ZAKONO POTVRĐIVANJU IZMENA I DOPUNA KONVENCIJE O FIZIČKOJ ZAŠTITI NUKLEARNOG MATERIJALA ("Sl. glasnik RS - Međunarodni ugovori", br. 4/2016) |
ČLAN 1
Potvrđuju se Izmene i dopune Konvencije o fizičkoj zaštiti nuklearnog materijala usvojene 8. jula 2005. godine u Beču, u originalu na arapskom, kineskom, engleskom, francuskom, ruskom i španskom jeziku.
ČLAN 2
Tekst Izmena i dopuna Konvencije o fizičkoj zaštiti nuklearnog materijala u originalu na engleskom jeziku i u prevodu na srpski jezik, glasi:
IZMENE I DOPUNE KONVENCIJE O FIZIČKOJ
ZAŠTITI NUKLEARNOG MATERIJALA
1. Naziv Konvencije o fizičkoj zaštiti nuklearnog materijala, koja je usvojena 26. oktobra 1979. godine (u daljem tekstu: "Konvencija"), zamenjuje se sledećim naslovom:
KONVENCIJA O FIZIČKOJ ZAŠTITI NUKLEARNOG
MATERIJALA I NUKLEARNIH OBJEKATA
2. Preambula Konvencije zamenjuje se sledećim tekstom:
DRŽAVE UGOVORNICE OVE KONVENCIJE,
PRIZNAJUĆI pravo svim državama da razvijaju i koriste nuklearnu energiju u miroljubive svrhe, kao i njihove legitimne interese za potencijalnu dobrobit koja može da se ostvari miroljubivim korišćenjem nuklearne energije,
UVERENE da postoji potreba da se olakša međunarodna saradnja i transfer nuklearne tehnologije u cilju miroljubivog korišćenja nuklearne energije,
IMAJUĆI U VIDU da je fizička zaštita od suštinskog značaja za zaštitu javnog zdravlja, sigurnost, životnu sredinu i nacionalnu i međunarodnu bezbednost,
IMAJUĆI U VIDU ciljeve i principe Povelje Ujedinjenih nacija u vezi sa očuvanjem međunarodnog mira i bezbednosti, kao i sa unapređivanjem dobrosusedskih i prijateljskih odnosa i saradnje među državama,
SMATRAJUĆI da, prema odredbama tačke 4. člana 2. Povelje Ujedinjenih nacija "Sve članice se u međunarodnim odnosima uzdržavaju od pretnje upotrebom ili od upotrebe sile protiv teritorijalnog integriteta ili političke nezavisnosti bilo koje države, ili na bilo koji drugi način koji nije u skladu sa ciljevima Ujedinjenih nacija",
PODSEĆAJUĆI na Deklaraciju o merama za eliminaciju međunarodnog terorizma, koja predstavlja aneks na rezoluciju Generalne skupštine br. 49/60 od 9. decembra 1994. godine,
U ŽELJI da otklone potencijalnu opasnost od nedozvoljenog prometa, nezakonitog uzimanja i korišćenja nuklearnog materijala i sabotaže nuklearnog materijala i nuklearnih objekata, i konstatujući da je fizička zaštita od takvih akata postala predmet rastuće zabrinutosti na nacionalnom i međunarodnom nivou,
DUBOKO ZABRINUTE zbog eskalacije terorističkih akata širom sveta, u svim njihovim oblicima i manifestacijama, kao i zbog pretnji koje predstavlja međunarodni terorizam i organizovani kriminal,
VERUJUĆI da fizička zaštita igra značajnu ulogu u podržavanju ciljeva nuklearne neproliferacije i borbe protiv terorizma,
U ŽELJI da putem ove konvencije daju doprinos univerzalnom jačanju fizičke zaštite nuklearnog materijala i nuklearnih objekata koji se koriste u miroljubive svrhe,
UVERENE da su krivična dela koja se odnose na nuklearni materijal i nuklearne objekte predmet ozbiljne zabrinutosti i da postoji neodložna potreba za usvajanjem odgovarajućih i efikasnih mera ili za jačanjem postojećih mera, kako bi se obezbedilo sprečavanje, otkrivanje i kažnjavanje takvih dela,
U ŽELJI da dalje jačaju međunarodnu saradnju u cilju uspostavljanja, saglasno nacionalnom zakonodavstvu svake države ugovornice i ovoj konvenciji, efikasnih mera za fizičku zaštitu nuklearnog materijala i nuklearnih objekata,
UVERENE da ova konvencija treba da predstavlja dopunu sigurnom korišćenju, skladištenju i transportu nuklearnog materijala i sigurnom radu nuklearnih objekata,
UVAŽAVAJUĆI da postoje međunarodno formulisane preporuke za fizičku zaštitu koje se povremeno ažuriraju, a koje mogu da pruže smernice za savremene načine ostvarivanja efikasnog nivoa fizičke zaštite,
UVAŽAVAJUĆI takođe, da efikasna fizička zaštita nuklearnog materijala i nuklearnih objekata koji se koriste u vojne svrhe predstavlja odgovornost države koja poseduje takav nuklearni materijal i nuklearne objekte, i podrazumevajući da se takvim materijalima i objektima pruža, i da će im se i dalje pružati, maksimalna fizička zaštita,
SAGLASILE SU SE O SLEDEĆEM:
3. U članu 1. Konvencije, posle tačke (c), dodaju se sledeće dve nove tačke:
(d) pod "nuklearnim objektom" podrazumeva se objekat (uključujući i građevinske objekte i opremu koje se na njih odnose) u kome se nuklearni materijal proizvodi, prerađuje, koristi, u kome se njime rukuje, ili koji se u njemu skladišti ili odlaže, ukoliko bi eventualno nanošenje štete ili ometanje rada takvom objektu moglo dovesti do ispuštanja značajne količine radijacije ili radioaktivnog materijala;
(e) pod "sabotažom" podrazumeva se svaki namerni akt usmeren protiv nuklearnog objekta ili nuklearnog materijala prilikom njegovog korišćenja, skladištenja ili prevoza, kojim bi se, direktno ili indirektno, mogli ugroziti zdravlje i sigurnost zaposlenog osoblja, stanovništva ili životne sredine, izlaganjem radijaciji ili ispuštanjem radioaktivnih supstanci.
4. Dodaje se novi član 1. posle člana 1. Konvencije, koji glasi:
Ciljevi ove konvencije su da se širom sveta postigne i održava efikasna fizička zaštita nuklearnog materijala koji se koristi u miroljubive svrhe, kao i nuklearnih objekata koji se u te svrhe koriste; da se sprečavaju i suzbijaju krivična dela koja su vezana za takav materijal i objekte širom sveta; kao i da se, u tom cilju, olakša saradnja među državama ugovornicama.
5. Član 2. Konvencije zamenjuje se sledećim tekstom:
1. Ova konvencija se primenjuje na nuklearni materijal namenjen korišćenju u miroljubive svrhe, koji se koristi, skladišti i prevozi, kao i na nuklearne objekte koji se koriste u miroljubive svrhe, s tim da se članovi 3. i 4, kao i tačka 4. člana 5. Konvencije primenjuju na takav nuklearni materijal samo dok je on u međunarodnom prevozu.
2. Odgovornost za uspostavljanje, primenu i kontinuirano sprovođenje režima fizičke zaštite u državi ugovornici počiva u potpunosti na toj državi.
3. Osim obaveza koje su države ugovornice izričito preuzele u okviru ove konvencije, nijedna odredba Konvencije neće se tumačiti na štetu suverenih prava neke države.
4. (a) Nijedna odredba ove konvencije ne utiče na druga prava, obaveze i odgovornosti država ugovornica u okviru međunarodnog prava, posebno u pogledu ciljeva i principa Povelje Ujedinjenih nacija i međunarodnog humanitarnog prava.
(b) Aktivnosti oružanih snaga tokom oružanog sukoba u smislu međunarodnog humanitarnog prava, koje su regulisane tim pravom, ne uređuju se ovom konvencijom, a aktivnosti koje preduzimaju vojne snage neke države prilikom vršenja svojih službenih dužnosti, u meri u kojoj su one uređene drugim pravilima međunarodnog prava, ne regulišu se ovom konvencijom.
(c) Nijedna odredba Konvencije ne može se tumačiti kao zakonska dozvola za upotrebu ili pretnju upotrebom sile protiv nuklearnog materijala ili nuklearnih objekata koji se koriste u miroljubive svrhe.
(d) Nijednom odredbom Konvencije se ne odobrava, odnosno legalizuju na bilo koji drugi način, nezakoniti postupci, niti se isključuje krivično gonjenje u skladu sa drugim zakonima.
5. Konvencija se ne primenjuje na nuklearni materijal koji se koristi ili čuva za vojne potrebe, niti na nuklearne objekte koji sadrže takav materijal.
6. Posle člana 2. Konvencije, dodaje se novi član 2A, koji glasi:
1. Svaka država ugovornica uspostavlja, primenjuje i održava odgovarajući režim fizičke zaštite primeren nuklearnom materijalu i nuklearnim objektima u njenoj jurisdikciji, u cilju:
(a) zaštite od krađe i drugog nezakonitog uzimanja nuklearnog materijala koji se koristi, skladišti i prevozi;
(b) obezbeđivanja primene brzih i sveobuhvatnih mera za lociranje i, po potrebi, povraćaj nedostajućeg, odnosno ukradenog, nuklearnog materijala; kada se takav materijal locira izvan njene teritorije, ta država ugovornica postupa u skladu sa članom 5;
(c) zaštite nuklearnog materijala i nuklearnih objekata od sabotaže; i
(d) ublažavanja ili svođenja na minimum radijacionih posledica sabotaže.
2. Prilikom primene tačke 1, svaka država ugovornica:
(a) uspostavlja i održava zakonski i regulatorni okvir kojim se reguliše fizička zaštita;
(b) utvrđuje, odnosno određuje, nadležni organ, odnosno organe, zadužene za primenu zakonskog i regulatornog okvira; i
(c) preduzima druge odgovarajuće mere koje su neophodne za fizičku zaštitu nuklearnog materijala i nuklearnih objekata.
3. Prilikom ostvarivanja obaveza iz tačke 1. i 2, svaka država ugovornica, bez obzira na druge odredbe ove konvencije, primenjuje, u meri u kojoj je to razumno i izvodljivo, sledeća načela fizičke zaštite nuklearnog materijala i nuklearnih objekata.
NAČELO A: Odgovornost države
Odgovornost za uspostavljanje, primenu i kontinuirano sprovođenje režima fizičke zaštite u okviru neke države isključivo počiva na toj državi.
NAČELO B: Odgovornost za vreme međunarodnog prevoza
Odgovornost države da obezbedi adekvatnu zaštitu nuklearnog materijala odnosi se i na međunarodni prevoz tog materijala, sve dok se ta odgovornost, po potrebi, propisno ne prenese na drugu državu.
NAČELO C: Zakonski i regulatorni okvir
Država je odgovorna za uspostavljanje i održavanje zakonskog i regulatornog okvira za regulisanje fizičke zaštite. Taj okvir treba da obezbedi uspostavljanje odgovarajućih merodavnih zahteva za fizičku zaštitu i da uključi sistem procene i licenciranja, ili druge procedure za izdavanje odobrenja. Ovaj okvir treba da obuhvati sistem inspekcije nuklearnih objekata i prevoza, kako bi se verifikovala usklađenost sa merodavnim zahtevima i uslovima iz licence ili drugih dokumenata kojima se izdaje odobrenje, kao i da bi se uspostavili načini za primenu zahteva i uslova, uključujući i efikasne sankcije.
NAČELO D: Nadležni organ
Država treba da uspostavi ili odredi nadležni organ odgovoran za primenu zakonskog i regulatornog okvira, koji ima odgovarajuće ovlašćenje, kompentenciju i finansijska sredstva i ljudske resurse za ispunjavanje odgovornosti koje su mu propisane. Država treba da preduzme korake da bi se obezbedila stvarna nezavisnost između funkcija nadležnog državnog organa i svakog drugog tela zaduženog za razvoj ili korišćenje nuklearne energije.
NAČELO E: Odgovornost nosilaca licence
Odgovornosti za primenu raznih elemenata fizičke zaštite u okviru države treba da budu jasno utvrđene. Država treba da obezbedi da glavnu odgovornost za primenu fizičke zaštite nuklearnog materijala ili nuklearnih objekata snose nosioci odgovarajućih licenci ili drugih dokumenata koja služe kao odobrenje (npr. korisnici ili prevoznici).
NAČELO F: Bezbednosna kultura
Sve organizacije koje su uključene u sprovođenje fizičke zaštite treba da posvete dužnu pažnju bezbednosnoj kulturi, njenom razvoju i održavanju kako bi se obezbedila njena efikasna primena u celoj organizaciji.
NAČELO G: Ugroženost
Fizička zaštita države treba da se zasniva na njenoj aktuelnoj proceni ugroženosti.
NAČELO H: Gradirani pristup
Zahtevi koji se odnose na fizičku zaštitu treba da se zasnivaju na gradiranom pristupu, uzimajući u obzir aktuelnu procenu ugroženosti, relativnu atraktivnost, prirodu materijala i potencijalne posledice u vezi sa neovlašćenim uklanjanjem nuklearnog materijala i sa sabotažom nuklearnog materijala ili nuklearnih objekata.
NAČELO I: Odbrana po dubini
Zahtevi države u pogledu fizičke zaštite treba da odražavaju koncepciju višeslojnosti i više metoda zaštite (strukturne ili druge tehničke, personalne i organizacione) koje napadač mora da nadvlada odnosno zaobiđe kako bi ostvario svoje ciljeve.
NAČELO J: Osiguranje kvaliteta
Politiku osiguranja kvaliteta, kao i programe osiguranja kvaliteta trebalo bi ustanoviti i primeniti sa uverenjem da su zadovoljeni specifični uslovi svih aktivnosti značajnih za fizičku zaštitu.
NAČELO K: Planovi za delovanje u slučaju ugrožavanja bezbednosti
Potrebno je da svi nosioci licenci i nadležni organi pripreme i na odgovarajući način izvršavaju planove za delovanje u slučaju ugrožavanja bezbednosti kao odgovor na neovlašćeno uklanjanje nuklearnog materijala ili sabotažu nuklearnih objekata ili nuklearnog materijala, odnosno pokušaje u tom smislu.
NAČELO L: Poverljivost
Država treba da utvrdi uslove za zaštitu poverljivosti informacija, a čije bi neovlašćeno otkrivanje moglo da ugrozi fizičku zaštitu nuklearnog materijala i nuklearnih objekata.
4. (a) Odredbe ovog člana ne odnose se na nuklearni materijal za koji država ugovornica donese razložnu odluku da ga ne treba podvrgnuti režimu fizičke zaštite predviđenom u tački 1, uzimajući u obzir prirodu materijala, njegov kvantitet i relativnu atraktivnost, kao i potencijalne radijacione i druge posledice koje su u vezi sa svakim neovlašćenim aktom usmerenim protiv takvog materijala, kao i sa aktuelnom procenom ugroženosti od toga.
(b) Nuklearni materijal na koji se ne primenjuju odredbe ovog člana shodno podtački (a) treba zaštititi u skladu s praksom ekonomičnog upravljanja.
7. Član 5. Konvencije se zamenjuje sledećim tekstom:
1. Države ugovornice utvrđuju svoje kontakt tačke u vezi sa pitanjima koja su predmet Konvencije i o njima se, neposredno ili posredstvom Međunarodne agencije za atomsku energiju, međusobno obaveštavaju.
2. U slučaju krađe, pljačke, odnosno nekog drugog oblika nezakonitog uzimanja nuklearnog materijala, odnosno realne pretnje u tom smislu, države ugovornice, u skladu sa svojim nacionalnim zakonodavstvom, obezbeđuju, u što većoj meri, saradnju i pomoć bilo kojoj državi koja to zatraži, u cilju povraćaja i zaštite takvog materijala. Posebno:
(a) Država ugovornica preduzima odgovarajuće korake da što pre obavesti druge države kojih se to tiče, o svakoj krađi, pljački ili nekom drugom obliku nezakonitog uzimanja nuklearnog materijala ili u slučaju realne ugroženosti od toga, kao i da, prema potrebi, obavesti Međunarodnu agenciju za atomsku energiju i druge nadležne međunarodne organizacije;
(b) Pri tome, po potrebi, zainteresovane države ugovornice razmenjuju informacije međusobno, kao i sa Međunarodnom agencijom za atomsku energiju i drugim nadležnim međunarodnim organizacijama, sa ciljem zaštite ugroženog nuklearnog materijala, provere kompletnosti pošiljke ili povraćaja nezakonito uzetog nuklearnog materijala, i:
(i) koordiniraju svoje napore diplomatskim i drugim dogovorenim putem;
(ii) na zahtev, pružaju pomoć;
(iii) obezbeđuju vraćanje pronađenog nuklearnog materijala koji je ukraden ili nestao kao posledica gore spomenutih događaja.
Načine realizacije ove saradnje utvrđuju zainteresovane države ugovornice.
3. U slučaju realne ugroženosti od sabotiranja nuklearnog materijala ili nuklearnog objekta, odnosno u slučaju njihove sabotaže, države ugovornice, u najvećoj mogućoj meri, u skladu sa svojim nacionalnim zakonodavstvom, kao i shodno svojim odnosnim obavezama prema međunarodnom pravu, sarađuju na sledeći način:
(a) U slučaju da neka država ugovornica ima saznanja o realnoj opasnosti od sabotiranja nuklearnog materijala ili nuklearnog objekta u nekoj drugoj državi, ta država utvrđuje odgovarajuće mere koje treba preduzeti kako bi, u što kraćem roku, obavestila onu drugu državu, a po potrebi i Međunarodnu agenciju za atomsku energiju i druge nadležne međunarodne organizacije, o toj ugroženosti u cilju sprečavanja sabotaže;
(b) U slučaju sabotaže nuklearnog materijala ili nuklearnog objekta u nekoj državi ugovornici, i ukoliko, po mišljenju te države, postoji verovatnoća da će druge države biti pogođene radijacijom, prva država, bez obzira na svoje druge obaveze u skladu sa međunarodnim pravom, preduzima odgovarajuće mere da u što kraćem roku obavesti državu ili države za koje postoji verovatnoća da će biti pogođene radijacijom i da, u slučaju potrebe, obavesti i Međunarodnu agenciju za atomsku energiju i druge nadležne međunarodne organizacije, u cilju svođenja na minimum, odnosno ublažavanja radijacionih posledica;
(c) Ako u kontekstu podtačke (a) i (b), država ugovornica zatraži pomoć, svaka država ugovornica kojoj je upućen zahtev za pomoć odmah donosi odluku i obaveštava državu ugovornicu koja je uputila zahtev, neposredno ili posredstvom Međunarodne agencije za atomsku energiju, da li je u stanju da pruži zatraženu pomoć, kao i o obimu i uslovima pružanja takve pomoći;
(d) Koordinacija saradnje shodno podtačkama (a) - (c) vrši se diplomatskim, odnosno drugim dogovorenim putem. Način realizacije ove saradnje utvrđuju, bilateralno ili multilateralno, zainteresovne države ugovornice.
4. Države ugovornice sarađuju i, po potrebi, konsultuju jedna drugu, neposredno ili preko Međunarodne agencije za atomsku energiju i drugih nadležnih međunarodnih organizacija, kako bi se pribavile smernice u vezi sa projektovanjem, održavanjem i unapređivanjem sistema fizičke zaštite nuklearnog materijala u međunarodnom transportu.
5. Država ugovornica može da konsultuje i, po potrebi, sarađuje s drugim državama ugovornicama, neposredno ili preko Međunarodne agencije za atomsku energiju i drugih nadležnih međunarodnih organizacija, u cilju pribavljanja smernica u vezi sa projektovanjem, održavanjem i unapređivanjem svog nacionalnog sistema fizičke zaštite nuklearnog materijala koji se koristi, skladišti i prevozi u okviru njenih nacionalnih granica, kao i o fizičkoj zaštiti nuklearnih objekata.
8. Član 6. Konvencije zamenjuje se sledećim tekstom:
1. Države ugovornice preduzimaju odgovarajuće mere u skladu sa svojim nacionalnim zakonodavstvom u cilju zaštite poverljivosti informacija koje su primile poverljivim kanalima u skladu sa odredbama ove konvencije od neke druge države ugovornice ili učešćem u nekoj aktivnosti koja se realizuje u cilju primene ove konvencije. U slučaju da države ugovornice pruže poverljive informacije međunarodnim organizacijama ili državama koje nisu članice ove konvencije, preduzimaju se koraci da se zaštititi poverljivost takvih informacija. Država ugovornica koja je primila poverljive informacije od neke druge države ugovornice može da dostavi takve informacije trećim stranama samo uz saglasnost te druge države ugovornice.
2. Države ugovornice nisu dužne da na osnovu ove konvencije pružaju bilo kakve informacije koje ne mogu dostavljati shodno nacionalnom zakonodavstvu ili kojima bi se ugrozila bezbednost odnosne države ili fizička zaštita nuklearnog materijala ili nuklearnog objekta.
9. Tačka 1.člana 7. zamenjuje se sledećim tekstom:
1. Namerno činjenje:
(a) akta bez zakonskog ovlašćenja koji predstavlja primanje, posedovanje, korišćenje, transfer, menjanje, odlaganje, odnosno širenje nuklearnog materijala, i koji prouzrokuje ili može da prouzrokuje smrt ili tešku telesnu povredu nekom licu, odnosno veliku štetu imovini ili životnoj sredini;
(b) krađe ili pljačke nuklearnog materijala;
(c) utaje ili pribavljanja nuklearnog materijala prevarom;
(d) akta koji predstavlja prevoz, slanje, odnosno premeštanje nuklearnog materijala u neku državu ili iz nje bez zakonskog ovlašćenja;
(e) akta koji je usmeren protiv nuklearnog objekta, ili akta kojim se ugrožava rad nuklearnog objekta, pri čemu učinilac namerno izaziva, odnosno kada je svestan da će taj akt verovatno prouzrokovati, smrt ili tešku telesnu povredu nekog lica ili veliku štetu na imovini ili životnoj sredini izlaganjem radijaciji odnosno ispuštanjem radioaktivnih supstanci, osim ako se takav akt ne vrši u skladu sa nacionalnim zakonodavstvom te države ugovornice na čijoj teritoriji se nalazi nuklearni objekat;
(f) akta koji predstavlja zahtev za predaju nuklearnog materijala pretnjom ili upotrebom sile, odnosno bilo kojim drugim oblikom zastrašivanja;
(g) pretnje:
(i) upotrebom nuklearnog materijala radi izazivanja smrti ili teške telesne povrede nekom licu, odnosno velike štete na imovini ili životnoj sredini, odnosno činjenjem krivičnog dela opisanog u podtački (e), ili
(ii) izvršenjem krivičnog dela opisanog u podtačkama (b) i (e) kako bi se pravno ili fizičko lice, međunarodna organizacija ili država, prisilili da učine, odnosno da se uzdrže od činjenja nekog akta;
(h) krivičnog dela u pokušaju iz podtački (a) - (e);
(i) akta koji predstavlja učešće u nekom krivičnom delu iz tačke (a) - (h);
(j) akta svakog lica koje organizuje, odnosno naloži drugima da učine krivično delo iz podtački (a) - (h);
(k) akta koji doprinosi činjenju nekog od krivičnih dela iz podtački (a) - (h) od strane grupe lica koja deluju sa zajedničkim ciljem; takav akt je nameran i:
(i) vrši se, bilo u cilju podsticanja kriminalne aktivnosti ili kriminalnog cilja grupe, kada takva aktivnost, odnosno cilj, podrazumeva činjenje nekog od krivičnih dela iz podtački (a) - (g), ili
(ii) vrši se sa saznanjem o postojanju namere grupe da učini neko od krivičnih dela iz podtački (a) - (g), predstavlja kažnjivo krivično delo u svakoj državi ugovornici u skladu sa njenim nacionalnim zakonodavstvom.
10. Posle člana 11. Konvencije, dodaju se dva nova člana, član 11A i član 11B, koji glase:
Nijedno od krivičnih dela predviđenih u članu 7. ne smatra se, za potrebe ekstradicije, odnosno međusobne pravne pomoći, političkim krivičnim delom, odnosno krivičnim delom povezanim sa nekim političkim krivičnim delom ili krivičnim delom inspirisanim političkim motivima. Prema tome, zahtev za ekstradiciju, odnosno međusobnu pravnu pomoć na osnovu takvog krivičnog dela, ne može se odbaciti isključivo na osnovu toga da se radi o političkom krivičnom delu, odnosno delu povezanom sa političkim krivičnim delom, ili nekim delom inspirisanim političkim motivima.
Nijedna odredba ove konvencija neće se tumačiti kao nametanje obaveze ekstradicije odnosno pružanja međusobne pravne pomoći, ako zamoljena država ugovornica opravdano sumnja da je zahtev za ekstradiciju u vezi s krivičnim delima predviđenim članom 7, odnosno zahtev za međusobnu pravnu pomoć u pogledu takvih krivičnih dela, podnet u cilju krivičnog gonjenja ili kažnjavanja nekog lica na osnovu rase, veroispovesti, nacionalnosti, etničkog porekla, odnosno političkog ubeđenja tog lica, odnosno ukoliko bi se udovoljavanjem tom zahtevu štetno uticalo na položaj tog lica iz bilo kog od navedenih razloga.
11. Posle člana 13. Konvencije, dodaje se novi član 13A, koji glasi:
Nijedna odredba ove konvencije neće uticati na transfer nuklearne tehnologije u miroljubive svrhe koji se ostvaruje u cilju jačanja fizičke zaštite nuklearnog materijala i nuklearnih objekata.
12. Tačka 3. člana14. Konvencije zamenjuje se sledećim tekstom:
3. Ukoliko krivično delo podrazumeva nuklearni materijal koji se koristi, odlaže ili prevozi u okviru nacionalnih granica, i ako i navodni učinilac i nuklearni materijal, ostaju na teritoriji države ugovornice u kojoj je krivično delo učinjeno, odnosno ako krivično delo podrazumeva da nuklearni objekat i navodni učinilac ostaju na teritoriji države ugovornice u kojoj je krivično delo učinjeno, nijedna odredba ove konvencije neće se tumačiti kao obaveza države ugovornice da pruža informacije o krivičnom postupku pokrenutom u vezi sa tim krivičnim delom.
13. Član 16. ove konvencije je zamenjen sledećim tekstom:
1. Konferenciju država ugovornica saziva depozitar pet godina od stupanja na snagu Izmena i dopuna koje su usvojene 8. jula 2005. godine, u cilju razmatranja primene ove konvencije i njene adekvatnosti u odnosu na preambulu, ceo operativni deo i priloge u svetlu tada postojeće situacije.
2. U vremenskim intervalima, ne kraćim od pet godina posle toga, sazivanje novih konferencija sa istim ciljem može, podnošenjem depozitaru predloga u tom smislu, da obezbedi većina država ugovornica.
14. Fusnota b/ Priloga II Konvencije zamenjena je sledećim tekstom:
b/ Materijal koji nije ozračen u reaktoru ili materijal ozračen u reaktoru ali čiji je nivo radijacije jednak ili manji od 1 Gy/h (100 rad/h) na rastojanju od jednog metra bez zaštite.
15. Fusnota e/ Priloga II Konvencije je zamenjena sledećim tekstom:
e/ Drugo gorivo koje je zbog sadržine svog originalnog fisionog materijala klasifikovano kao kategorija I i II pre ozračivanja, može se smanjiti za jedan nivo kategorije dok nivo radijacije iz tog goriva prelazi 1 Gy/h (100 rad/h) na rastojanju od jednog metra bez zaštite.
ČLAN 3
O izvršavanju Konvencije o fizičkoj zaštiti nuklearnog materijala i o izvršavanju Izmena i dopuna Konvencije stara se ministarstvo nadležno za nuklearnu sigurnost i bezbednost, ministarstvo nadležno za pravosuđe, ministarstvo nadležno za unutrašnje poslove i regulatorno telo Vlade nadležno za nuklearnu i radijacionu sigurnost i bezbednost.
ČLAN 4
Ovaj zakon stupa na snagu osmog dana od dana objavljivanja u "Službenom glasniku Republike Srbije - Međunarodni ugovori".