora biti pravovremeno obavešten o tužbi podnetoj u skladu sa stavom 1. ovog člana.
3. Svaka država ugovornica vodi računa da njeni sudovi budu nadležni za rešavanje takvih tužbi za naknadu štete.
1. Svaka presuda suda nadležnog na osnovu člana 9. ove konvencije, koja je izvršna u državi u kojoj je doneta i gde ona više ne može biti predmet redovne žalbe protiv presude, priznaje se u svakoj drugoj državi ugovornici osim:
a) ako je presuda postignuta prevarom;
b) ako tuženi nije obavešten u razumnom roku i nije mogao podneti svoju odbranu.
2. Svaka presuda koja je priznata na osnovu stava 1. ovog člana izvršna je u svakoj državi ugovornici čim se okonča propisani postupak u toj državi. Ovaj postupak ne može značiti ponovni postupak u cilju utvrđivanja osnovanosti tužbe.
Ova konvencija ima prednost nad međunarodnim konvencijama koje su na snazi ili su otvorene za potpis, ratifikaciju ili pristupanje, na dan kada je ova konvencija otvorena za potpis ali samo ako su, i u meri u kojoj su te konvencije u sukobu sa njom. Međutim, ova odredba ne dira u obaveze koje su države ugovornice preuzele prema državama koje nisu članice ove konvencije, a koje proizilaze iz tih Konvencija.
Potpisivanje, ratifikacija, prihvatanje, odobrenje i pristup
1. Ova konvencija će biti otvorena za potpisivanje u sedištu Organizacije od 01. oktobra 2001. godine do 30. septembra 2002. godine i nakon toga će ostati otvorena za pristup.
2. Države mogu da izraze svoj pristanak na to da ih ova konvencija obaveže:
a) potpisivanjem bez rezervi što se tiče ratifikacije, prihvatanja ili odobrenja; ili
b) potpisivanjem uslovljenim ratifikacijom, prihvatanjem ili odobrenjem, nakon kog će uslediti ratifikacija, prihvatanje ili odobrenje; ili
c) pristupanjem.
3. Ratifikacija, prihvatanje, odobrenje ili pristupanje izvršiće se deponovanjem instrumenta u tu svrhu kod Generalnog sekretara.
4. Ako je instrument ratifikacije, prihvatanja, odobrenja ili pristupanja deponovan nakon datuma stupanja na snagu izmena i dopuna ove konvencije i koji ima dejstvo prema svim državama ugovornicama, ili nakon ispunjenja svih mera propisanih za stupanje na snagu izmene i dopune prema navedenim državama ugovornicama, smatra se da se taj instrument odnosi na Konvenciju kako je izmenjena i dopunjena.
Države sa više pravnih sistema
1. Ukoliko država ima dve ili više teritorijalnih jedinica u kojima se primenjuju različiti pravni sistemi u pogledu materije koja se reguliše ovom konvencijom, ona može, u trenutku potpisivanja, ratifikacije, prihvatanja, odobrenja ili pristupanja, izjaviti da ova konvencija ima pravno dejstvo u odnosu na sve teritorijalne jedinice u njenom sastavu ili u odnosu na samo neke od njih, a ovu izjavu može izmeniti podnošenjem druge izjave u bilo koje vreme.
2. Ova izjava dostavlja se Generalnom sekretaru i u njoj se precizno navodi na koje se teritorijalne jedinice ova konvencija primenjuje.
3. U odnosu na države koje su dale ovakvu izjavu:
a) u definiciji "upisani vlasnik" iz člana 1. stav 4. ove konvencije, upućivanje na državu tumačiće se kao upućivanje na takvu teritorijalnu jedinicu;
b) upućivanje na državu u kojoj je brod upisan, kao i u pogledu sertifikata o obaveznom osiguranju na državu koja izdaje ili overava taj sertifikat, tumačiće se kao upućivanje na teritorijalnu jedinicu u kojoj je brod upisan i koja izdaje ili overava sertifikat;
c) upućivanja iz ove konvencije na zahteve domaćeg prava tumačiće se kao upućivanje na zahteve prava koje se primenjuje u okviru teritorijalne jedinice; i
d) upućivanje iz čl. 9. i 10. ove konvencije na sudove, kao i na presude, koje se moraju priznati u državama ugovornicama, tumačiće se kao upućivanje na sudove odgovarajuće teritorijalne jedinice, odnosno na presude koje se moraju priznati u okviru te teritorijalne jedinice.
1. Ova konvencija stupa na snagu godinu dana od dana kada vlade osamnaest država, od kojih pet predstavljaju države koje imaju svaka najmanje milion tona brutoregistarske tonaže, ili potpiše ovu konvenciju bez rezervi u pogledu ratifikacije, prihvatanja ili odobrenja ili deponuje instrument ratifikacije, prihvatanja, odobrenja ili pristupanja kod Generalnog sekretara.
2. Za svaku državu koja ratifikuje, prihvati, odobri ili pristupi Konvenciji nakon ispunjenja uslova za stupanje na snagu iz stava 1. ovog člana, ova konvencija stupa na snagu tri meseca nakon deponovanja odgovarajućeg instrumenta te države.
1. Ova konvencija može biti otkazana od strane bilo koje države ugovornice u bilo kom trenutku nakon datuma na koji ova konvencija stupi na snagu za tu državu.
2. Otkazivanje će biti izvršeno deponovanjem instrumenta o otkazivanju kod Generalnog sekretara.
3. Otkazivanje će stupiti na snagu godinu dana, ili onaj duži period koji je preciziran u instrumentu o otkazivanju, nakon deponovanja instrumenta kod Generalnog sekretara.
1. Organizacija može sazvati konferenciju u svrhe revidiranja ili dopunjavanja ove konvencije.
2. Organizacija će sazvati konferenciju država ugovornica ove konvencije radi izmena ili dopuna Konvencije, na zahtev najmanje jedne trećine država ugovornica.
1. Ova konvencija se deponuje kod Generalnog sekretara.
2. Generalni sekretar će:
a) obavestiti sve države koje su potpisale ovu konvenciju ili pristupile ovoj konvenciji o:
(i) svakom novom potpisivanju ili deponovanju instrumenta ratifikacije, prihvatanja, odobrenja ili pristupanja zajedno sa datumom istog;
(ii) datumu stupanja na snagu ove konvencije;
(iii) deponovanju svakog instrumenta o otkazivanju ove konvencije zajedno sa datumom njegovog prijema i datumom na koji otkazivanje stupa na snagu;
(iv) svakom saopštenju i obaveštenju koje iziskuje bilo koji član ove konvencije;
b) proslediti overene verodostojne kopije ove konvencije svim državama koje su potpisale ili su pristupile ovoj konvenciji.
Prenošenje na Ujedinjene nacije
Odmah nakon stupanja na snagu ove konvencije, Generalni sekretar dostavlja tekst Konvencije Sekretarijatu Ujedinjenih nacija radi registracije i objavljivanja u skladu sa članom 102. Povelje Ujedinjenih nacija.
Ova konvencija je sačinjena kao jedinstveni original na arapskom, kineskom, engleskom, francuskom, ruskom i španskom jeziku, od kojih je svaki tekst jednako autentičan.
DONETA U LONDONU na dan dvadesettrećeg marta dve hiljade prve godine.
SERTIFIKAT O OSIGURANJU ILI DRUGOM FINANSIJSKOM JEMSTVU O GRAĐANSKOJ ODGOVORNOSTI ZA ŠTETE PROUZROKOVANE ZAGAĐENJEM POGONSKOM NAFTOM
Izdato u skladu sa odredbama člana 7. Međunarodne konvencije o građanskoj odgovornosti za štete prouzrokovane zagađenjem pogonskom naftom iz 2001. godine.
Ime broda |
Slova ili |
IMO brodski |
Luka |
Ime i adresa |
|
|
|
|
|
Ovim se potvrđuje da je gore imenovani brod pokriven polisom osiguranja ili drugim finansijskim jemstvom u skladu sa odredbama člana 7. Međunarodne konvencije o građanskoj odgovornosti za štete prouzrokovane zagađenjem pogonskom naftom iz 2001. godine.
Vrsta jemstva: |
|
|
|
Trajanje jemstva: |
|
|
|
Ime i adresa osiguratelja (ili više osiguratelja) i (ili) lica (ili više lica) koja su dala finansijsko jemstvo
Ime: |
|
Adresa: |
|
Ovaj sertifikat važi do: |
|
Izdat ili overen od Vlade |
|
|
|
(puno ime države) |
|
ILI
Sledeći tekst se upotrebljava kada se država ugovornica koristi članom 7. (3)
Ovaj sertifikat izdat je od Vlade
|
(puno ime države) |
od |
|
(ime institucije ili organizacije) |
Sastavljeno u |
|
dana |
|
|
(potpis i funkcija službenika koji |
Objašnjenje:
1. Uz oznaku države može se, po volji, upisati nadležna javna vlast zemlje u kojoj je izdat sertifikat.
2. Ukoliko ukupan iznos jemstva potiče iz više izvora, potrebno je naznačiti iznos koji je dao svako od njih.
3. Ako je jemstvo dato u nekoliko oblika, potrebno ih je nabrojiti.
4. U rubrici "Trajanje jemstva" - potrebno je naznačiti tačan podatak kada jemstvo stupa na snagu.
5. Rubrika "Adresa" osiguratelja ili lica koje je dalo drugo finansijsko jemstvo mora ukazivati na glavno poslovno sedište osiguratelja ili lica koje je dalo drugo finansijsko jemstvo. Ukoliko je to odgovarajuće, poželjno je ukazati na poslovno sedište u kojem je osiguranje ili drugo finansijsko jemstvo zaključeno.
ČLAN 3
Ovaj zakon stupa na snagu osmog dana od dana objavljivanja u "Službenom glasniku Republike Srbije - Međunarodni ugovori".