(60 meseci)
Cilj specijalizacije
Laboratorijska medicina omogućava usvajanje teoretskih i praktičnih znanja iz biohemije, molekularne biologije, imunologije i mikrobiologije.
Laboratorijska medicina je integrativna i polivalentna specijalnost u okviru medicine koja obuhvata analizu telesnih tečnosti, ćelija i tkiva i interpretaciju dobijenih rezultata. Laboratorijska medicina obuhvata fundamentalna i primenjena istraživanja biohemijskih i fizioloških procesa u ljudskom organizmu i njihovu primenu u dijagnostici, lečenju i prevenciji bolesti.
Laboratorijska medicina nije ograničena samo na aktivnosti koje se odvijaju u laboratorijama, već u svakodnevnom radu snažno utiče na tretman pacijenata. Interpretacija dobijenih rezultata je ključni zadatak specijalista laboratorijske medicine.
Cilj specijalizacije iz laboratorijske medicine je formiranje stručnjaka sa specijalističkim znanjima iz kliničke biohemije, imunologije, mikrobiologije i molekularne biologije, a u skladu sa preporukama EC4.
Specijalista Laboratorijske medicine bi trebalo da odgovori potrebama savremene laboratorijske dijagnostike. Ovom specijalizacijom lekar treba da bude osposobljen za: postavljanje indikacija za određene laboratorijske procedure, primenu odgovarajućih analitičkih tehnika i principa, evaluaciju analitičkih rezultata, aktivno učešće u kliničkim timovima, vođenje laboratorije, kontrolu kvaliteta, praćenje naučnih tokova, primenu naučnih saznanja i kontinuirani razvoj laboratorijske dijagnostike.
Struktura specijalizacije
Specijalizacija iz Laboratorijske medicine obuhvata dvosemestralnu nastavu, laboratorijsku praksu u opštim i specijalizovanim biohemijskim, imunološkim, mikrobiološkim i molekularno biološkim laboratorijama i opšti klinički staž. Po prethodno stečenom teoretskom znanju i uspešnom ovladavanju laboratorijskim tehnikama, specijalizant se tokom završne dve godine specijalizacije laboratorijske medicine uključuje u rad u ambulanti i na odeljenju sa kliničkim lekarima. Na ovaj način on dopunjuje svoje prethodno stečeno teoretsko znanje sa specijalističkim znanjem o patogenezi i terapiji bolesti koje su specifične za datu kliničku granu. Takođe, boravkom na klinici, pored rada sa pacijentima, specijalizant će biti u mogućnosti da ovlada i tehnikama laboratorijske dijagnostike koje su specifične za rad u određenoj kliničkoj oblasti.
Specijalizacija iz laboratorijske medicine traje 5 godina (60 meseci) i obuhvata:
Opšti laboratorijski staž:
- Klinička biohemija - 12 meseci
- Klinička imunologija - 6 meseci
- Molekularna biologija - 6 meseci
- Mikrobiologija - 6 meseci
Klinički staž i rad u specijalizovanim laboratorijama - 20 meseci
Dvosemestralna nastava - 9 meseci
Statistika i informatika - 1 mesec
Provera znanja
U okviru specijalizacije iz Laboratorijske medicine lekari na specijalizaciji bi polagali sledeće kolokvijume:
1. Opšta biohemija
2. Klinički značajni proteini, enzimi i tumorski markeri
3. Poremećaji metabolizma lipida i ugljenih hidrata
4. poremećaji acidobazne ravnoteže, metabolizma vode i elektrolita
5. Tehnike ispitivanja celularnih i humoralnih komponenti imunskog odgovora
6. Molekularno-biološke tehnike u dijagnostici
7. Osnovni principi dijagnostike infektivnih agenasa
8. Laboratorijska dijagnostika hematoloških oboljenja
9. Laboratorijska dijagnostika endokrinoloških oboljenja
10. Laboratorijska dijagnostika nefroloških oboljenja
11. Laboratorijska dijagnostika kardiovaskularnih oboljenja
12. Laboratorijska dijagnostika reumatoloških oboljenja
13. Laboratorijska dijagnostika alergijskih oboljenja
14. Laboratorijska dijagnostika oboljenja jetre i gastrointestinalnog trakta
PROGRAM SPECIJALIZACIJE IZ LABORATORIJSKE MEDICINE
I OPŠTI LABORATORIJSKI STAŽ
KLINIČKA BIOHEMIJA (12 meseci)
1. Uvod u praktični rad u laboratoriji - teorijski i praktični rad (2 meseca)
Način rada u hemijskoj laboratoriji, zaštita pri radu, upoznavanje sa opremom
Gleda: 1
Kalibracija mernih sudova
Izvodi: 10
Merenje na tehničkoj i analitičkoj vagi
Izvodi: 20
Pravljenje rastvora određene koncentracije
Izvodi: 20
Standardizacija rastvora
Izvodi: 10
Metode kvantitativnog određivanja supstanci
Gleda: 10
Pravljenje puferskih rastvora
Izvodi: 10
pH-metrija
Izvodi: 20
Principi pri kvalitativnom i kvantitativnom određivanju prirodnih proizvoda
Izvodi: 5
Principi hromatografskih tehnika
Izvodi: 5
Principi elektroforetskih tehnika
Izvodi: 1
Pipetiranje staklenim i automatskim pipetama, kalibracija pipeta, provera tačnosti pipeta
Izvodi: 50
Pravljenje rastvora, kontrola tačnosti napravljenog rastvora
Izvodi: 1
Pranje laboratorijskog posuđa
Izvodi: 2
Kolorimetrija, pravljenje standardnih kriva (proteini, PAP)
Izvodi: 3
2. Rad u opštoj kliničko-biohemijskoj laboratoriji
- Određivanje koncentracije proteina: (1 mesec)
Određivanje ukupne koncentracije proteina u serumu i mokraći
Izvodi: 50
Određivanje koncentracije albumina u serumu
Izvodi: 25
Određivanje koncentracije globulina
Izvodi: 25
Određivanje koncentracije fibrinogena u plazmi
Izvodi: 50
Određivanje koncentracije haptoglobina u serumu
Izvodi: 5
Određivanje koncentracije transferina u serumu
Izvodi: 5
Određivanje koncentracije ceruloplazmina u serumu
Izvodi: 5
Određivanje koncentracije feritina u serumu
Izvodi: 5
Određivanje koncentracije troponina u serumu
Izvodi: 5
Elektroforeza serumskih proteina
Izvodi: 50
3. Rad u opštoj kliničko-biohemijskoj laboratoriji
- Određivanje koncentracije lipida: (1 mesec)
Određivanje koncentracije ukupnih lipida u serumu
Izvodi: 20
Određivanje koncentracije triacilglicerola u serumu
Izvodi: 50
Određivanje koncentracije holesterola u serumu
Izvodi: 50
Određivanje koncentracije holesterol-estara u serumu
Izvodi: 50
Određivanje količine HDL-holesterola i LDL-holesterola u serumu
Izvodi: 50
Određivanje hilomikrona u serumu
Izvodi: 5
Određivanje koncentracije apolipoproteina A i apolipoproteina B u serumu
Izvodi: 5
Određivanje koncentracije fosfolipida u serumu
Izvodi: 5
4. Rad u opštoj kliničko-biohemijskoj laboratoriji
- Određivanje koncentracije neproteinskih azotnih jedinjenja (1 mesec)
Određivanje koncentracije uree u serumu i mokraći
Izvodi: 50
Određivanje koncentracije kreatinina u serumu i mokraći
Izvodi: 50
Određivanje koncentracije mokraćne kiseline u serumu
Izvodi: 50
5. Rad u opštoj kliničko-biohemijskoj laboratoriji
- Određivanje koncentracije ugljenih hidrata (1 mesec)
Određivanje koncentracije glukoze u krvi
Izvodi: 100
Određivanje koncentracije glukoze u mokraći
Izvodi: 100
Test opterećenja glukozom
Izvodi: 20
Određivanje količine glikoziliranog hemoglobina
Izvodi: 20
6. Rad u opštoj kliničko-biohemijskoj laboratoriji
- Određivanje aktivnosti enzima: (1 mesec)
Određivanje aktivnosti alkalne fosfataze
Izvodi: 50
Određivanje aktivnosti kisele fosfataze
Izvodi: 50
Određivanje aktivnosti prostatične kisele fosfataze
Izvodi: 50
Određivanje aktivnosti alanin aminotransferaze
Izvodi: 50
Određivanje aktivnosti aspartat aminotransferaze
Izvodi: 50
Određivanje aktivnosti amilaze
Izvodi: 50
Određivanje aktivnosti laktat dehidrogenaze
Izvodi: 50
Određivanje aktivnosti hidroksibutirat dehidrogenaze
Izvodi: 50
Određivanje aktivnosti kreatin kinaze
Izvodi: 50
Određivanje kreatin kinaze MB
Izvodi: 50
Određivanje aktivnosti gama-glutamil transpeptidaze
Izvodi: 50
Određivanje aktivnosti holinesteraza
Izvodi: 10
7. Rad u opštoj kliničko-biohemijskoj laboratoriji
- određivanje krvne slike (1 mesec)
Određivanje koncentracije hemoglobina
Izvodi: 50
Određivanje hematokrita
Izvodi: 50
Merenje sedimentacije eritrocita
Izvodi: 50
Određivanje broja eritrocita
Izvodi: 50
Određivanje hematoloških indeksa (MCV, MCH, MCHC)
Izvodi: 50
Određivanje broja retikulocita
Izvodi: 20
Određivanje broja leukocita
Izvodi: 50
Određivanje leukocitarne formule
Izvodi: 50
Određivanje broja trombocita
Izvodi: 50
Određivanje apsolutnog broja eozinofila u komori
Izvodi: 20
Određivanje vremena koagulacije
Izvodi: 20
8. Rad u opštoj kliničko-biohemijskoj laboratoriji
- određivanje parametara hemostaze (1 mesec)
Određivanje koncentracije fibrinogena
Izvodi: 20
Određivanje vremena krvarenja
Izvodi: 20
Određivanje protrombinskog vremena
Izvodi: 20
Određivanje parcijalnog tromboplastinskog vremena
Izvodi: 20
Određivanje trombinskog vremena
Izvodi: 20
Određivanje koncentracije fibrin degradacionih proizvoda (FDP)
Izvodi: 10
Određivanje aktivnosti faktora koagulacije
Izvodi: 20
Ispitivanje fibrinolize
Izvodi: 10
Određivanje plazminogena
Izvodi: 10
Određivanje antitrombina
Izvodi: 10
Određivanje proteina C
Izvodi: 10
Određivanje alfa 2 antiplazmina
Izvodi: 10
Određivanje Von Willebrand-ovog faktora
Izvodi: 10
Ispitivanje agregacije trombocita
Izvodi: 10
9. Rad u opštoj kliničko-biohemijskoj laboratoriji
- određivanje koncentracije elektrolita (1 mesec)
Određivanje koncentracije natrijuma u serumu i mokraći
Izvodi: 50
Određivanje koncentracije kalijuma u serumu i mokraći
Izvodi: 50
Određivanje koncentracije kalcijuma
Izvodi: 50
Određivanje koncentracije jonizovanog kalcijuma
Izvodi: 15
Određivanje koncentracije bakra u serumu
Izvodi: 5
Određivanje koncentracije ceruloplazmina u serumu
Izvodi: 10
Određivanje koncentracije magnezijuma
Izvodi: 25
Određivanje koncentracije bikarbonata i hlorida u serumu i mokraći
Izvodi: 50
Određivanje koncentracije neorganskog fosfora
Izvodi: 25
Određivanje koncentracije gvožđa
Izvodi: 50
Određivanje kapaciteta za vezivanje gvožđa (UIBC, TIBC)
Izvodi: 50
10. Rad u opštoj kliničko-biohemijskoj laboratoriji
- određivanje koncentracije posebnih jedinjenja (1 mesec)
Određivanje koncentracije vitamina B12
Izvodi: 5
Određivanje koncentracije folne kiseline
Izvodi: 5
Određivanje koncentracije leptina
Izvodi: 5
Određivanje sadržaja bilirubina (ukupnog i direktnog) u serumu
Izvodi: 50
Određivanje porfirina u mokraći
Izvodi: 5
11. Korišćenje radioizotopskih metoda u kliničkoj biohemiji (1 mesec)
Opšti principi rada sa radioizotopima
Gleda: 1
Primena radioaktivno obeleženih supstanci u dijagnostici kod ljudi
Asistira: 10
Procena funkcionalnog stanja endokrinih žlezda pomoću radioaktivno obeleženih supstanci
Asistira: 15
Terapijska primena radioaktivnih supstanci
Gleda: 5
KLINIČKA IMUNOLOGIJA (6 meseci)
1. Tehnike ispitivanja humoralnih komponenti imunskog odgovora (1 mesec)
Nefelometrija
Određivanje koncentracije imunoglobulina
Izvodi: 10
Određivanje koncentracije komponenti komplementa
Izvodi: 10
Radijalna imunodifuzija
Imunodifuzija
Izvodi: 5
Imunoelektroforeza
Izvodi: 10
Radioimunoesej
Izvodi: 10
Određivanje imunskih kompleksa (PEG)
Izvodi: 8
Određivanje koncentracije krioglobulina
Izvodi: 5
ELISA test
Izvodi: 10
2. Tehnike ispitivanja celularnih komponenti imunskog odgovora (1 mesec)
Kožne probe kasne preosetljivosti
Izvodi: 8
Separacija limfocita na gustinskom gradijentu
Izvodi: 10
Direktna i indirektna imunofluorescencija
- fluorescentni mikroskop i FACS - analiza
Izvodi: 10
Aktivacija limfocita mitogenima
Izvodi: 10
In vitro detekcija citokina
Izvodi: 15
Ispitivanje funkcije neutrofila i makrofaga
Izvodi: 15
3. Imunohematološke tehnike (1 mesec)
Određivanje krvnih grupa
Izvodi: 5
Combs-ov test
Gleda: 5
Inhibitori faktora koagulacije
Gleda: 5
4. Tehnike ispitivanja alergijskih bolesti (1 mesec)
Kožne probe rane preosetljivosti
Izvodi: 10
Detekcija specifičnih IgE in vitro
Izvodi: 10
5. Tehnike ispitivanja autoimunskih bolesti (1 mesec)
Određivanje ANA
Izvodi: 6
Određivanje anti-DNK antitela
Gleda: 3
Određivanje RF
Izvodi: 5
Određivanje organ-specifičnih antitela
Gleda: 5
Imunohistologija bubrega i kože
Gleda: 3
6. Specifične tehnike u tumorskoj imunologiji (1 mesec)
Dijagnoza monoklonski gamapatija
Gleda: 4
Imunodijagnostika mononuklearnih i limfnih neoplazmi
Izvodi: 10
Detekcija tumorskih markera
Gleda: 3
HLA tipizacija
Gleda: 5
MOLEKULARNO-GENETIČKA DIJAGNOSTIKA (6 meseci)
1. Principi izolacije i prečišćavanja nukleinskih kiselina (1 mesec)
Izolovanje DNK sa FTA kartica
Izvodi: 10
Izolovanje DNK heleksom
Izvodi: 20
Izolovanje DNK organskom (PCI) metodom
Izvodi: 20
Izolovanje DNK pomoću halotropnih soli
Izvodi: 20
Izolovanje DNK pomoću paramagnetnih čestica
Izvodi: 20
Izolovanje DNK iz različitih bioloških uzoraka (krv, bukalna sluznica, meka tkiva, čvrsta tkiva, horionske čupice, amnionska tečnost)
Izvodi: po 5
2. Principi kvantifikacije nukleinskih kiselina (1 mesec)
Hibridizacijske tehnike (hemiluminiscentne i hromogene)
Izvodi: 20
Real Time PCR
Izvodi: 20
3. Principi amplifikacije nukleinskih kiselina (1 mesec)
Mere predostrožnosti za sprečavanje kontaminacije pri radu sa humanom DNK
gleda: 1
Dizajniranje PCR prajmera
Izvodi: 5
Monoplex amplifikacija (Neki od faktora koagulacije)
Izvodi: 10
Multiplex amplifikacija (Duchenne Becker, Azospermija)
Izvodi: 10
Alel specifična amplifikacija
Izvodi: 10
4. Principi analize amplifikovanih produkata (2 meseca)
Kapilarna elektroforeza
Izvodi 20
Restrikciona analiza (+ agarozna ili PAGE elektroforeza)
Izvodi: 5
Sekvenciranje (HV1 i HV2 region mtDNK)
Izvodi: 5
Tehnike skrininga na mutacije (gel shift eseji, SSCP)
Izvodi: 5
Interpretacija nalaza (1 mesec)
Direktnog testiranja mutacija (Hantingtonova horeja, Miotonična distrofija, Fridrajhova ataksija
Izvodi: 20
Analize vezanosti genetičkih markera
Izvodi 20
MIKROBIOLOŠKA DIJAGNOSTIKA (6 meseci)
Kontrola ispravnosti funkcionisanja sterilizatora
Izvodi: 5
Kontrola sterilnosti različitih uzoraka
Izvodi: 5
Sterilizacija laboratorijskog posuđa
Izvodi: 2
Priprema različitih hranljivih podloga
Izvodi: 5
Prosta i složena bojenja bakterija (bojenje po Gramu)
Izvodi: 50
Fluorescentna bojenja bakterija
Gleda: 5
Uzimanje uzoraka za mikrobiološki pregled
Izvodi: 5
Bakteriološka obrada uzoraka pri sumnji na aerobnu infekciju
Izvodi: 10
Bakteriološka obrada uzoraka pri sumnji na anaerobnu infekciju
Izvodi: 10
Ispitivanje osetljivost bakterija na antibiotike i hemioterapeutike in vitro
Izvodi: 10
Identifikacija bakterija na osnovu biohemijskih osobina (biohemijski niz)
Izvodi: 20
Identifikacija bakterija na osnovu seroloških osobina
Izvodi: 5
Pregled na malariju
Izvodi: 5
Hemokultura
Izvodi: 10
Serološka dijagnostika virusnih infekcija
Izvodi: 40
Primena tehnika imunoblota u virusologiji
IV OPŠTI KLINIČKI STAŽ I DVOSEMESTRALNA NASTAVA
(20 meseci)
1. HEMATOLOGIJA (2 meseca)
Specijalizant stiče specijalističko znanje o patogenezi, laboratorijskoj dijagnozi i terapiji hematoloških obolenja. Obzirom na kompleksnu etiološku i patogenetsku sliku hematoloških obolenja, neophodno je da uz pomoć mentora specijalizant savlada pre svega pravilan izbor biohemijskih, imunoloških i molekularno bioloških tehnika kao i da stekne znanje o njihovom pravilnom tumačenju koje je osnov pravovremene dijagnoze a time i blagovremeno započete terapije. Specijalizant se obučava za izvođenje i interpretaciju rezultata sledećih laboratorijskih procedura:
- Punkcija kostne srži (asistira)
- Punkcija limfne žlezde (asistira)
- Punkcija slezine (asistira)
- Određivanje broja eritrocita-automatski brojač
- Određivanje procenta retikulocita mikroskopski, supravitalnim bojenjem
- Pregled otiska kostne srži, slezine i limfne žlezde
- M66 (May-Grunvald-Gimsa)
- Bojenje na peroksidazu
- Bojenje PAS metodom
- Bojenje sudanom B
- Bojenje na kiselu fosfatazu
- Bojenje na TRAP (tartarat rezistentna kisela fosfataza)
- Bojenje na alkalnu fosfatazu
- Bojenje na siderbolaste
- Izvođenje reakcije na kisele esteraze
- Priprema trajnog mikroskopskog preparata
- Morfološko-citohemijska analiza punktata kostne srži kod akutnih leukemija sa FAB klasifikacijom
- Imunocitohemijska analiza hematopetskih elemenata, APAAP metodom
- laboratorijska dijagnostika monoklonskih gamapatija (elektroforeza, imunoelektroforeza, određivanje ukupnih imunoglobulina)
- imunofenotipizacija ćelija periferne krvi, kostne srži ili limfnog čvora primenom fluorescentne mikroskopije i citoflourimetrije ili APAAP metodom
- detekcija i određivanje antitela prema eritrocitima, neutrofilima i trombocitima
- detekcija klonalnosti metodama hibridizacije ili amplifikacije nukleinskih kiselina i praćenje minimalne rezidualne bolesti
2. ENDOKRINOLOGIJA (1 mesec)
Specijalizant stiče specijalističko znanje o patogenezi, laboratorijskoj dijagnozi i terapiji endokrinih poremećaja i bolesti. Zajedno sa mentorom, on se uključuje u tumačenje laboratorijskih nalaza, postavljanje dijagnoze i diskutovanje mogućih diferencijalno dijagnostičkih aspekata. Pored toga, on se uključuje i u razmatranje odgovarajućeg terapijskog pristupa i uvođenje odgovarajuće terapije kao i kliničko i laboratorijsko praćenje efekata date terapije.
Obzirom na različitu etiologiju kao i različite patogenetske mehanizme endokrinih obolenja, prevencija, lečenje i praćenje ovih pacijenata podrazumeva pravovremeno i preciznu laboratorijsku analizu odgovarajućim biohemijskim, imunološkim, molekularno biološkim tehnikama. Specijalizant se obučava za izvođenje sledećih laboratorijskih procedura i interpretaciju rezultata:
- Testovi za ispitivanje funkcije endokrinih žlezdi
- Određivanje sadržaja kortizola u serumu
- Određivanje sadržaja testoterona u serumu
- Određivanje sadržaja progesterona u serumu
- Određivanje sadržaja gonadotropina
- Određivanje sadržaja prolaktina
- Određivanje sadržaja insulina
- Određivanje sadržaja hormona štitne žlezde (T3, T4)
- Određivanje sadržaja TSH
- Određivanje količine C-peptida
- Određivanje sadržaja kateholamina u mokraći
- Određivanje sadržaja serononina i metabolita serotonina u mokraći
- Određivanje ketonskih tela
- Detekcija i određivanje autoimunskih antitela u telesnim tečnostima i tkivima
3. GASTROENTEROLOGIJA (1 mesec)
Specijalizant stiče specijalističko znanje o patogenezi, laboratorijskoj dijagnozi i terapiji obolenja digestivnog trakta. Kao deo kliničkog tima, on sa svojim mentorom učestvuje u postavljanju dijagnoze i razmatranju mogućih diferencijalno dijagnostičkih problema. Takođe, on se osposobljava za tumačenje dobijenih biohemijskih, imunoloških, molekularno bioloških i mikrobioloških testova u skladu sa kliničkom slikom i stanjem pacijenta.
Pored prethodno savladanih veština brojnih biohemijskih i imunoloških analiza neophodnih za postavljanje prave dijagnoze i adekvatno praćenje terapije i stanja pacijenta, specijalizant se obučava za:
- Procenu stanja bolesnika i efikasnosti tererapije kod hroničnih oboljenja jetre
- Procenu stanja bolesnika i efikasnosti terapije kod akutnih oboljenja pankreasa
- Procenu stanja bolesnika i efikasnosti terapije kod hroničnih oboljenja pankreasa
- Ureaza test (detekcija Helicobacter pylori)
4. NEFROLOGIJA (2 meseca)
Specijalizant stiče specijalističko znanje o patogenezi, laboratorijskoj dijagnozi i terapiji obolenja bubrega. Uz mentora, specijalizant se obučava za tumačenje laboratorijskih nalaza, postavljanje dijagnoze i diskutovanje mogućih diferencijalno dijagnostičkih aspekata. Nefropatologija sa svojim specifičnostima podrazumeva visokospecijalizovane laboratorijske tehnike kojima se analiziraju telesne tečnosti (serum, plazma i urin) kao i samo tkivo bubrega (bioptički materijal) a koje su veoma značajne u postavljanju prave dijagnoze kao i praćenju adekvatnosti i efekata primenjene terapije. Ova kompleksnost podrazumeva laboratorijsku analizu odgovarajućim biohemijskim, imunološkim, molekularno biološkim tehnikama. Takođe, specijalizant se uključuje u izbor odgovarajuće terapije i praćenje kliničkog stanja pacijenta kao i odgovarajućih laboratorijskih parametara i njihovu interpretaciju.
Specijalizant se obučava za izvođenje sledećih laboratorijskih procedura i njihovu interpretaciju:
- Procena stanja bolesnika i efikasnosti terapije kod akutne bubrežne insuficijencije
- Procena stanja bolesnika i efikasnosti terapije kod hronične bubrežne insuficijencije
- Procena stanja bolesnika i efikasnosti terapije kod terapije dijalizom
- Opšti pregled mokraće (zapremina, izgled, boja, miris, reakcija, specifična težina)
- Pregled mokraće na sediment
- Dokazivanje hemoglobina u mokraći
- Ispitivanje mokraćnih kamenaca
- Elektroforeza belančevina mokraće
- Šećeri u mokraći
- Određivanje Bence-Jones-ovih proteina u mokraći
- Određivanje koncentracije azota uree u krvi (BUN)
- Proba dilucije i proba koncentracije
- Klirens testovi
- Određivanje osmolarnosti seruma i mokraće
- Priprema bolesnika za transplataciju bubrega
- Tipizacija tkiva
- Određivanje koncentracije imunosupresivnih lekova u serumu posle transplatacije bubrega
- Detekciju i određivanje antitela i imunokompleksa u tkivu bubrega imunofluorescentnim i imupoperoksidaznim tehnikama,
5. PULMOLOGIJA (1 mesec)
Specijalizant stiče specijalističko znanje o patogenezi, laboratorijskoj dijagnozi i terapiji obolenja pluća. Uz mentora, specijalizant se obučava za tumačenje laboratorijskih nalaza, postavljanje dijagnoze i diskutovanje mogućih diferencijalno dijagnostičkih aspekata.
Pulmologija sa svojim specifičnostima podrazumeva visokospecijalizovane laboratorijske tehnike kojima se analiziraju telesne tečnosti (serum, plazma i urin) kao i samo tkivo pluća (bioptički materijal) a koje su veoma značajne u postavljanju prave dijagnoze kao i praćenju adekvatnosti i efekata primenjene terapije. Ova kompleksnost podrazumeva laboratorijsku analizu odgovarajućim biohemijskim, imunološkim, molekularno biološkim tehnikama. Takođe, specijalizant se uključuje u izbor odgovarajuće terapije i praćenje kliničkog stanja pacijenta kao i odgovarajućih laboratorijskih parametara i njihovu interpretaciju.
6. KARDIOLOGIJA (1 mesec)
Specijalizant stiče specijalističko znanje o patogenezi, laboratorijskoj dijagnozi i terapiji obolenja miokarda, endokarda i perikarda. Uz mentora, specijalizant se obučava za izbor adekvatnih laboratorijskih analiza i testova, posebno u akutnim stanjima, u kojima ove analize i njihovo pravilno tumačenje u sklopu kliničke slike pacijenta imaju izuzetan značaj u postavljanju ispravne dijagnoze i eliminisanju potencijalnih diferencijalno dijagnostičkih stanja. Ova kompleksnost podrazumeva laboratorijsku analizu odgovarajućim biohemijskim, imunološkim, molekularno biološkim tehnikama i mikrobiološkim tehnikama. Takođe, specijalizant se uključuje u izbor odgovarajuće terapije i praćenje kliničkog stanja pacijenta kao i odgovarajućih laboratorijskih parametara i njihovu interpretaciju.
Specijalizant se obučava za izvođenje odgovarajućih laboratorijskih procedura, a pored ostalih pre svega za tumačenje izoenzimskog profila u AIM i dinamiku njegove promene kao značajnog faktora procene i daljeg odgovarajućeg tretmana pacijenta.
7. NEUROLOGIJA I PSIHIJATRIJA (1 mesec)
Specijalizant stiče specijalističko znanje o patogenezi, laboratorijskoj dijagnostici i terapiji neuroloških i psihijatrijskih obolenja. Uz mentora, specijalizant savladava pravilan izbor optimalnih laboratorijskih testova i analiza i njihovo tumačenje pri postavljanju dijagnoze. Kao deo laboratorijsko/kliničkog tima, specijalizant je uključen u praćenje stanja pacijenta, efikasnosti primenjene terapije kao i laboratorijske testove kojima se adekvatnost terapije i stanje pacijenta procenjuju.
Specijalizant se obučava za izvođenje i interpretaciju rezultata sledećih laboratorijskih procedura:
- Uzimanje uzorka cerebrospinalne tečnosti (asistira)
- Semikvantitativno određivanje sadržaja proteina u cerbrospinalnoj tečnosti
- Kvantitativno određivanje sadržaja proteina u cerebrospinalnoj tečnosti
- Elektroforeza proteina iz cerebrospinalne tečnosti
- Određivanje koncentracije glukoze u cerebrospinalnoj tečnosti
- Citološka analiza cerebrospinalne tečnosti
- Određivanje sadržaja cerupoplazmina
- Autoimunske demijelinizirajuće bolesti (multipla skleroza, akutni diseminovani encefalomijelitis, akutni i idiopatski polineuritis)
- Miastenia gravis, Sindrom Eaton-Lambert, SSPE, Subakutne spongioformne encefalopatije
- Određivanje oligoklonalnosti imunoglobulina u cerebrospinalnom likvoru
8. PEDIJATRIJA (2 meseca)
Specijalizant stiče specijalističko znanje o patogenezi, laboratorijskoj dijagnozi i terapiji pedijatrijskih obolenja. Različiti etiopatogenetski mehanizmi koji se nalaze u osnovi različitih pedijatrijskih patoloških stanja podrazumevaju različite laboratorijske tehnike: biohemijske, imunološke, molekularno biološke i mikrobiološke testove. Specijalizant uz mentora ovladava izborom odgovarajućih testova i njihovim tumačenjem, a time učestvovanjem u postavljenju odgovarajuće dijagnoze. Boravkom u laboratoriji, u ambulanti i na odeljenju, specijalizant postiže sintezu svih rezultata i aktivnosti koji su potrebni za postavljanje prave dijagnoze i pravilan terapijski pristup.
Specijalizant se obučava za izvođenje sledećih procedura, interpretaciju i evaluaciju dobijenih rezultata:
- Određivanje pH u krvi
- Određivanje pCO2 u krvi
- Određivanje ukupnog CO2
- Određivanje baznog viška
- Određivanje pO2
- Određivanje koncentracije bikarbonata u serumu (anaerobni uzorak)
- Orijentacioni testovi kod sumnje na urođene greške u metabolizimu aminokiselina
- Biohemijske analize krvi, seruma i plazme kod dece
- Biohemijske analize mokraće kod dece
- Znojni test (hloridi u znoju)
- Određivanje osmotske rezistencije eritrocita
- Određivanje koncentracije piruvata
- Određivanje koncentracije laktata
- Određivanje koncentracije amonijaka
- Određivanje koncentracije hemoglobina F
- Određivanje koncentracije mukopolisaharida
- Metabolički skrining urina
- Određivanje nivoa lekova (metotreksat, ciklosporin, takrolimus, sirolimus)
- Određivanje mikroalbumina
- Imunodeficijencije (ID) sa poremećajem produkcije antitela (agamaglobulinemija sa X-vezanim tipom nasleđivanja, agamaglobulinemija sa autosomno-recesivnim tipom nasleđivanja, hipogamaglobulinemija sa raznolikim početkom, deficit potklasa serumskog IgG, prolazna hipogamaglobulinemija odojčeta, selektivna IgA deficijencija)
- Imunodeficijencije sa poremećajem ćelijskog imuniteta/kombinovane ID (teška kombinovana imunodeficijencija, Omennov sindrom, hronična mukokutana kandidijaza, ataksija-telangiektazija, Wiskott-Aldrich sindrom, hiper IgM sindrom)
- Imunodeficijencije sa poremećajem fagocitne funkcije (hronična granulomatozna bolest deficit adhezionih molekula leukocita, Chediak-Higashi sindrom, hiper IgE sindrom,
- Deficijencije komplementa
- sekundarne imunodeficijencije (pedijatrijske HIV infekcije, kod primene imunosupresivnih lekova, kod traume/opekotina, kod hemato-onkoloških bolesnika, kod autoimunskih bolesti, kod bolesnika sa splenektomijom ili asplenijom)
- atopijske i autoimunske bolesti detinjstva: (atopijski dermatitis, alergijski rinitis, reumatske bolesti kod dece, juvenilni idiopatski artritis, sistemski lupus)
Upoznaje se sa primenom terapije intravenskim imunoglobulinom, osnovama transplantacijske imunologije u pedijatrijskih bolesnika, kao i neželjenim reakcijama posle rutinskih imunizacija u detinjstvu.
Specijalizant se upoznaje i obučava za izvođenje sledećih laboratorijskih metoda, kao i za pravilno tumačenje parametara celularne i humoralne imunosti u detinjstvu:
- kožne probe kasne preosetljivosti
- proliferacijski odgovor limfocita na stimulaciju mitogenima i antigenima
- fenotipizacija limfocita periferne krvi
- određivanje koncentracija komponenti komplementa/aktivnosti komplementa
- određivanje koncentracija serumskih imunoglobulina
- specifičnih imunoglobulina nakon vakcinacije
- određivanje aviditeta specifičnih antitela
- određivanje fagocitne funkcije
- elektroforeza proteina
- laboratorijsko praćenje supstitucione terapije imunoglobulinom
- ispitivanje rane preosetljivosti na inhalacione i/ili nutritivne alergene
9. URGENTNA STANJA (1 mesec)
Specijalizant stiče specijalističko znanje o patogenezi, laboratorijskoj dijagnozi i terapiji urgentnih stanja. Obzirom na akutni karakter ovih stanja potrebno je da specijalizant uz mentora savlada pravilan izbor biohemijskih, imunoloških i molekularno bioloških tehnika kao i njihovo pravilno tumačenje što je osnova za postavljanje odgovarajuće dijagnoze zbog neophodnosti urgentne primene odgovarajuće terapije.
Specijalizant se obučava za izvođenje i interpretaciju rezultata sledećih laboratorijskih procedura:
- Klinička i laboratorijska obrada bolesnika u komi
- Klinička i laboratorijska obrada bolesnika u dijabetičnoj komi
- Klinička obrada i laboratorijska bolesnika u akutnom alkoholisanom stanju
- Klinička i laboratorijska obrada bolesnika u epileptičnom statusu
- Klinička i laboratorijska obrada bolesnika u stanju šoka
- Klinička i laboratorijska obrada bolesnika u akutnim kardiovaskularnim poremećajima
- Klinička i laboratorijska obrada bolesnika sa akutnim hirurškim i neurohirurškim stanjima
- Klinička i laboratorijska obrada bolesnika sa akutnim trovanjima
- Dijagnostičko-terapijski postupci, praćenje i procena stanja bolesnika na osnovu laboratorijskih parametara
10. ONKOLOGIJA (1 mesec)
Specijalizant stiče specijalističko znanje o patogenezi, laboratorijskoj dijagnozi i terapiji onkoloških obolenja. Obzirom na kompleksnost ovih stanja i kompleksnu terapiju potrebno je da specijalizant uz mentora savlada pravilan izbor biohemijskih, imunoloških i molekularno bioloških tehnika potrebnih za postavljanje dijagnoze, da stekne znanje o njihovom pravilnom tumačenju koje je osnov pravovreme dijagnoze a time i blagovremeno započete terapije. Obzirom na težinu neželjenih efekata primenjene terapije neophodno je da se specijalizant obuči za pravilno vođenje i praćenje pacijenta kao i određivanje nivoa primenjenih lekova, čime se dobija uvid u njegov najadekvatniji dalji terapijski tretman kako bi se izbegli toksični efekti primenjene terapije. Sve ovo omogućava pravilno tumačenje dobijenih laboratorijskih rezultata, čime specijalizant ovladava svojim inter laboratorijskim/odeljenskim boravkom na klinici.
Specijalizant se obučava za izvođenje i interpretaciju rezultata sledećih laboratorijskih procedura:
- Procena stanja bolesnika i efikasnosti terapije na osnovu kliničko-biohemijskih parametara
- Određivanje tumorskih markera
- Određivanje parametara hemostaze
- Određivanje koncentracije metotreksata
- Utvrđivanje prisustva paraproteina: elektroforeza i imunofiksacija
- imunološka osnova i opravdanost primene imunoterapije kod malignih bolesti (indikacije, efekti primene)
- vidovi imunoterapije (specifična, nespecifična, sistemska, lokalna, aktivna, pasivna), tehnike primene, doze
- vrste modifikatora biološke reakcije (organski adjuvansi, sintetski adjuvansi, citokini, monoklonska antitela).
- evaluacija paraneoplastičkih sindroma
- Specijalizant se obučava za izvođenje i interpretaciju rezultata sledećih laboratorijskih procedura:
- detekcija tumorskih markera i autoantitela u tumoru, tkivima nezahvaćenim tumorom i cirkulaciji
- određivanje specifične i nespecifične citotoksične aktivnosti (citotoksični T limfociti, NK ćelije, LAK ćelije)
- određivanje imunskih poremećaja kod različitih neoplazija, i njihova prognoza, procene efekata pojedinih imunomodifikatora in vitro i in vivo
- analiza ćelijskog ciklusa i parametara apoptoze i nekroze metodama protočne citofluorimetrije ili analizom ekspresije specifičnih iRNK
11. GINEKOLOGIJA i AKUŠERSTVO (2 meseca)
Specijalizant stiče specijalističko znanje o patogenezi, laboratorijskoj dijagnozi i terapiji ginekološko akušerskih obolenja i stanja. Specijalizant se obučava za pravilan izbor laboratorijskih procedura kao osnovu procene ginekoloških obolenja ili vođenje i kontrolu trudnoće. Poseban značaj se pridaje molekularno biološkim tehnikama, kao načinu ranog otkrivanja urođenih genetskih anomalija ploda. Specijalizant uz mentora ovladava izborom odgovarajućih testova i njihovim tumačenjem, a time učestvuje i u postavljanju pravilne dijagnoze.
Specijalizant se obučava za izvođenje sledećih procedura, interpretaciju i evaluaciju dobijenih rezultata
- Određivanje krvne grupe i Rh-faktora
- Test za rano otkrivanje trudnoće
- Biohemijske analize kod trudnica
- Biohemijske analize amnionske tečnosti
- METABOLIČKI POREMEĆAJI novorođenčeta. Skrining na fenilketonuriju i status T3/T4
12. ALERGOLOGIJA (1 mesec)
Specijalizant stiče specijalističko znanje o patogenezi, laboratorijskoj dijagnozi i terapiji bolesti preosetljivosti. Obzirom na imunološke mehanizme koji se nalaze u osnovi ovih obolenja, specijalizant se uz mentora obučava za izvođenje odgovarajućih testova, njihovo tumačenje, postavljanje dijagnoze i davanje odgovarajuće terapije uz praćenje stanja pacijenta.
Specijalizant se obučava za izvođenje sledećih procedura, interpretaciju i evaluaciju dobijenih rezultata:
kožni testovi rane preosetljivosti
- određivanje ukupnog i specifičnog IgE in vitro
- određivanje histamina i drugih medijatora rane faze preosetljivosti tipa I u telesnim tečnostima i in vitro
- kožni testovi kasne preosetljivosti (Patch testiranje)
- Rinoprovokativni i bronhoprovokativni testovi
- Alergen specifična imunoterapija
- In vivo dozno provokativni testovi preosetljivosti na lekove
- In vivo testovi za dijagnozi fizičke i autoimune urtikarije
- karakterizaciju ćelija nazalnog sekreta.
13. REUMATOLOGIJA (2 meseca)
Specijalizant stiče specijalističko znanje o patogenezi, laboratorijskoj dijagnozi i terapiji obolenja lokomotornog sistema, vaskularnog sistema, i u najširem smislu, sistemskih kompleksnih obolenja.
Kako je etiologija ovih obolenja uglavnom imunološka, laboratorijske imunološke tehnike su ovde od najvećeg značaja u postavljanju dijagnoze, isključivanju diferencijalno dijagnostički sličih stanja, i praćenju efikasnosti i adekvatnosti odbrane terapije. Rad sa mentorom u ambulanti i na odeljenju omogućava sticanje znanja i iskustva o izboru potrebnih laboratorijskih analiza kao i njihovo pravilno tumačenje u skladu sa kliničkom slikom pacijenta digestivnog trakta.
Specijalizant se obučava za izvođenje i interpretaciju rezultata sledećih laboratorijskih procedura:
- detekcija i određivanje imunskih kompleksa u telesnim tečnostima i tkivima
- detekcija i određivanje krioglobulina
- detekcija i određivanje reumatoidnih faktora i drugih markera reumatoidnog artritisa
- analiza sinovijalne tečnosti
- detekcija i određivanje pojedinih komponenti i aktivnosti komplementa
- detekcija i određivanje antinuklearnih antitela i anti DNK antitela primeno, fluorescentne mikroskopije ili enzimskih imunotestova
14. INFEKTIVNE BOLESTI (2 meseca)
Specijalizant stiče specijalističko znanje o patogenezi, laboratorijskoj dijagnozi i terapiji infektivnih oboljenja. Specijalizant stiče specijalističko znanje o:
- infekcijama koje dovode do nastanka sekundarnih imunodeficijencija i to: virusnim infekcijama (infektivna mononukleoza, hepatitis A, B i C, CMV) i parazitarnim infekcijama (toksoplazmoza, lajšmanioza),
- postinfekcijskim bolestima sa autoimunskom genezom (hronični aktivni hepatitis, postvakcinalni encefalomijelitis,
- infekcijama koje neposredno oštećuju imunski sistem (AIDS)
- primeni imunoprofilakse (aktivna i pasivna)
Specijalizant se obučava za izvođenje i interpretaciju rezultata sledećih laboratorijskih procedura:
- dokazivanje i određivanje nukleinskih kiselina i antigena infektivnih agenasa
- dokazivanje antitela na infektivne agense
(48 meseci)
1. Osnovni principi
1.1. Postoji jaka veza između fizičke aktivnosti i zdravlja
1.2. Fizička aktivnost je neophodna za dobro zdravlje i kvalitet života. Fizička aktivnost i vežbanje imaju pozitivan uticaj na mišićno-skeletne, kardiovaskularne, respiratorne, hormonsko-imunološke, hematološke neurosenzorne i gastrointestinalne sisteme.
1.3. Nivoi fizičke aktivnosti se smanjuju u većini razvijenih zemalja u svim uzrastima. Redovna fizička aktivnost i sport, pogotovo tokom detinjstva i perioda adolescencije, pospešuje pravilan rast i razvoj, održavaju zdravlje i uklanjaju negativne faktore rizika kao što su gojaznost, dijabetes tip II, osteoporozu, hipertenziju, koronarnu bolest i druge bolesti.
1.4. Fizička aktivnost i vežbanje uklanjaju mnoge faktore rizika koji limitiraju kvalitet života.
1.5. Specijalisti sportske medicine i drugi učesnici uključeni na ovom projektu mogu imati bitan uticaj na sve ovo gore navedeno uključujući i smanjenje troškova zdravstvene nege.
2. Definicija i predmet bavljenja sportske medicine
Sportska medicina je multidisciplinarna klinička i akademska disciplina (u nekom zemljama i poddisciplina) medicine, koja se bavi zdravljem ukupne populacije tako što stimuliše fizički aktivan način života i bavi se dijagnostikovanjem, lečenjem, prevencijom i rehabilitacijom povreda i bolesti i stimulacijom bavljenja fizičkim aktivnostima, vežbanjem i sportom na svim nivoima.
Sportska medicina je orjentisana ka zdravom organizmu oba pola u različitim životnim dobima.
Sportska medicina ne brine samo o sportistima koji pripadaju sportskoj eliti. Ona se uglavnom fokusira na:
Prevenciju hroničnih bolesti koje su izazvane pasivnim načinom života što je predmet sve većeg interesovanja eksperata u sportskoj medicini.
Klinički skrining i pregledima pre vežbanja i takmičenja kao i na medicinsku pomoć sportistima u svim disciplinama.
Na korišćenje zamena, farmakoloških agenata, doping kontrolu i proveru pola i njenih moralnih, pravnih i zdravstvenih poteškoća.
Medicinsku problematiku vezanu za internacionalna sportska dešavanja, uključujući i sportiste sa invaliditetom, a ta problematika je vezana za posledice dugog putovanja i aklimatizacije.
Naučna istraživanja i ekstenzivna klinička istraživanja koja se sprovode u sferi sportske medicine sa mogućnošću dalje specijalizacije.
Sve veća medijska pažnja i značajna finansijska i politička podrška u međunarodnim sportskim dešavanjima stvaraju atmosferu u kojoj se sport i posao prepliću i to ne ide uvek u korist sportista. Kao rezultat, sportska medicina može da obuhvati mnoštvo disciplina uključujući internu medicinu, deo medicine koji se bavi time kako vežbe utiču na fiziologiju tela, kardiologiju, ortopediju i traumatologiju, fizikalnu i rehabilitacionu medicinu.
Sportska medicina je multidisciplinarni deo medicine, koji spaja lekare, sportske trenere, terapeute, sportske naučnike, nutricioniste, psihologe, sportiste itd. Pored svoje kliničke stručnosti, specijalista sportske medicine je stručnjak koji je na čelu multidisciplinarnog sportsko medicinskog tima, koji koordinira aktivnosti vezane za zdravlje sportista.
3. Uloga specijaliste sportske medicine
Specijalista sportske medicine može raditi u različitim sredinama i zato pored osnovne edukacije koja je opisana u programu on/ona mora biti i kompetentan za medicinske probleme koji mogu nastati u sportu/praksi kojom će se on/ona baviti. Na primer, on mora imati znanje i o tome šta je potrebno u medicini koja je vezana za ples ili fudbal pa sve do poznavanja potreba profesionalaca kao što su policajci, vatrogasci i pripadnici oružanih snaga. To znanje mora da se stekne van ovog programa, prilikom saradnje sa gore spomenutim licima. Međutim, od specijaliste se očekuje da ispuni očekivanja vezana za pružanje prve pomoći, ili da zna kako da reaguje na uobičajene probleme koji se mogu desiti u sportu, uopšteno gledano. Specijalista mora da promoviše razvoj sportske medicine i mora biti osposobljen da doprinese naučnim istraživanjima tako što će znati kako da kritički analizira naučne podatke iz literature i da razume osnove o tome kako da planira i sprovede istraživanje u skladu sa etikom i statistikom. Mora posedovati i menadžerske sposobnosti kako bi mogao, primera radi, da isplanira i da preduzme sve preventivne mere, vezano za putovanja sa timom ili tokom takmičenja u nepoznatim okruženjima i kulturama. Mora biti vođa stručnog tima čija je briga primarno očuvanje zdravlja i postizanje maksimalnih funkcionalnih sposobnosti osoba koje se fizičkom aktivnošću bave u rekreativne ili profesionalne svrhe, različite životne dobi, pola, u svojoj ili drugim životnim sredinama, kao i različitim klimatskim faktorima (uslovima).
4. Ciljevi specijalizacije
Ove studije u sportskoj medicini imaju za cilj da daju teoretsku potporu i praktične veštine kao što je u programu opisano, dovoljno da bi se obezbedile prvolinijske kliničke usluge najviše mogućeg standarda i da se dođe do formalnog priznanja specijaliste sportske medicine koje će biti jednako u svim zemljama Evropske unije.
Osnovne veštine koje ovaj program uključuje su:
Kliničke
- Da se obezbedi klinički skrining i pregled pre vežbanja i takmičenja, kao i medicinska pomoć sportistima.
- Stvoriti uslove za donošenje, kako god je to moguće, tačne dijagnoze i lečenje povreda ili bolesti koje su nastale usled vežbanja ili sporta
- Obezbediti vodeću poziciju u zbrinjavanju povreda ili bolesti od njihovog nastanka i da se obezbedi povratak sportu
- Obezbediti prikladnu i ljubaznu komunikaciju sa drugim kliničkim profesionalcima kada se traži mišljenje, pregled ili lečenje
- Uska saradnja sa drugim lekarima kako bi se uverili da sportista dobija najbolji mogući tretman na svakom nivou lečenja.
- Bliska saradnja sa sportskim organizacijama kako bi se sačuvala zdrava i bezbedna sredina
- Najviši nivo etičkih standarda u sportskom okruženju uključujući i anti-doping aktivnosti
Zdravstvena zaštita
- Kao deo multidisciplinarnog tima kako bi se unapredila i promovisala fizička aktivnost kao mera za očuvanje zdravlja
- Identifikovanje poremećaja i njihov uticaj na kvalitet života i rad unutar multidisciplinarnog okvira kako bi se poremećaji uklonili ili bi se smanjio njihov uticaj
- Saradnja sa lokalnim medicinskim stručnjacima, zdravstvenim centrima kako bi se stanovništvu pružila šansa da vežba i time lično doprinese svom zdravlju
- Uspostavljanje veze sa javnošću (lokalnim vlastima, obrazovanjem, humanitarnim službama) i privatnim sektorom kako bi pojasnili zdravstvene aspekte programa vežbanja (fizičke aktivnosti)
Menadžerske
Saradnja sa mrežom specijalista iz drugih oblasti kao što je opšta medicina , ortopedija, reumatologija, urgentna medicina, fizikalna i rehabilitaciona medicina, neurologija, ginekologija, endokrinologija, klinička fiziologija itd. kako bi se razumeli medicinski uslovi koji utiču na populaciju
- Saradnja sa medicinskim vlastima na svim nivoima kako bi se obezbedili izvori koji bi pomogli promovisanje fizičke aktivnosti zbog poboljšanja zdravlja čitave populacije
- Uspostaviti saradnju sa državnim organizacijama, kao što su socijalna služba, obrazovne ustanove, službe za zbrinjavanje, službe za nezaposlene, humanitarne organizacije koje pomažu licima sa invaliditetom u društvu
- Doprineti organizacijama koje promovišu širenje znanja u zajednici (društvu) radi poboljšanja zdravlja i unapređenje sporta
Obrazovanje i istraživanje
- Učestvovati u redovnim kliničkim pregledima
- Promovisati i aktivno učestvovati u naučnim istraživanjima u saradnji sa Univerzitetom
- Kritički pregled naučne i stručne literature i primena dokazanih doktrinarnih principa u praksi
- Aktivno učešće u obrazovnim aktivnostima za decu, zajednicu, sportske organizacije, sportiste, i druge profesionalce radi promovisanja aktivnog načina života i poboljšanja bezbednosnih standarda u sportu
- Učestvovanje u svim odobrenim trening programima
5. Fleksibilna obuka
Kandidati koji ne mogu da rade puno radno vreme mogu da izaberu fleksibilne programe. Direktiva Evropske komisije (EC) 93/16 Evropske ekonomske zajednice (EEC) zahteva sledeće:
I Vanredne obuke će imati iste zahteve isto koliko i one sa punim radnim vremenom, i jedina je razlika u trajanju
II Ovlašćeni organi će imati zaduženje da osiguraju da ukupno trajanje i kvalitet vanrednih obuka se ne razlikuje od redovnih
6. Struktura, trajanje i organizacija specijalizacije
Program će omogućiti da specijalisti sportske medicine mogu u svojoj struci da rade u zdravstvu i u željenoj grani sporta
Glavne karakteristike primene kliničke sportske medicine su:
- Obuhvata i kliničke i obrazovne aktivnosti
- Zahteva interakciju i pacijenta i onog koji uči, sa naglaskom na efektivnu komunikaciju, koja omogućuje kliničkim događajima da se posmatraju i leče kao individualna edukativna iskustva
Nastava će biti sprovedena u različitim kliničkim oblastima. Praksa i savladavanje veština će biti organizovana samostalno ili nadzirana od strane lekara sa iskustvom iz te oblasti (mentor). Specijalizant treba da ima mogućnost da izvodi procedure koje se primenjuju u ustanovi u kojoj se obavlja praktična nastava, uz stalno prisustvo iskusnijeg kolege. Odgovornost za izvođenje zahtevanih postupaka leži na lekaru koji vrši nadzor nad izvođenjem praktične nastave. Odgovornost za sprovođenje traženih postupaka i obaveštavanje o izostanku sa nastave, ili o nemogućnosti izvođenja određenih procedura leži na specijalizantu.
Lično usavršavanje i učenje, koje uključuje relevantnu stručnu literaturu, članke i tekstove sa CD-ova, DVD-jeva, istraživanje web-sajtova i korišćenje ostale stručne literature veoma važno za sprovođenje procesa specijalizacije.
Od specijalizata se očekuje da vodi kompletnu evidenciju o praktičnom radu, i to kroz prikaze slučajeva, i ostalim zapažanjima u periodu praktičnog dela specijalizacije, dok će program samostalnog rada (studiranja), kao i popis literature biti pregledan od strane mentora. Evidencija i pisani dnevnik specijalizacije će biti sastavni deo dokumentacije pregledane i overene od strane mentora.
Od specijalizanta se zahteva da uzme aktivno učešće u nastavi, kao i da bude sposoban za prezentacije stručnih tema studentima osnovnih i postdiplomskih studija, kao i nemedicinskom osoblju na sesijama u malim grupama, koristeći pri tom različite audiovizuelne metode. Specijalizant treba da bude sposoban za prezentaciju slučaja u vizitama i na kliničkim jutarnjim sastancima.
Važan deo praktične nastave je podsticanje na integrisanje teoretskog znanja i praktičnih veština iz oblasti kardiologije, ortopedije, fizikalne medicine i rehabilitacije, opšte medicine i iz oblasti kliničke fiziologije. Specijalizant treba da proširi svoja saznanja iz svojstava funkcionisanja mišića, kao što su izometrične i izokinetičke kontrakcije, ciklična ergometrija i ergometrija na tredmilu. On mora biti sposoban da ta saznanja upotrebi u svrhu postavljanja dijagnoze, preporuka za terapiju i način života i sprovođenja fizičke aktivnosti, i to kod osoba oba pola, uzrasta i osoba različitih fizičkih mogućnosti. Kroz posmatranje vrhunskih sportista, specijalizant će naučiti kako da prepozna i leči sindrom pretreniranosti i preopterećenja sportiste. Kroz nadzor nad trenažnim procesom i takmičenjem, specijalizant je osposobljen za davanje kompetentnih i stručnih saveta u vezi higijene i ishrane, a u tesnoj saradnji sa trenerima, sportistima, fizioterapeutima, upravom klubova i drugim službenim licima.
6.1. Radni deo specijalizacije
Teoretski deo nastave će biti organizovan kroz predavanja i seminare. Tok i učestalost sastanka se dogovaraju sa rukovodiocem specijalizacije. U kliničkom delu odnos specijalizant-mentor je bitan u delu usvajanja praktičnih veština.
6.2 Praktična nastava
Kroz praktični deo nastave specijalizant mora biti nadgledan od strane odgovarajućeg specijaliste, koji je lično odgovoran za njeno sprovođenje (mentor). Uslovi za sprovođenje nastave moraju biti odobreni od strane odgovarajuće nacionalne organizacije, odnosno fakulteta pod čijim okvirom se ona realizuje.
6.3. Nastavno osoblje
Program specijalizacije se realizuje po utvrđenim pravilima u okviru Medicinskog fakulteta akreditovanog za ovu oblast preko Katedre za sportsku medicinu i učešće kompetentnih nastavnika i saradnika, matičnog i srodnih fakulteta, kao i istaknutih stručnjaka akreditovanih za bavljenje sportskom medicinom.
7.3.1 Rukovodilac nastavnog programa treba da bude specijalista medicine sporta sa praktičnim radom u toj oblasti u poslednjih pet godina. On/ona mora biti kvalifikovani specijalista određen od strane odgovarajuća nacionalne organizacije medicine sporta. Mora imati dokumentovana istraživanja i završene postdiplomske studije, a poželjno je da ima i akademsku titulu višeg stepena. Kolegijum za specijalizaciju treba da ima u svom sastavu relevantne specijaliste, koji će garantovati da će se predviđeni deo nastave odvijati u punom obimu. U zemljama koje tek razvijaju ovu specijalizaciju, dopušteni su i prelazni oblici organizovanja kolegijuma za nespecijalizaciju.
7.3.2. Rukovodilac programa specijalizacije će biti odgovoran za svaki pojedinačni program specijalizacije, koji mora biti u skladu sa nacionalnim zakonodavstvom, a koji će ujedno i slediti preporuke evropskog Multidisciplinarnog zajedničkog komiteta sportske medicine za specijalizaciju sportske medicine.
7.3.3. Nastavno osoblje će biti dovoljno brojno u odnosu na broj specijalizanata koji učestvuju u programu specijalizacije - sledeći nacionalne propise - koji će garantovati odgovarajuću kontrolu nad specijalizantima koji učestvuju u programu specijalizacije.
6.4 Program specijalizacije
Specijalizacija medicine sporta traje najmanje 4 godine (ili odgovarajuće vreme provedeno na 3200 nastavnih časova) Preporuka je da specijalizacija uključuje
1 godina na internoj medicini, sa posebnim naglaskom na kardiološke probleme, urgentnu medicinu i praktične nutricionističke probleme (ili metaboličke i endokrionološke bolesti ili ostale slične oblasti)
6-12 meseci ortopedije i traumatologije
6-12 meseci fizikalne medicine i rehabilitacije
1-3 meseca klinička fiziologija i higijena
1-3 meseca funkcionalna dijagnostika
12-24 meseci u referentnom sportskomedicinskom centru, uključujući teoretsku i praktičnu nastavu i iskustvo u radu u sportskomedicinskom timu.
Za katalog znanja i veština videti dodatak 1
6.4.1 Dnevnik specijalizanta
Specijalizant vodi dnevnik specijalizacije, u kome rukovodilac pojedinih faza specijalizacije upisuje svoja zapažanja o evidenciji prisustva i radu specijalizanta.
6.5 Procena sposobnosti
Tok specijalizacije i savlađivanje veština u toku specijalizacije se ocenjuje od strane mentora i nezavisnog ispitivača iz katedre. Od strane mentora se ocenjuju praktična znanja i veštine. Standardne veštine se ocenjuju u okviru sveobuhvatnog nadzora u toku specijalizacije.
7. Ustanove u kojima se obavlja specijalizacija
7.1. Ustanova u kojoj se obavlja specijalizacija mora biti priznata od strane nacionalnog tela odgovornog za sprovođenje toka specijalizacije medicine sporta (fakulteta), koja donosi listu ustanova u kojima se specijalizacija može obavljati. Te ustanove moraju zadovoljavati zahteve postavljene u pravilima fakulteta i dokumenta državnog organa (Ministarstva) koje je usvojilo ovaj program postdiplomskih studija medicine sporta.
7.2. Institucije u kojima se obavlja specijalizacija treba da organizuju olakšani pristup specijalizantu u sva područja ustanove da bi se tok specijalizacije mogao sprovesti u optimalnom okruženju u okviru jednog univerzitetskog ili kliničkog centra, a da se uz to omogući interdisciplinarnost i kontakt sa specijalizacijskim programima drugih kliničkih specijalizacija. Takođe mora biti obezbeđen pristup literaturi dostupnoj toj instituciji. Postoji mogućnost organizovanja dela specijalizacije i u drugim sportskomedicinskim ustanovama.
Dodatak 1. Program specijalizacije iz medicine sporta
FIZIOLOGIJA FIZIČKE AKTIVNOSTI
Osnove fiziologije fizike aktivnosti i njena primena
Ćelijski energetski metabolizam.
Sistem prenosa energije pri fizičkoj aktivnosti.
Energetski sistem.
Merenja obima potrošnje energije.
Kardiovaskularna adaptacija pri fizičkoj aktivnosti.
Adaptacija respiratornog sistema pri fizičkoj aktivnosti.
Neuromišićni odgovor na fizičku aktivnost.
Praćenje energetskog metabolizma i neuromišićne aktivnosti.
Hormoni i endokrini sistem u fizičkoj aktivnosti.
Osnove trenažnog procesa.
Snaga i jačanje.
Praćenje fizičkih sposobnosti, trening, pretreniranost.
Procena fizičke sposobnosti.
Okolina i fizička aktivnost.
Ergogena suplementacija.
Genetika i fizička aktivnost.
Polna zavisnost i fizička aktivnost.
Hendikep i fizička aktivnost (sluh, vid, telesna invalidnost).
Praktične veštine
Određivanje obima energetske potrošnje
Procena VO max
Testiranje plućnih funkcija
Izokinetički testovi
Merenje sile
Procena specifičnog kondicionog stanja
KLINIČKA ANATOMIJA
Klinički relevantna regionalna anatomija, uključujući gornje i donje ekstremitete, trbušno-slabinski deo i karlicu, glavu i vrat, grudni koš, kičmeni stub.
Normalne varijacije u anatomiji i njihov značaj za rizik od povređivanja, prevenciju i lečenje povreda.
ISHRANA I FIZIČKA AKTIVNOST
Makronutritijenti i fizička aktivnost
Mikronutritijenti
Hidratacija
Osnova potrošnje energije pri fizičkoj aktivnosti
Ishrana i fizička aktivnost u ekstremnim uslovima
Sastav tela
Ishrana i zdravlje
Gojaznost, vežbanje i kontrola težine
Ishrana, depoi glikogena i izdržljivost
Proteini i anabolici u ishrani
Suplementi
Alkohol i fizička sposobnost
Poremećaji ishrane i zdravlje kostiju žena u sportu
Izračunavanje kalorijske potrošnje
Određivanje i analiza vremena ishrane
Izračunavanje telesnog sastava
Ishrana sportista u različitim uslovima trenažnog i takmičarskog režima i suplementacija
ISHRANA I VEŽBANJE
Makronutritijenti
Mikronutritijenti
Hidratacija i napor
Potrošnja substrata tokom vežbanja
Ishrana i vežbanje u ekstremnom okruženju
Telesni sastav
Ishrana i zdravlje
Gojaznost, vežbanje i kontrola težine
Ishrana za vežbanje
Ishrana, glikogenske rezerve i izdržljivost
Visokomasna ishrana i vežbanje
Anabolička i proteinska ishrana
Suplementi
Alkohol i performanse vežbanja
Poremećaj ishrane, zdravlje kostiju i trijada sportiskinja
Izračunavanje energetske potrošnje
Formulisanje i analiza dnevnika ishrane
Izračunavanje telesnog sastava
Preporuka ishrane za različita vrsta vežbanja/ režime treninga i korišćenje suplemenata
Javno zdravlje
Primarna zdravstvena zaštita
Osnovne terapijske opcije za uobičajna stanja koje se sreću u Opštoj medicini uključujući ENT, plućne bolesti, kardiološka stanja, gastroenterološka, oftamološka i dermatološka stanja
Akutna terapija uobičajnih mišićnoskeletnih povreda.
Procedura upućivanja sekundarnom i tercijalnom nivou zdravstvene zaštite
Indikacije i kontraindikacije za vežbanje zdravih i kod onih sa izvesnim medicinskim ograničavajućim stanjima
Izazovi u nerazvijenim sredinama i etničkim manjinama
Efekti lekova na toleranciju vežbanja
Razumevanje u organizaciju fizioterapije u zajednici (društvu)
JAVNO ZDRAVLJE
Korist vežbanja u prevenciji primarnih i sekundarnih bolesti, radeći sa stanovništvom i kroz organizacije.
Programirane fizičke aktivnosti, uloga vežbanja u bolestima srca, respiratornim bolestima, osteoporozi, artritisima, hipertenziji, dijabetesu i mentalnom zdravlju.
Fiziologija fizičkog opterećenja i zdravlje
Osnove epidemiologije, pregled metoda i projektovanje
Teoretske osnove zdravstvene promocije
Dokazi u istraživanju fizičke aktivnosti /zdravlje
Politika javnog zdravlja prema fizičkoj aktivnosti i zdravlju
Službe koje podržavaju promociju fizičke aktivnosti i njihova struktura
Merenje fizičke aktivnosti, nivoa kondicije i zdravlja kod pojedinaca i populacije
Sposobnost da se započne program zdravstvenog praćenja
Veštine da se obezbedi praktičan vodič za početak i vođenje programa vežbanja za ljude sa medicinskim problemima, kao i da se suoče sa bilo kojim tehničkim ili problemima pacijenta koji može nastati tokom ovakvog programa.
Efekat bolesti na kapacitet vežbanja
Razumevanje medicinskih stanja koja se često sreću kod osoba koje vežbaju uključujući mentalne bolesti, akutna febrilna stanja, epilepsiju (i druga neurološka stanja), dijabetes, poremećaji koagulacije, kancer, astma, i stanja vaskulopatija.
Razumevanje efekta koja ova stanja mogu da imaju na sposobnost vežbanja, bilo na kapacitet vežbanja ili na njegovu bezbednost.
Razumevanje potencijalnih efekata lekova koja se koriste u terapiji ovih stanja, na sposobnost vežbanja.
Medicina mišićnoskeletnog sistema
Opšta patologija mišićno - skeletnog sistema
Razumevanje čestih kliničkih znakova i simptoma u opštoj patologiji mišićnoskeletnog sistema koji može prijaviti sportista
Razumevanje nalaza koji se dobijaju snimanjem ili drugim relevantnim dijagnostičkim procedurama
Iskustvo:
Kruženje na klinikama za reumatologiju i endokrinologiju
Pohađanje predavanja i seminara koja se tiču ovih stanja
Kruženje na klinikama za ortopediju i traumatologiju.
Lečenje mekotkivnih i sportskih povreda
Znanje
Prevencija povreda
Predtakmičarski skrining (navodeći faktore rizika, uključujući biomehaničke nenormalnosti)
Dokazi koji se tiču zagrevanja i istezanja
Sportska oprema, uključujući i zaštitnu opremu - zdravlje i bezbednost koji se tiču sporta
Bezbedni režimi treninga u predsezoni
Ciljani programi snage i kondicije - specifične za sport i specifične za pojedinca
Podloga za trening i sportska obuća za trening
Promena pravila u sportu
Lečenje akutnih povreda
Principi lečenja akutnih povreda mekog tkiva - laceracije, istezanja, uganuća, kontuzija i hematoma
Principi lečenja akutnih povreda zglobova i kostiju - dislokacije, frakture, avulzione povrede, epifizealne povrede
Razumevanje patološkog procesa mekotkivnih povreda i mogući efekti uobičajne farmakološke terapije kod ovih procesa
Lečenje hronične/ povrede prenaprezanja - pretreniranosti
Principi pregledanja, dijagnostikovanja i lečenja sindroma prenaprezanja.
Principi konzervativnog lečenja povreda
Principi rehabilitacije povreda - ligamenata/ tetiva/ mišića/ zglobovi
Multidisciplinarni pristup rehabilitaciji
Korišćenje tejpovanja, stavljanja udlaga, suporta, ortoza.
Principi hirurškog lečenja muskuloskeletnih povreda
Potpuno razumevanje mehanizama povrede tkiva i njihovog oporavka
Tehnike davanja injekcija u zglobove i meka tkiva.
Mišićno skeletna radiologija
Znanje
Uloga tehnika snimanja u opštim pojmovima u smislu koje slike proizvodi koja tehnika.
Razumevanje relativnog rizika od zračenja u zavisnosti od različitih tehnika snimanja.
Prednosti i relativne mane različitih tehnika snimanja i njihova sposobnost za prikaz normalnih i patoloških struktura tetiva, ligamenata, mišića, kostiju i zglobova.
Potpuno razumevanje uloge slikanja u dijagnostici predstavljajući ga timu lekara i specijalistima sportske medicine. Ovo uključuje dijagnostiku i akutnih i hroničnih simptoma uključujući i akutne traumatske povrede i hronične povrede prenaprezanja.
Sposobnost uspostavljanja diferencione dijagnoze zasnovan na anamnestičkim podacima i kliničkim pretragama sa ciljanim korišćenjem slikanja da bi se uspostavila diferenciona dijagnoza.
Biomehanička procena hoda
Znanje
Funkcionalna anatomija zglobova i mišićno - tetivnih jedinica
Karakteristike kostiju, tetiva, ligamenata, zglobne hrskavice, mišića pod uticajem fizičkog stresa i istezanja i njihova otpornost na zamor
Analiza pokreta ljudi - osnove kinematike i kinetike
Biomehanička analiza za sport specifičnih tehnika
Efekti loše biomehanike, uticaj na držanje tela
Metodi i efekti promene biomehanike
Principi telesne morfologije
Sticanje iskustva iz biomehanike sa pedijatrom/fizioterapeutom
Posećivanje workshop-ova čije su teme ortotična konstrukcija.
Rad unutar kluba
Klupski lekar
Znanje
Uloga klupskog lekara
Predtakmičarski skrining
Zdravstvena edukacija i procena pred sezonu
Sticanje veština i fizičke kondicije
Zaštitna oprema
Medicinska oprema, obezbeđivanja lekova koji su potrebni za potrebe tima
Strukturisanje treninga u cilju sprečavanja povređivanja
Predavanje o dopingu i metodama/ dozvoljena upotreba zabranjenih lekova/ doping kontrola
Zdravstveni zahtevi za putovanja, u smislu leta avionom i imunizacija
Lekarska tajna i medicinsko pravni aspekti zdravstvenog zbrinjavanja sportiste
Poremećaji ishrane, trijada sportiskinja
Zaštita dece
Hendikepirani i sport
Veštine
Sposobnost komuniciranja
Sposobnost pripreme medicinskog tima za putovanje
Sposobnost procene stanja okruženja/higijene/objekata
Sposobnost da se radi i sa individualnim sportistima i sa timom
Sposobnost primarnog zbrinjavanja povređenog sportiste
Adekvatno vođenje medicinske dokumentacije
Iskustvo
Nagledan najmanje 2 godine kao lekara tima
Vođenje protokola sportista i ekipe i svih stanja koja su bila
Iskustvo putovanja sa različitim timovima
Pohađanje odgovarajućih kurseva kao što je kurs Prve Pomoći
Lekar odgovoran za sportske događaje
Opšte znanje
Pravni i medicinsko - pravni vodiči koji se odnose na medicinsku i Bezbednost gledalaca na objektima za takmičenje
Vodiči za broj i vrstu medicinskih radnika koji su potrebni za obezbeđivanje sportskih događaja sa velikim brojem učesnika i/ili gledalaca.
Relevantni pravni akti, nacionalni i EU koji se tiču organizacije sportskih događaja sa velikim brojem učesnika i/ili gledalaca
Procedura za evakuaciju povređenog sportiste ili gledalaca sa bilo kojeg sportskog događaja
Procedure za procenu potreba u smislu lekova, medicinske opreme, medicinskog osoblja, i komunikacijske opreme za bilo koji sportski događaj.
Specifični sportovi
Znanje
Bliskost sa širokom paletom sportova u smislu pravila i propisa, fizioloških zahteva i rizika povređivanja
Obezbeđivanje medicinske terapije za sportiste koji su u ovim sportovima
Obezbeđivanje saveta za upravu ekipa u smislu predtakmičarskog skrininga, programa treninga, procena rizika povređivanja i terapija povreda, za bilo koji od ovih sportova.
Iskustvo
Provođenje vremena sa timovima koji su uključeni u ove sportske discipline
Pohađanje odgovarajućih kurseva za lečenje sportista uključenih u ove sportove
Urgentna stanja
Povrede glave i potres mozga
Patofiziologija potresa mozga
Različite definicije potresa mozga
Procena ozbiljnosti potresa mozga - na osnovu anamneze
Razumevanje mogućih značajnih komplikacija
Dijagnostikovanje potresa mozga
Razumevanje kratkotrajnih i dugotrajnih posledica potresa mozga
Rehabilitacija sportiste sa potresom mozga
Racionalna procena povratka na sportske aktivnosti
Pravila specifična za različite sportove
Maksilofacijalne i povrede zuba
Iznenadna smrt u sportu
Znanja
Incidenca i prevalenca iznenadne smrti sportiste
Etiologija iznenadne smrti sportiste
Uključujući kardiološke uzroke
Uključujući traumatske uzroke
Faktori okoline
Razumevanje uloge predtakmičarskog skrininga
Veštine
Uvođenje strategije za smanjenje rizika od iznenadne smrti u sportu
Sposobnost za prepoznavanje sportista sa rizikom na osnovu anamneze, pregleda i odgovarajućih pretraga
Sposobnost za rad sa sportistima sa poznatim riziko faktorima
Iskustvo
Medicinsko obezbeđenje takmičenja u kontaktnim sportovima
Prisustvovanje kardiološkim testiranjima
Analiza EKG - a i prepoznavanje odgovarajuće patologije
Posmatranje ehokardiografije
Prisustvovanje kliničkoj praksi mekotkivnih oboljenja, uključujući Marfanov sindrom
Učestvovanje u izvođenju prethodnih pregleda
Trening iz reanimacije
Procena stanja na licu mesta uključujući pružanje pomoći za održanje osnovnih životnih funkcija, napredne tehnike za održanje životnih funkcija, anafilaksija, osnovni i napredni kurs održanja disajnih puteva, spinalna imobilizacija i principi bezbednog transporta pacijenta sa povredom kičme
Osnove farmakologije lekova primenjenih u reanimaciji
Detaljno poznavanje principa brige pacijenta bez svesti
Osnovno znanje i principi zbrinjavanja traume
Principi i tretman povrede kičme, glave, grudnog koša, abdomena, opekotina, povrede oka, zuba i genitourinarnih povreda
Nesreće i hitna stanja
Osnovi trijaže povreda
Akutna procena i tretman mekotkivnih povreda
Principi osnovnog zbrinjavanje fraktura
Znanja o najčešćim frakturama i dislokacijama gornjih i donjih ekstremiteta
Procena i tretman major i minor povreda glave
Diferencijalna dijagnoza kod akutnih trauma oka
Diferencijalna dijagnoza kod akutnih trauma uha, grla i nosa
Razumevanje principa i primene lokalnih anestetika kao i primene lokalne i opšte anestezije
LEKOVI U SPORTU
Razumevanje efekata različitih farmaceutskih preparata na fizičku radnu sposobnost
Istorijat upotrebe lekova u sportu
Nedozvoljene substance i metode u sportu
Terapeutska upotreba lekova kod oboljenja ili povreda
Edukacija sportista i terapeuta - uloga lekara i njegove obaveze
Zakonodavci uključujući vladu, MOK, WADA i pojedinačne sportske organizacije
PSIHOSOCIJALNI ASPEKTI SPORTSKE MEDICINE
Svest o motornom učenju, selektivnoj pažnji i obradi informacija (teorija i modeli)
Psihologija promena ponašanja u toku sportske aktivnosti
Psihološki aspekti stresa, traume, nesposobnosti, rehabilitacije i neuspeha u sportu
Psihološki aspekti motivacije, pobuđivanja i uspeha
Grupna psihologija: ekipe, trenera, medicinske ekipe, grupna dinamika, remodelovanje ponašanja
Psihološki/efekti raspoloženja fizičke aktivnosti
Sociologija sporta: uključujući nasilje u sportu, norme i vrednosti ponašanja u sportu, efekat sporta i fizičke aktivnosti na socijalizaciju, uticaj uzora, pitanja upotrebe droge u sportu
Psihosocijalni efekti prekida bavljenja sportom
PRETRAGE I PROCEDURE
Znanja fiziologije nerva i mišića - motorna jedinica
Poznavanje i razumevanje elektrofizioloških metoda (EMG i NCS)
Poznavanje indikacija za elektrofiziološke pretrage, njihove prednosti i mane
Poznavanje osnovnih karakteristika normalnog EMG - a i NCS - a
Poznavanje tri osnovna tipa povrede nerva (neuropraksija, aksonotmeza, i neurotmeza)
Detaljno anatomsko poznavanje mišićnih kompartmana, posebno onih sa češćom pojavom povećanog pritiska u kompartmanu (kopartment sindrom)
Anatomija zglobova, specifično povezanih sa mogućim komplikacijama kod aspiracije ili kod injekcione terapije na zglobovima
Principi biomehanike donjih ekstremiteta i primena ortoza
Principi i tehnika ultrasonografije lokomotornog sistema
POVREDE KIČME, REHABILITACIJA POSLE AMPUTACIJA I SPORT KOD OSOBA SA INVALIDITETOM
Poznavanje specijalnih potreba sportista sa invaliditetom (cerebralna paraliza, osoba sa amputacijama, slabovidi i nagluve osobe, mentalno zaostale osobe)
Poznavanje specijalnih medicinskih potreba sportista sa invaliditetom (znanja o kateterima, dekubitusima, nega patrljka i drugo)
Razumevanje fizičkih problema sa kojima se sreću osobe sa amputacijama i korisnici medicinskih kolica u svakodnevnom životu i u odnosu na sport
Poznavanje vrsta prostetičkih aparata, posebno onih koje se upotrebljavaju u sportu
Poznavanje vrsta kolica i izmena neophodnih u pojedinim sportovima
Posedovanje znanja o grupama i organizacijama osoba sa invaliditetom
Poznavanje efekata povrede kičmene moždine na različitim nivoima
Znanja o klasifikaciji nesposobnosti i odgovarajućih pravila i propisa - Specijalna Olimpijada, Paraolimpijske asocijacije
FIZIČKA AKTIVNOST KOD POSEBNIH GRUPA
Deca i adolescenti
Sportska selekcija
Anatomske i fiziološke razlike dece i adolescenata, u odnosu na tretman povreda i bolesti
Pedijatrijske povrede lokomotornog sistema: povrede epifiznog platoa, trakcioni apofizitis, tipične frakture i specifične mekotkivne povrede
Razumevanje ne akcidentalnih povreda u svim oblicima, uz poštovanje deteta i njegovih prava
Razumevanje Gillck-ove kompetentnosti i legalnost lečenja maloletnih lica
Osnovna znanja o metaboličkim poremećajima kod dece i adolescenata
Osnovna znanja i principi prethodnog pregleda kod dece, sa posebnim osvrtom na kardiološki pregled (na HOCM)
Dijagnostika i tretman astme indukovane fizičkom aktivnošću u detinjstvu
Primena odgovarajućeg treninga i opterećenja za razvoj kostiju i metabolizma
Identifikacija najčešćih poremećaja u ishrani i percepciji sopstvenog tela kod sportiste u razvoju, sa posebnom pažnjom na pojavu amenoreje (primarne i sekundarne) i pojavu trijade žene sportiste
Razlike na osnovu pola
Razumevanje efekata hormonskog ciklusa na fizičku sposobnost
Razumevanje efekata vežbanja na menstrualni ciklus
Principi manipulacije menstrualnim ciklusom
Kontracepcija kod sportistkinja, prednosti i mane u odnosu na fizičku sposobnost
Razumevanje veze između hormona, težine, osteoporoze i stres fraktura kod žena sportista
Veza između trudnoće i vežbanja u smislu bezbednosti i fizike sposobnosti
Principi povratka vežbanju posle porođaja
Razumevanja polnih razlika i vežbanja
Stariji sportisti
Razumevanje efekata starenja na mišićnu masu, kardiovaskularnu spremnost, izdržljivost
Znanje i uzimanje u obzir hroničnih bolesti i njihovih efekata na fizičku sposobnost
Razumevanje rizika i koristi vežbanja kod starih osoba
Znanje o efektima lekova (tj. beta - blokatori) na sposobnost za vežbanje
Znanja o prepisivanju vežbi
ISTRAŽIVANJA I STATISTIKA
Znanja
Etika kliničkog istraživanja
Tipovi istraživanja: eksperiment, observacija, kontrola, pojedinačni slučaj
Principi statistike, dizajn studije, randomizacija i tehnike obrade podataka
Epidemiologija sportskih povreda i zdravstveni problemi vezani za fiziku aktivnost
Veštine
Sposobnost kritičkog čitanja naučnih, kliničkih i drugih relevantnih naučnih studija
Sposobnost evaluacije činjenica predstavljenih u naučnom radu, pregled literaturnih navoda i meta - analiza
Prezentovanje rezultata istraživanja u radovima i na stručnim skupovima
Dizajniranje i primena kliničke studije
Primena nalaza istraživanja u kliničku praksu
Preduzimanje odgovarajućih koraka na osnovu nalaza kliničke studije
Prikazivanje sposobnosti kreiranja istraživanja
NASTAVNE I PREZENTACIONE SPOSOBNOSTI
Principi izrade prezentacije
Principi pripreme informacija u prezentaciji za grupe različitog nivoa medicinskog znanja (sportisti, treneri, drugi zdravstveni radnici, specijalisti sportske medicine)
Poznavanje softverskih paketa za prezentaciju informacija
Prezentacija (istorija slučaja, literturni navodi, nova znanja) na sportsko medicinskom skupu na godišnjem nivou: regionalni, nacionalni i međunarodni (poželjno)
Učešće na zvaničnim kursevima za unapređenje nastavnih sposobnosti
SPORTSKO MEDICINSKI MENADŽMENT
Principi personalne efikasnosti/ menadžment vremena
Principi biznis planiranja i marketinške strategije
Razumevanje IT u medicinskoj praksi i potencijal za unapređenje efikasnosti prakse
Pitanja ljudskih resursa
Principi dobre komunikacije, savetovanje
Principi dobrog timskog rada - dinamika grupe, tehnike rukovođenja, rešenje konflikata, motivacija, unapređenje timskog identiteta
Sposobnost efikasnog rada u multidisciplinarnim timovima vezanim za sportiste i fizioterapeute, sortske naučnike, osteopate, kiropraktičare, trenere i druge
Principi efikasnog finansijskog rukovođenja, planiranja, razvojne politike i budžeta
Organizacije unutar medicinske profesije:
Kliničko upravljanje
Procena
Principi planiranja vođenja formalnih sastanaka sa akcentom na formalnu strukturu sastanka
ETIČKI I MEDIKO - LEGALNI ASPEKTI
Relevantno nacionalno (EU) zakonodavstvo i medicinsko - pravne smernice
Zakonodavstvo u vezi pacijentovih prava
Zakonodavstvo u vezi držanja medicinske dokumentacije
Zahtevi za saglasnošću pacijenta
Smernice za rad sa maloletnim licima i drugim potencijalno osetljivim populacijama
Upoznavanje sa metodama pridobijanja informacija od značaja za pacijentovu privatnost, od strane medija i drugih zainteresovanih lica
Zakoni o privatnosti
Aneks 2:
Etički Principi u sportskoj medicini
Etički kodovi Međunarodna Federacija Sportske Medicine (International Federation of Sports Medicine - FIMS) se odnose na sve specijaliste medicine sporta. Pregled ovih tema sledi;
1. Medicinska Etika - opšti principi: isti etički principi koji se odnose na sve lekare će se odnositi i na sportsku medicinu. Glavne obaveze lekara su: Uvek voditi računa da je zdravlje lekara na prvom mestu. Nikada ne naškodi. Nikada ne nametati sopstveni autoritet na način koji ugrožava pravo sportiste da sam donosi odluke.
2. Etika u Sportskoj Medicini: Lekar koji vodi računa o sportistima različitog uzrasta ima etičku obavezu da razume specifične fizičke, mentalne i emotivne zahteve fizičke aktivnosti, vežbanja i sportskog treninga. Postoji različit odnos između lekara sportske medicine, njihovih poslodavaca, službenih lica iz sportskih organizacija, kolega lekara i sportista. U sportskoj medicini postoji veza između patoloških pojava i specifičnih rekreativnih i profesionalnih aktivnosti. Sportska povreda ima direktan i neposredan uticaj na učešće u sportskim aktivnostima koje mogu da imaju psihološke i finansijske implikacije.
3. Posebna etička pitanja u Sportskoj Medicini: Lekareva obaveza prema sportisti je primarna dok su ugovorne i druge obaveze na drugom mestu. Medicinska odluka mora biti doneta časno i savesno. Osnovni etički princip u zdravstvenoj nezi je poštovanje autonomije. Esencijalna komponenta autonomije je znanje. Nemogućnost dobijanja informisanog pristanka je podrivanje autonomije sportiste.
4. Odnos Sportista - Lekar: Lekar neće dozvoliti da religiozna uverenja, nacionalnost, rasna pripadnost, politički stavovi ili socijalni status utiču na njegove obaveze prema sportisti. Osnova odnosa sportiste i lekara bi trebali da budu međusobno poverenje i poštovanje. Sportista može da očekuje od lekara maksimalnu profesionalnost u svakom trenutku. Dati savet i pružena pomoć bi uvek trebali da budu doneti u korist sportiste. Pravo sportiste na privatnost mora biti zaštićena. Pravila o vođenju medicinske dokumentacije i zdravstvene nege će biti primenjena i na polju sportske medicine. Specijalista sportske medicine vodi urednu i preciznu dokumentaciju o svojim pacijentima. U svetlu velikog interesovanja javnosti i medija u vezi zdravlja sportista, lekar zajedno sa sportistom treba da odluči koje informacije mogu biti upotrebljene za javno prikazivanje. Kada je u ulozi timskog lekara, lekar specijalista sportske medicine preuzima odgovornost za sportiste kao i trener i klupska administracija. Od izuzetnog je značaja da svaki sportista bude informisan o toj lekarevoj obavezi i odobri objavljivanje u suprotnom poverljivih medicinskih informacija, ali samo za pojedine odgovorne osobe i za precizno navedene potrebe, a u vezi fizičke spremnosti sportiste. Specijalista sportske medicine će obavestiti sportistu o tretmanu, upotrebi lekova i mogućim posledicama na razumljiv način i tražiti saglasnost za nastavak daljeg lečenja.
5. Trening i Takmičenje: Lekar specijalista sportske medicine bi trebalo da se suprotstavi trenažnim protokolima i pravilima takmičenja koja bi mogla da ugroze zdravlje sportista. Lekar sportske medicine poseduje znanje o specifičnim i mentalnim zahtevima koji se postavljaju pred sportistu u toku sportskih aktivnosti. Relevantni aspekti ovoga uključuju: ekspertizu, efektivnost, efikasnost i bezbednost. Ako su sportisti deca ili adolescent u pitanju, lekar mora razmotriti posebne rizike koji određeni sport nosi osobi koja još nije dostigla fizičku i psihičku zrelost.
6. Obrazovanje: Lekar specijalista sportske medicine učestvuje na kursevima kontinuirane edukacije da bi održao i unapredio svoje znanje i veštine koje će mu omogućiti da pruži optimalne savete i negu svojim pacijentima sportistima. Stečena znanja bi trebao da podeli sa kolegama specijalistima sportske medicine.
7. Promocija Zdravlja: Lekar specijalista sportske medicine je u obavezi da edukuje ljude svih uzrastnih kategorija o koristima bavljenja fizičkom aktivnosti po zdravlje čoveka.
8. Povrede i Sportisti: Obaveza je lekara specijaliste sportske medicine da odredi da li povređeni sportista može da nastavi sa treningom ili takmičenjem. Ishod takmičenja ili trenerove sugestije ne bi trebalo da utiču na odluku, već samo mogući rizik i posledice po zdravlje sportiste. Prevencija povreda bi trebala da bude od najvećeg značaja.
9. Terapeutske Vežbe: Kada su utemeljene na naučnom istraživanju, detaljno prepisane vežbe treba da budu deo terapeutskog plana za oporavak sportiste od povrede ili bolesti.
10. Odnos sa Kolegama: Lekar specijalista sportske medicine treba da sarađuje sa drugim specijalistima: fizioterapeutima, psiholozima, biohemičarima, kliničkim fiziolozima i dr. Lekar specijalista sportske medicine ima krajnju odgovornost za zdravlje i dobrobit sportiste i trebalo bi prema tome da koordiniše rad i uloge drugih učesnika u brizi o zdravlju sportiste, u prevenciji, terapiji i rehabilitaciji povreda i bolesti. Koncept interdisciplinarnog timskog rada je esencijalan u sportsko - medicinskoj praksi. Lekar specijalista sportske medicine bi trebalo da se suzdrži od javnog kritikovanja kolega po profesiji koji su uključeni u radu sa sportistima. Kada lekar specijalista sportske medicine uoči problem kod sportiste koji prevazilazi njegov nivo stručnosti, on će savetovati sportistu da ga pregleda odgovarajući lekar specijalista i uputiće ga na takvog.
11. Odnos sa Službenim Licima u Klubovima i sl.: U toku sportskog događaja odgovornost lekara specijaliste sportske medicine je da odluči da li povređeni sportista može da nastavi ili da se vrati u igru ili takmičenje. Lekar treba samostalno da donese takvu odluku. Da bi mogao da ispuni svoja etička načela i obaveze lekar specijalista sportske medicine mora insistirati na profesionalnoj autonomiji i odgovornosti za sve medicinske odluke vezane za zdravlje bezbednost i legitimna prava sportiste. Nijedno drugo lice ne bi trebalo da utiče na ovakve odluke. Nijedna informacija u vezi sportiste ne može biti data trećem licu bez saglasnosti sportiste.
12. Doping: Lekar specijalista sportske medicine će se suprotstaviti i u praksi uzdržati od upotrebe metoda koje poboljšavaju performanse veštački, kao npr. sredstva zabranjena od strane IOC i WADA. Lekari sportske medicine se suprotstavljaju upotrebi sredstava koja nisu u skladu sa principima medicinske etike ili koja nisu naučno potvrđena. Prema tome suprotno je medicinskoj etici da dopusti doping u bilo kom obliku. Lekar takođe ne sme na bilo koji način da kupira bol u cilju povratka sportiste treningu ili takmičenju, ukoliko postoji rizik od pogoršanja povrede.
13. Istraživanja: istraživanja bi trebalo da budu sprovedena u skladu sa etičkim principima prihvaćenim za istraživanja na ljudima i životinjama. Istraživanje nikada ne sme biti sprovedeno na način koji bi mogao da povredi sportistu ili ugrozi fizičke sposobnosti sportiste.
(48 meseci)
Opšti ciljevi specijalizacije
Namena specijalizacije
Specijalizacija iz transfuzijske medicine je stručni i obrazovni proces, u kome specijalizant dobija teorijsko i praktično znanje iz ove oblasti. Specijalizacija iz transfuzijske medicine obuhvata znanja iz oblasti opšte, laboratorijske i kliničke medicine. Specijalista transfuzijske medicine je medicinski kvalifikovana osoba koja je odgovorna za planiranje i organizaciju prikupljanja, obrade, skladištenja, transporta, distribucije, testiranja i racionalne primene krvi i produkata od krvi uz obezbeđenje sistema kvaliteta. Specijalista transfuzijske medicine treba da bude pripremljen da samostalno organizuje i vodi laboratoriju, ili službu transfuzije krvi, sve dijagnostičke i terapijske transfuzijske postupke kao i da priprema uputstva iz oblasti transfuzijske medicine. Samostalno učestvuje u izradi stručnih i edukativnih programa i u nadzoru sprovođenja doktrine iz oblasti transfuzijske medicine.
Trajanje i program specijalizacije
Specijalizacija traje 4 godine.
Program specijalizacije:
Dvosemestralna nastava | 9 meseci |
Bazična znanja u transfuzijskoj medicini | 24 meseca i 3 meseca odmora |
- davalaštvo krvi | 3 meseca |
- obrada, čuvanje, transport, distribucija i upotreba krvi i krvnih produkata | 3 meseca |
- laboratorijska ispitivanja u transfuzijskoj medicini i transplantaciji | 12 meseci |
- molekularna biologija i biotehnologija u transfuzijskoj medicini | 1 mesec |
- posebna poglavlja u transfuzijskoj medicini | 2 meseca |
- osposobljenost za dežurstvo | 3 meseca |
Klinička znanja u transfuzijskoj medicini | 11 meseci i 1 mesec odmora: |
- hematologija | 4 meseca |
- hirurgija i anesteziologija sa reanimacijom | 3 meseca |
- ginekologija i akušerstvo | 1 mesec |
- pedijatrija i neonatologija | 2 meseca |
- klinička imunologija | 1 mesec |
Završetak specijalizacije
Na početku specijalizacije specijalizantu se određuje glavni mentor (naučni saradnik, specijalista transfuzijske medicine) koji utvrđuje da je specijalistički staž završen tako što proverava trajanje specijalizacije, pohađanje teorijske i praktične nastave, izvođenje propisanih veština, kao i uspešnost položenih kolokvijuma.
Praktična nastava se izvodi u Institutu za transfuziju krvi Srbije kao nastavnoj bazi i u Službama za transfuziju krvi medicinskih centara u Beogradu koje imaju mentora.
Specijalizacija se završava specijalističkim ispitom. Ispitna komisija broji 5 članova, od kojih su 2 redovni nastavnici Medicinskog fakulteta u Beogradu, a 3 su specijalisti transfuzijske medicine sa zvanjem naučnog saradnika ili više.
Provera znanja
Svaki specijalizant ima specijalističku knjižicu i dnevnik u koje se upisuju sve izvršene vežbe, seminari i provere znanja.
Provera stečenog znanja
Kvalitet znanja i stručne sposobnosti specijalizanta kontrolišu se trajnim stručnim nadzorom i proverom znanja - kolokvijumima
Neposredni i posredni nadzor nad sticanjem znanja i stručne sposobnosti specijalizanta imaju mentori. Taj nadzor se vrši svakodnevno. Provera znanja specijalizanta vrši se u obliku kolokvijuma, koji mogu biti pismeni ili usmeni.
Obavezni kolokvijumi su:
1) davalaštvo krvi, motivacija dobrovoljnih davalaca i donorski aferezni postupci,
2) genetika, imunologija i serologija krvnih grupa,
3) transfuzijski transmisivne bolesti,
4) terapijski aferezni postupci,
5) priprema labilnih i stabilnih produkata od krvi
6) usmerena hemoterapija i neželjeni efekti,
7) hemostaza - fiziološki i patofiziološki mehanizmi.
Znanje se proverava i kroz prikaze slučajeva, pripremanje seminara iz izabrane oblasti, pregledom literature, pisanjem stručnih radova i učestvovanjem u radu stručnih skupova. Uslov za polaganje specijalističkog ispita su uspešno položeni kolokvijumi i pozitivna ocena glavnog mentora za svaku školsku godinu.
Predispitni test
PROGRAM SPECIJALIZACIJE
Bazična znanja u transfuzijskoj medicini
Trajanje: 3 godine (33 meseca, 3 meseca odmora)
Osposobljenost i cilj:
- organizacija i vođenje akcija davanja krvi u transfuzijskoj ustanovi i na terenu
- osposobljenost za pripremu, distribuciju i primenu krvi i krvnih produkata i izvođenje donorskih afereznih postupaka
- osposobljenost za laboratorijska testiranja u transfuzijskoj medicini
- osposobljenost za dežurstvo pod nadzorom lekara specijaliste transfuzijske medicine
Kratak opis osposobljavanja u određenim oblastima
Davalaštvo krvi
Motivacija davalaca, promocija davalaštva i saradnja sa Crvenim krstom
Organizacija davanja krvi u transfuzijskim ustanovama i mobilnim ekipama
Načela davanja krvi
Davalac krvi, standardi, način uzimanja krvi i krvnih produkata
Donorski aferezni postupci
Organizacija transfuziološke službe
Zakonske regulative i propisi
Obrada, čuvanje, transport, distribucija i upotreba krvi i krvnih produkata
Priprema komponenata od krvi - centrifugiranje, filtriranje, zamrzavanje, odmrzavanje
Čuvanje i etiketiranje komponenata od krvi
Transport i distribucija komponenata od krvi
Priprema stabilnih produkata od krvi - kvalitet plazme za frakcionisanje, postupak frakcionisanja
Racionalna primena krvi i produkata od krvi - indikacije za lečenje, izbor krvnih produkata
Sakupljanje, izolacija i čuvanje matičnih ćelija hematopoeze iz periferne krvi afereznim postupkom
Obrada kostne srži u ABO i HLA inkompatibilnim transplantacijama
Neželjeni efekti hemoterapije i njihovo prijavljivanje
Laboratorijska ispitivanja u transfuzijskoj medicini i transplantaciji
Imunohematološka ispitivanja
Osnove imunologije i imunohematologije sa genetikom
Laboratorijska testiranja u imunohematologiji
Krvnogrupni sistemi eritrocita
Enzimski test, antiglobulinski test i druge metode za dokazivanje antieritrocitnih antitela
Skrining antieritrocitnih antitela
Pretransfuzijska testiranja
Identifikacija i kvantifikacija antieritrocitnih aloantitela, autoantitela
Imunohematološka i druga ispitivanja imunih hemoliznih transfuzijskih reakcija
Imunohematološka ispitivanja u prenatalnoj i perinatalnoj zaštiti
Metode, sudskomedicinski i etički vodiči u ispitivanju spornog roditeljstva
Priprema imunoseroloških reagenasa
Transfuzijski transmisivne bolesti
Transfuzijski transmisivne bolesti (virusne, bakterijske, parazitarne)
Laboratorijska ispitivanja za dokazivanje prisustva markera bolesti koje se mogu preneti krvlju, transplantacijom tkiva i organa (preliminarna, skrining i potvrdna testiranja, automatizacija procesa skrining testiranja, tehnika PCR)
Registrovanje i obaveštavanje dobrovoljnih davalaca krvi sa reaktivnim, ponovo reaktivnim i pozitivnim rezultatima testiranja
Priprema nacionalnih algoritama testiranja i standardnih operativnih procedura u okviru sistema hemovigilance
Povezivanje sa epidemiološkom službom Srbije
Imunologija trombocita i leukocita, sistem HLA
Trombocitni antigeni
Granulocitni antigeni
Imunogenetika sistema HLA
Klinički značaj HLA u transfuzijskoj medicini i transplantaciji
Tipizacija tkiva (serološki, molekularni i ćelijski testovi)
Metode detekcije i značaj antileukocitnih i antitrombocitnih antitela u transfuzionoj medicini.
Laboratorijska ispitivanja i imunološka merila pri transplantaciji tkiva i organa
Imunohemijska i biohemijska ispitivanja
Imunohemijske tehnike
Testovi ćelijske imunosti
Hipogamaglobulinemija
Plazmaproteinski i intracelularni izoenzimski polimorfizam
Uticaj transfuzije krvi na imuni sistem
Biohemijska ispitivanja krvi (kontrola zdravlja davalaca, praćenje promena u labilnim produktima od krvi)
Biohemijska ispitivanja urina (praćenje promene posle posttransfuzionih reakcija)
Laboratorijska ispitivanja hemostaze
Skrining i specijalni testovi hemostaze
Standardizacija i kontrola kvaliteta u laboratorijskom ispitivanju hemostaze
Laboratorijska dijagnoza poremećaja hemostaze (hemoragijski sindromi i trombofilije)
Laboratorijsko praćenje supstitucione terapije hemoproduktima i antitrombozne terapije
Kontrola kvaliteta hemoprodukata
Molekularna biologija i biotehnologija u transfuzijskoj medicini
Molekularnobiološka ispitivanja u transfuzijskoj medicini
Monoklonska antitela, rekombinantna tehnologija, molekularni, ćelijski i tkivni inženjering u transfuzijskoj medicini
Principi i tehnike u ćelijskoj biologiji
Posebna poglavlja u transfuzijskoj medicini
Terapijski aferezni postupci
Sistem obezbeđenja kvaliteta - dobra proizvođačka, laboratorijska i klinička praksa
Hemovigilance i farmakovigilance
Vođenje nacionalnih registara
Informacione tehnologije, automatizacija i automatska obrada podataka
Međunarodni i nacionalni zakonski propisi
Osnovi higijene, epidemiologije i socijalne medicine
Klinička znanja u transfuzijskoj medicini
Trajanje: 1 godina (11 meseci, 1 mesec odmora)
Osposobljenost i ciljevi:
- osposobljenost da samostalno učestvuje u lečenju, ordinira transfuziološku terapiju
- osposobljenost za samostalno transfuziološko zbrinjavanje složenih kliničkih stanja
- osposobljenost za samostalan rad u laboratoriji za transfuzijsku medicinu
- osposobljenost za samostalno dežurstvo
Kratak opis osposobljavanja u određenim oblastima
Hematologija
Lečenje krvlju i produktima od krvi kod hematoloških bolesnika
Urođeni i stečeni poremećaji hemostaze - etiologija, klinička slika, terapija
Transfuzijska aspekti u lečenju bolesnika sa poremećajima hemostaze
Transfuziološki aspekti transplantacije kostne srži
Hirurgija i anesteziologija sa reanimacijom
Indikacije za lečenje krvlju, krvnim produktima i izbor krvnih produkata u hirurgiji
Autologna transfuzija u hirurgiji - preoperativna donacija, akutna normovolemijska hemodilucija, intraoperativno prikupljanje krvi
Transfuziološko lečenje bolesnika u urgentnim stanjima
Ginekologija i akušerstvo
Specifičnosti transfuzijske medicine u ginekologiji i akušerstvu
Indikacije za lečenje i izbor krvnih produkta u ginekologiji i akušerstvu
Prenatalna i perinatalna dijagnostika, preventiva i terapija
Hemolitična bolest novorođenčeta, transfuzija kod ploda i novorođenčeta
Pedijatrija sa neonatologijom
Specifičnosti transfuzijske medicine u pedijatriji i neonatologiji
Indikacije za lečenje i izbor krvnih produkta u pedijatriji i neonatologiji
Poremećaji hemostaze u novorođenčadi i dečijoj dobi
Terapijske afereze u pedijatriji
Klinična imunologija
Eksperimentalna imunologija
Transplantaciona imunologija
Autoimune bolesti
Imunomodulutarni efekti transfuzije krvi
PRAKTIČNA NASTAVA (izvođenje predviđenih veština i vežbi, priprema seminara, asistencija pri određenim procedurama)
Specijalizant transfuzijske medicine na završetku specijalizacije mora imati overenu knjižicu sa potpuno završenim programom iz praktičnog dela nastave. Za pohađanje i izvođenje svih predviđenih vežbi, veština i seminara odgovoran je specijalizantov mentor
Obrada, čuvanje, transport, distribucija i upotreba krvi i krvnih produkata
Prikupljanje, obrada, čuvanje i primena krvi i produkata od krvi
- pregled davalaca krvi
- vođenje akcija davanja krvi
- priprema i čuvanje krvi i krvnih produkata (centrifugiranje, filtriranje, zamrzavanje, izdvajanje komponenti, frakcionisanje plazme)
- prijem i pregled dobrovoljnih davalaca za aferezne postupke, vođenje donorskih afereznih postupaka na aparatima, kontrola finalnog produkta i izdavanje
- primena krvi i komponenata od krvi: indikacije i izbor produkata od krvi
- primena krvi novorođenčetu, intrauterina fetalna transfuzija
- terapijske citafereze i plazmafereze
- autologna transfuzija krvi
- prikupljanje, izdvajanje i čuvanje matičnih ćelija hematopoeze
Laboratorijska ispitivanja u transfuzijskoj medicini i transplantaciji
- određivanje krvnih grupa i podgrupa sistema ABO, H i P ispitivanje sekretornog statusa
- ispitivanje strukturno srodnih eritrocitnih antigena
- ispitivanje antigena sistema Rhesus i varijanti D antigena
- ispitivanje drugih krvnogrupni sistema
- antiglobulinski test i druge tehnike za otkrivanje antieritrocitnih antitela
- pretransfuzijska ispitivanja
- skrining test za otkrivanje antiteritrocitnih antitela
- identifikacija antieritrocitnih antitela
- dokazivanje antieritrocitnih autoantitela i dijagnostikovanje imune hemolize
- serološka i druga ispitivanja kod sumnje na imunu hemoliznu transfuzijsku reakciju
- izbor krvi za transfuziju kod senzibilisanih osoba
- prenatalna i perinatalna dijagnostika, terapija i profilaksa
- testovi u veštačenju spornog roditeljstva
- testovi za dokazivanje transfuzijski transmisivnih bolesti i putem transplantacije tkiva i organa
- potvrdni testovi, obaveštavanje i razgovor sa osobama koje su inicijalno pozitivne na markere tranfuzijski transmisivnih bolesti
- automatizacija u postupcima testiranja
- ispitivanje trombocitnih antigena
- skrining i identifikacija anti-trombocitnih antitela
- serološki testovi HLA tipizacije
- skrining i identifikacija anti-HLA antitela
- imunološki postupci i mere kod transplantacije tkiva i organa
- tehnike za ispitivanje proteina plazme
- ispitivanje faktora humoralne imunosti
- skrining testovi hemostaze
- specijalni testovi hemostaze
- laboratorijska dijagnoza hemoragijskih sindroma
- laboratorijska dijagnoza trombofilije
- kontrola antikoagulantne terapije
- kontrola krvnih produkata
Molekularna biologija i biotehnologija
- molekularni testovi tipizacije eritrocitnih antigena
- molekularni testovi tipizacije HLA
- molekularna ispitivanja u hemostazi
- proizvodnja test reagenasa
Klinička znanja u transfuzijskoj medicini
- rešavanje složenih slučajeva primene transfuzije krvi i komponenti od krvi pod nadzorom mentora
- transfuzijska terapija hematoloških bolesnika i koagulopatija
- terapija obolelih od hematoloških bolesti sa akcentom na primenu komponentne terapije
- indikacije za lečenje krvlju, krvnim komponentama i derivatima, njihova primena u hirurgiji.
- autologna transfuzija u hirurgiji
- indikacije za lečenje krvlju, komponentama i derivatima krvi i njihova primena u porodiljstvu i neonatologiji
- prenatalna i perinatalna dijagnostika, preventivna terapija
- hemolitična bolest novorođenčeta, transfuzija krvi novorođenčetu i plodu
- indikacije za lečenje krvlju, komponentama i derivatima krvi, njihova primena u pedijatriji (naročito u pedijatrijskoj hematologiji) i intenzivna terapija
- transfuziološka priprema i lečenje u transplantaciji tkiva i organa
(36 meseci)
1. NASTAVNI PREDMETI
Vreme efektivnog trajanja i redosled izvođenja nastave:
Nastavni predmeti | Raspored po semestrima | Vreme Efektivnog Trajanja (meseci) | Broj časova |
Vazduhoplovna higijena | I | 1,5 | 180 |
Vazduhoplovna neuropsihijatrija | I | 1 | 120 |
Medicinsko obezbeđenje letenja | I | 2 | 240 |
Toksikologija | I | 0,5 | 60 |
Vazduhoplovna fiziologija | III | 2 | 240 |
Vazduhoplovna interna medicina | III | 1 | 120 |
Vazduhoplovna oftalmologija | III | 1 | 120 |
Vazduhoplovna otorinolaringologija | III | 1 | 120 |
Vazduhoplovna psihologija | V | 0,5 | 60 |
Anesteziologija sa reanimatologijom | V | 3 | 360 |
Stažiranje u ambulanti civilnog aerodroma ili vazduhoplovne baze | II, IV, VI | 18 | 2160 |
Zajednički predmeti | * | 1,5 | 239 |
- Metodologija naučnog istraživa |
|
| (42) |
- Medicinska statistika i informatika |
|
| (43) |
- Molekularna biologija i imunologija |
|
| (41) |
- Vojna adragogija i psihologija |
|
| (30) |
- Osnovi ratne medicine |
|
| (41) |
- Osnovi ratne veštine, organizacija i taktika sanitetske službe |
|
| (42) |
Godišnji odmor |
| 3 |
|
UKUPNO: | VI | 36 | 4019 |
* Nastavu iz zajedničkih predmeta slušalac pohađa u najpogodnijem vremenu u toku specijalizacije, načelno ne u zadnjoj godini
U toku specijalizacije specijalizant se osposobljava za samostalan stručni rad iz vazduhoplovne medicine u civilnom i vojnom vazduhoplovstvu. Osposobljava se za samostalno izvođenje preventivnih, dijagnostičkih i terapeutskih procedura i za ocenu zdravstvene sposobnosti kandidata letača i padobranaca za letačku službu u miru i ratu.
Ovladava vojno-medicinskom ratnom doktrinom o zbrinjavanju povređenih i obolelih u RV.
Specijalizant ovladava principima medicinskog obezbeđenja letenja i letača i urgentno medicinskog zbrinjavanja povređenih ili obolelih letača, posada i putnika nakon vazduhoplovnih udesa i katastrofa.
Teoretskom nastavom specijalizant, osim obnove ranije stečenih znanja iz preventivne medicine, higijene, fiziologije, interne medicine, neuropsihijatrije, psihologije, otorinolaringologije i oftalmologije, ovladava funkcionalnom dijagnostikom i lečenjem oboljenja izazvanih delovanjem štitnih fizičko-hemijskim faktora letenja. Specijalizant se upoznaje sa teorijom letenja, problematikom spašavanja i preživljavanja posle vazduhoplovnih udesa, stiču osnovna znanja iz kliničke toksikologije i anesteziologije sa reanimatologijom.
U toku specijalizacije specijalizant se uključuje u poslove planiranja i organizacije rada sanitetske-zdravstvene službe. Osposobljava se za uspešnu procenu HE i RHB medicinske zaštite. Pored toga specijalizant radi na pripremama sanitetske-zdravstvene službe za rat. Praktična obuka se obavlja u specijalističkim kabinetima VMI, Centru za fiziološku trenažu VVA i Klinici za anesteziologiju i reanimaciju VMA, i stažiranju u ambulanti civilnog aerodroma ili vazduhoplovne baze RV. Obuka obuhvata posmatranje rada specijalista lekara, asistiranje i samostalno izvođenje dijagnostičkih, terapijskih, fiziološko-trenažnih procedura i postupaka reanimacije, pod kontrolom specijalista.
Program praktične nastave koji se izvodi u VMI i VMA, sadrži sve neophodne dijagnostičke, terapijske, preventivne i edukativno trenažne tehnike i metode - kojima specijalizant treba da ovlada u toku specijalizacije.
Stažiranjem u ambulanti civilnog aerodroma ili vazduhoplovne baze specijalizant se osposobljava za medicinsko obezbeđenje letenja. Oblici praktičnog rada su posmatranje, asistiranje i samostalno provođenje medicinskog obezbeđenja letenja i kompletne primarne zdravstvene zaštite ljudstva na aerodromu.
Specijalizant svojim radom provodi zaštitu i skrb letača i svih lica čiji rad neposredno ili posredno utiče na bezbednost letenja. Specijalizant je dužan da u okviru specijalističkog ispita odbrani specijalistički rad. Rad se prijavljuje Veću za poslediplomske studije u toku završnog dela specijalističkog staža; za ovo je predviđeno 3 meseca.
2. NASTAVNI PROGRAM - OBIM ZNANJA I VEŠTINA
Vazduhoplovna medicina (180 časova)
Osnovi zdravstvene ekologije i zaštita životne sredine, higijena vode. Higijena zemljišta i uklanjanje otpadnih materija. Higijena naselja. Higijena stanovanja. Higijena letačkih prostorija na aerodromu i smeštaja u poljskim uslovima. Higijena vojničkog smeštaja. Higijena grejanja i ventilacija. Higijena ambulante na aerodromu. Lična higijena. Lična higijena letača i njihove lične zaštitne opreme. Higijena usne šupljine. Školska higijena u civilnim i vojnim vazduhoplovnim školama.
Fiziologija i patologija ishrane. Planiranje i kontrola ishrane. Higijena životnih namirnica. Sanitarni propisi o kvalitetu životnih namirnica. Način i metode kontrole životnih namirnica. Higijena prehrambenih objekata (posebno letačkog restorana). Ishrana letačkog osoblja i putnika u civilnom vazduhoplovstvu i RV i PVO jedinicama. Energetske vrednosti letačkog obroka. Normativi za pripremanje letačkog obroka. Lekovi i letenje.
Fiziologija i patologija telesnog vežbanja. Metode kontrole fizičke razvijenosti, telesne sposobnosti i zamora. Higijena sportskih objekata i rekvizita. Medicinska kontrola sporta, obuke i telesnog vaspitanja u Armiji. Traumatizam u sportu i fizičkom vežbanju. Medicinska kontrola fizičkog vežbanja i rekreacije letača.
Higijena radnog mesta letača (kabine raznih tipova aviona). Fizički faktori radne sredine (mikroklima, buka, vibracije). Prirodni i veštački izvori zračenja. Radioaktivna kontaminacija životne radne sredine. Biološko dejstvo jonizujućih i nejonizujućih zračenja (posebno mikrotalasi) i mere zaštite.
Higijena rada u vojnoj industriji, remontnim zavodima i radionicama. Profesionalna oštećenja, oboljenja i metode zaštite avio-mehaničara, ljudstva radarskih i raketnih jedinica. Organizacija i metodika kontrole uslova rada i zdravstvenog stanja radnika (kontrole uslova radne sredine i periodični medicinski pregledi).
Osnovne zakonitosti epidemiološkog procesa. Primena epidemiološke metode u obradi masovnih oboljenja. Savremena saznanja o epidemiolgiji, prevenciji i suzbijanju zaraznih bolesti. Organizacija protiv epidemijskih mera u miru i ratu. Dezinfekcija, dezinsekcija i deratizacija (vazduhoplova, aerodroma vazduhoplovne baze). Karantinske bolesti (kuga kolera, žuta groznica, velike boginje, pegavac, povratna groznica). Nekarantinske zarazne bolesti (grip, dizenterija, trbušni tifus, malarija).
Prevoženje rizičnog tereta vazdušnim putem (toksični materijalni, radioaktivni izotopi), realnost mogućnosti kontaminacije, akutnih i hroničnih trovanja. Prevencija - pravilno rukovanje i smeštaj toksičnih i radioaktivnih materija u vazduhoplovima.
Kolokvijum
Vazduhoplovna neuropsihijatrija (120 časova)
Psihoneuroze, oblici ispoljavanja i vazduhoplovnomedicinski značaj psihoneuroze i psihoneurotskih reakcija u letača. Psihosomatske reakcije i njihov vazduhoplovno medicinski značaj. Letački zamor. Grupna psihodinamika u letačkoj jedinici i njen mentalnohigijenski i vazduhoplovnomedicinski značaj u jačanju psihofizičke kondicije letača. Grupna psihodinamika bračnog i porodičnog života i njen značaj za psihičku stabilnost i profesionalno prilagođavanje letača. Alkoholizam u letača, oblici ispoljavanja, tretman i vazduhoplovnomedicinski značaj problema alkoholizma. Osnovni principi neurološkog i neuropsihijatrijskog pregleda letača. Kraniocerebralne povrede i njihov vazduhoplovnomedicinski značaj. Cervikorahijalgije i lumboišijalgije u letača i njihov vazduhoplovnomedicinski značaj sa posebnim osvrtom na opterećenje ubrzanja u letača borbene avijacije kao mogući etiopatološki uzrok bola u leđima. Problem poremećaja svesti u letača. EEG i REG i njihov vazduhoplovnomedicinski značaj.
Psihološke osobenosti interpersonalnog odnosa lekar - pilot. Upoznavanje sa osnovnim tehnikama psihijatrijskog intervjua kao dijagnostičkog metoda stanja, načina reagovanja i crta i osobina ličnosti ispitanika - pilota (fenomenološki pristup, bihevioralni pristup, analitički pristup). Praćenje i procena stepena prilagođenosti pilota s posebnim osvrtom na savlađivanje stresova letenja. Detekcija pojedinih oblika neprilagođenog ponašanja na zahteve letačkog poziva. Procena psihičkih, fizičkih i socijalnih indikatora anksioznosti kao vodećeg simptoma bolesti adaptacije. Osnovne metode površinske psihoterapije (sugestija, persuazija, ventilacija, metod autoritativne čvrstine itd.).
Kolokvijum
Medicinsko obezbeđenje letenja (240 časova)
Medicinske indikacije i kontraindikacije za let i putovanje putnika u civilnom vazdušnom saobraćaju. Medicinske indikacije za hitni vazdušni transport povređenih i obolelih u Republici Srbiji. Medicinska kontrola zdravlja letača. Kontrola zdravlja letača u međukomisionom periodu. Vanredni pregled. Predpoletni pregled letača. Kontrola zdravlja letača u toku letenja - savremene mogućnosti. Medicinsko obezbeđenje letenja u vazduhoplovnim školama. Ekipa za sanitetsko obezbeđenje letenja (sastav i zadaci). Planiranje medicinskog obezbeđenja letenja na aerodromu. Medicinsko obezbeđenje letova: na malim visinama, na velikim visinama, sa izraženim ubrzanjem, u složenim meteorološkim uslovima, u letnjem i zimskom periodu, fiziološke trenaže (katapultiranja), trenaže, ekspertizni i selekcioni testovi u barokomori. Medicinska kontrola sredstava za zaštitu letača od dejstva visinskih faktora. Medicinska kontrola fizičke obuke i rekreacije letača. Sanitetski nadzor pripremanja i distribucije hrane u letačkim jedinicama ili na civilnom aerodromu.
Medicinsko obezbeđenje skokova padobranom. Ocena zdravstvene sposobnosti padobranaca. Neposredno sanitetsko obezbeđenje padobranaca i padobranskih skokova. Kontrola zdravlja padobranaca u fazi priprema skoka. Predstartni pregled i sanitetsko obezbeđenje rejona ukrcavanja padobranaca. Sanitetsko obezbeđenje rejona ukrcavanja padobranaca. Sanitetsko obezbeđenje desantne prostorije.
Medicinska dokumentacija o bezbednosti letenja (ažurnost kartona za evidenciju zdravlja letača i ostale dokumentacije o zdravstvenoj sposobnosti letača) Upućivanje letača na ocenu sposobnosti za letačku službu.
Kolokvijum
Klinička toksikologija (60 časova)
Otrovi i trovanje. Definicija, putevi ulaska u organizam, metabolizam otrova, klinička slika trovanja, dijagnostika, terapija i mere prevencije.
Trovanje najčešćim hemijskim agensima u vazduhoplovstvu. Alifatski ugljovodonici (nafta, benzin, ulja, maziva). Aromatski ugljovodonici (derivati benzina, toluen, nitrofenoli, dinitroortokrezol). Halogeni derivati ugljovodonika (ugljentetrhlorid, trihloretilen). Alkoholi aldehiki, ketoni i glikoli (metanol, etanol, etilenglikol, dimetilketon). Gasovi (ugljenmonoksid, ugljendioksid, ugljendisulfid, cijanvodonik, fozgen, fluor, tetrafluoretilen), raketna goriva (nitrozni gasovi, hidracin). Pesticidi (inhibitori holin esteraze, hlorisani ugljovodonici, piretrini, parakvat). Kiseline (sumporna kiselina).
Kolokvijum
Vazduhoplovna fiziologija (240 časova)
Fiziologija čoveka (cirkulacija, respiracija, CNS i neuromuskulaturni sistem). Atmosfera fizičke i hemijske karakteristike i uticaj na letenje.
Hipoksija. Kardiovaskularne i respiratorne funkcije u uslovima hipoksije. Brzo dejstvo hipoksije na čula, mentalne i psihomotorne funkcije. Hronična hipoksija. Patoanatomske promene usled akutnog i hroničnog izlaganja hipoksiji. Fiziološki mehanizmi podizanja otpornosti prema hipoksiji i mogućnosti adaptacije na hipoksiju. Zaštita od hipoksije.
Uticaj sniženog barometarskog pritiska na čoveka. Dekompresivna bolest. Prevencija dekompresivne bolesti. Eksplozivna dekompresija. Barotrauma. Meteorizam, abdominalne i respiratorne teškoće na visini. Aeroodontalgija.
Ubrzanje. Pozitivna i negativna ubrzanja. Efekti radijalnih ugaonih i transverzalnih ubrzanja. Biodinamika deceleracije, inpakta i blast sindroma (ugaona ubrzanja, padobranski skokovi i katapultiranje). Zaštita od dejstva ubrzanja.
Disanje kiseonika pod pozitivnim pritiskom bez prisustva azota. Fiziološke osnove zaštitne i kiseoničke opreme letača na raznim tipovima vazduhoplova.
Fiziološka trenaža - očigledna nastava i obuka letača iz osnova vazduhoplovne fiziologije i medicine. Selekciona i ekspertizna testiranja letača na centrifugi i u barokomori.
Fiziologija cirkadijalnog ritma. San. Postojanost i promenljivost danonoćnog ritma. Vremenske zone. Desinhronizacija - resinhronizacija. Mere sprečavanja.
Kosmička sredina. Planete i sateliti u Sunčevom sistemu - ekološki pogledi, problemi ekobiologije u kosmosu. Dejstvo gasova i drugih fizičkih i hemijskih uticaja na organizam kosmonauta. Psihofizički problemi čoveka u kosmosu. Mogućnosti i načini obezbeđenja radne sposobnosti kosmonauta. Savremena ispitivanja dejstva faktora kosmičkog leta na čoveka.
Kolokvijum
Vazduhoplovna interna medicina (120 časova)
Interna medicina u savremenom vazduhoplovstvu. Struktura internističkih oboljenja i poremećaja u letačkom sastavu i donošenje eksperimentalnih rešenja. Metodičko uputstvo kojim se reguliše obim i način ispitivanja pri redovnim pregledima za sve kategorije ispitanika - letača. Pravilnik kojim se reguliše ocena sposobnosti za letačku službu letača u miru i ratu.
Dijagnostičke metode i principi ispitivanja u ipternoj medicini sa posebnim osvrtom na metodologiju pregleda i dijagnosticiranje poremećaja i oboljenja letačkog sastava. Funkcionalna i instrumentalna dijagnostika sa posebnim osvrtom na savremene elektrofiziološke metode koje se danas primenjuju (elektrokardiografija EKG fonomehanokardiografija, ehokardio-grafija i dr.). Testovi fizičkog opterećenja i farmakološki gestovi.
Najčešći funkcionalni poremećaji i oboljenja kardiovaskularnog sistema u letača, dijaptostika i ocena sposobnosti (DNC).
Etionatogeneza i lečenje. Hipertenzivne bolesti i ocena sposobnosti za letenje savremeni pogledi. Ateroskleroza - etiopatogsieza, klgšika, dijagnostika, lečenje, profilaksa i ekspertiza. Ishemična stanja miokarda. metode otkrivanja latentne koronarne insuficijencije i pojava rane koronarne skleroze u letačkog osoblja (test fizičkog opterećenja DEK1‘).
Poremećaji i oboljenja gastrointestinalnog trakta koja se susreću u legačkog osoblja (funkcionalni poremećaji gastrointrstinalnog trakta. gastritis. ulkusna bolest - etiopatogeneza, lečenje i ekspertiza).
Oboljenja respiratornog trakta u letačkog sastava. Prehladna oboljenja gornjih disajnih puteva, akutni i hronični bronhitis. TVC pluća, emfizam pluća. Ekspertiza respiratornih oboljenja i poremećaja u letača i padobranaca.
Ostala internistička oboljenja i poremećaji koji se sreću u letača (metabolički poremećaji, lipoproteinemija. hiperbirubnismija).
Poremećaji glikoregulacije u letača, dijagnoza, terapija, prevencija i ocena sposobnosti sa naročitim osvrtom na probleme dijabetesa u letačkog sastava.
Predpoletni, međuletni i posleletni pregledi letača-padobranaca u vezi sa otkrivanjem internističkih oboljenja (febrilna etapa i sl.).
Vazduhoplovna oftalmologija (120 časova)
Anatomija i fiziologija oka. Vidni ili optički putevi. Osnovni principi i postupci zbrinjavanja očnih oboljenja i povrsta. Spoljašnja očna oboljenja. Teža očna oboljenja. Traumatologija oka. Diferencijalna dijagnoza crvenog oka, Funkcionalno ispitivanje vidnog analizatora. Dejstvo ekofizioloških faktora letenja na vidnu funkciju. Zaštita vida letača.
Oftalmološki zahtevi i ocena sposobnosti za letački poziv.
Kolokvijum
Vazduhoplovna otorinolaringologija (120 časova)
Anatomija, histologija i fiziologija ORL organa. Upalni procesi v otorinolaringologiji. Upalni procesi spoljašnjeg, srednjeg i unutrašnjeg uva.
Upalni procesi nosa i paranazalnih šupljina. Upalni procesi ždrela i grla. Značaj upalnih procesa ORL organa za obavljanje letačkih dužnosti.
Barotrauma. Barotraumatska oštećenja uva. Barotraumatska oštećenja paranazalnih šupljina. Prevencija barotraumatskih oštećenja. Uticaj barotraumatskih oštećenja ORL organa na letačku sposobnost.
Buka i vibracije kao aktuelni problem savremene urbane sredine. Poseban osvrt na buku i vibracije u vazduhoplovstvu. Moguće posledice dugotrajnog izlaganja buci i vibracijama.
Povrede uva, nosa i grla u ratnim uslovima. Epistaksa i postupci zaustavljanja krvarenja.
Kinetoze i mogućnosti zaštite od kinetoze. Selekcija i ocena sposobnosti za letačku službu.
Kolokvijum
Vazduhoplovna psihologija (60 časova)
Psihološka selekcija u vazduhoplovstvu. Psihološka klasifikacija i psihološka letačka ekspertiza. Psihologija letačke obuke. Psihološka racionalizacija režima letačkog rada i obnove. Inžinjerska avio-psihologija.
Psihološki aspekti bezbednosti letenja. Motivacija za letački poziv. Metode psiholoških ispitivanja (metoda posmatranja, eksperimenta, kliničko diferencijalna metoda, pomoćne metode u psihologiji, psihološki intervju, analiza radnog mesta letača, metoda testa u psihologiji).
Načela izrade psiholoških testova, metode i standardizacije (testovi za merenje mentalnih sposobnosti, mehaničkih sposobnosti, senzo-motornih sposobnosti, testovi pažnje, projektivni gestovi ličnosti, aparat testovi u psihologiji).
Prostorna orijentacija (opažanje vremena prostora, oblika. pokreta). Poremećaji opažanja - iluzije (iluzije vizuelnog porekla. iluzije vizuelnog porekla, iluzije površinskog i dubokog senzibiliteta, mešovite iluzije), Borba protiv dezorijentacije.
Letački zamor (priroda letačkog zamora, uzroci, simptomi i efekti zamora na letačku aktivnost. sprečavanje zamora u letača, objektivni i subjektivni metodi ispitivanja zamora).
Psihološke osobne različitih vrsta letova (vizuelnom, instrumentalno, let na velikim visinama, let na malim visinama).
Psihološki aspekti pripreme za letenje. Psihološki indikatori u predpoletnom pregledu.
Kolokvijum
Anesteziologija sa reanimatologijom (360 časova)
Akutna respiratorna insuficijencija (etiologija, patogeneza, dijagnoza, klinička slika i lečenje).
Monitoring kardiovaskularnih, respiratornih, CNS i bubrežnih funkcija.
Šok (klasifikacija, patofiziologija, dijagnoza, klinička slika). Promene na plućima, srcu, CNS i bubrezima u šoku. Terapija šoka.
Medikamentozna terapija u urgentnim stanjima. Izotropni lekovi (adrenalin, dopamin, dobutoksin, izoprenalin, noradrenalin, kalcijumhlorid). Kardiotonici.
Diuretici. Kortikosteroidi. Betablokatori. Antihipertenzivi. Bronhodilatatori.
Analgetici i sedativi. Intravenski anestetici.
Akutni srčani zastoj (etiologija i dijagnoza). Terapija akutnog srčanog zastoja (medikamentoza terapija, spoljna masaža srca, kardiopulmonalna i cerebralna reanimacija):
kardiopulmonalna reanimacija u odojčeta i deteta, moždana smrt, organizacija kardiopulmonalne reanimacije u vanbolničkim uslovima.
Kolokvijum
3. KATALOG VEŠTINA
| Naziv veštine | Posmatra veštinu | Upoznaje veštinu | Asistira | Izvodi veštinu |
1. | Predpoletni, međuletni i posleletni pregled letača |
|
|
| 1000 |
2. | Instruktaža i testiranje ispitanika hipoksijom u barokomori |
|
|
| 20 |
3. | Instruktaža i određivanje vremena čiste svesti ispitanika u barokomori |
|
|
| 20 |
4. | Instruktaža i određivanje oštrine vida ispitanika u barokomori |
|
|
| 20 |
5. | Ispitivanje barofunkcije ispitanika u barokomori |
|
|
| 20 |
6. | Izvođenje eksplozivne dekompresije u barokomori |
|
| 10 | |
7. | Katapultiranje letača na izbacivom sedištu |
|
| 10 | |
8. | Test disanja kiseonika pod pozitivnim pritiskom na regulatoru A-14 |
| 10 |
|
|
9. | Testiranje presurizacije VKK i GŠ na KPT uređaju i obuka letača u disanju pod pozitivnim pritiskom i govornoj komunikaciji |
|
|
| 10 |
10. | Test linearnog narastanja ubrzanja na centrifugi | 10 |
|
| |
11. | Antropometrijska merenja letača, izbor i podešavanje visinske i zaštitne opreme letača |
|
|
| 10 |
12. | Uzimanje uzorak vode za piće na hemijsku i bakteriološku kontrolu |
|
|
| 10 |
| Naziv veštine | Posmatra veštinu | Upoznaje veštinu | Asistira | Izvodi veštinu |
13. | Hlorisanje vode za piće i kontrola rezidualnog hlora u vodi |
|
|
| 10 |
14. | Sastavljanje dnevnog i sedmičnog jelovnika za vojnike i letače |
|
|
| 30 |
15. | Uzimanje uzoraka obroka hrane radi kontrole energetske i biološke vrednosti obroka |
|
|
| 10 |
16. | Kontrola ishrane i uhranjenosti (posebno letača i letačkog osoblja) |
|
|
| 10 |
17. | Kontrola KTB, objekata i magacina ishrane |
|
|
| 40 |
18. | Kontrola fizičke razvijenosti i kondicije |
|
|
| 3 |
19. | Kontrola higijenskog stanja objekata i rekvizita za izvođenje obuke (posebno spec. letačke obuke) i telesnog vaspitanja |
|
|
| 15 |
20. | Detekcija mikrotalasnog zračenja |
|
| 3 |
|
21. | HE izviđanje |
|
|
| 3 |
22. | Dezinfekcija, dezinsekcija i deratizacija |
|
| 3 |
|
23. | Medicinska kontrola primene HTZ mera pri radu |
|
|
| 10 |
24. | Uzimanje i slanje biološkog materijala za mikrobiološki pregled |
|
|
| 10 |
25. | Fizikalni internistički pregled |
|
|
| 10 |
26. | Snimanje i interpretacija EKG zapisa u miru |
|
| 50 | |
27. | Snimanje i interpretacija EKG zapisa u testovima fizičkog opterećenja (Masterov test, 40 čučnjeva i dr.) |
|
| 30 | |
28. | Interpretacija EKG zapisa u farmakodinamskim testovima (test sa kalijumom, nitroglicerinski test, atropinski test) |
|
| 5 | |
29. | Tumačenje polikardiografije (EKG, fonokardiogram, karotidogram) | 5 |
|
| |
30. | Testovi progresivnog mišićnog opterećenja na tredmilu ili bicikl-ergometru | 5 |
|
| |
31. | Primena dinamičke elektro kardiografije - holter bez ili sa presurometrom |
|
| 30 | |
32. | Funkcionalno ispitivanje respiratornog sistema malom spirometrijom (VK, VK/MEVS/s, RV | 30 |
|
| |
33. | Balistokardiografija, ehokardiografija, vektokardiografija | 5 |
|
| |
34. | Pregled oka pomoću prirodnog, difuznog i fokalnog osvetljenja |
|
|
| 20 |
35. | Pregled vežnjače, ektropioniranje donjih i gornjih kapaka |
|
|
| 20 |
36. | Pregled rožnjače difuznim i fokalnim osvetljenjem |
|
|
| 20 |
37. | Pregled zenice i ispitivanje reakcija zenica |
|
|
| 20 |
38. | Digitalno merenje intraokularnog pritiska |
|
|
| 10 |
39. | Ispitivanje oštrine vida pomoću optotipa |
|
|
| 10 |
40. | Ispitivanje motiliteta očne jabučice, skrivene i manifestne razrokosti, konvergencije i adaptacije |
|
|
| 10 |
41. | Ispitivanje širine vidnog polja metodom konfrontacije |
|
|
| 10 |
42. | Ispitivanje kolornog vida pomoću Holmogrenovnih vunica ili pseudoizohromatskim tablicama |
|
|
| 10 |
43. | Otoskopija |
|
|
| 30 |
44. | Rinoskopija |
|
|
| 30 |
45. | Orofaringoskopija |
|
|
| 30 |
46. | Laringoskopija |
|
|
| 30 |
47. | Zadnja rinoskopija |
|
|
| 10 |
48. | Modificirani Romberg-test |
|
|
| 10 |
49. | Ispitivanje sluha šapatom |
|
|
| 10 |
***
| Naziv veštine | Posmatra veštinu | Upoznaje veštinu | Asistira | Izvodi veštinu |
50. | Ispitivanje uva |
|
|
| 10 |
51. | Plasiranje kanile u periferne vene |
|
|
| 10 |
52. | Kontinuirano merenje arterijskog krvnog pritiska |
|
|
| 10 |
53. | Veštačko disanje - manualne metode i insuflacione |
|
|
| 30 |
54. | Endotrahealna intubacija |
|
|
| 50 |
55. | Nazotrahealana aspiracija |
|
|
| 10 |
56. | Nazobrongijalana aspiracija |
|
|
| 10 |
57. | Plasiranje urinarnog katetera |
|
|
| 5 |
58. | Plasiranje gastrične sonde |
|
|
| 5 |
59. | Spoljna masaža srca |
|
|
| 5 |
60. | Primena defibrilatora |
|
|
| 5 |
61. | Primena lekova u kardiopulmonalnoj reanimaciji |
|
|
| 5 |
62. | Fizikalna terapija i opšta nega pacijenta na intezivnoj nezi |
|
|
| 10 |
63. | Neurološki pregled |
|
|
| 5 |
64. | Vođenje standardizovanog psihološkog intervjua |
|
|
| 10 |
65. | Primena usmene i pismene ankete |
|
|
| 10 |
66. | Primena testova pažnje tipa papir-olovka i test - aparata |
|
|
| 10 |
67. | Primena testova za ispitivanje zamora tipa papir-olovka i test-aparata |
|
|
| 10 |
68. | Ispitivanje prostih reakcija na vizuelne i akustične draži na aparatu KD-8 |
|
|
| 10 |
4. UPUTSTVO ZA REALIZACIJU
Nastavu izvoditi u obliku predavanja, vežbi, seminara, konsultacija, mentorskog i praktičnog rada, a specijalizante uputiti na samostalno izučavanje literature.
Pri realizaciji nastave koristiti sva raspoloživa očigledna sredstva koja ima Vojnomedicinska akademija.
Provera znanja
Kontrola, provera i ocenjivanje teoretskog i praktičnog znanja i veština predviđenih nastavnim planom i programom obavljaju se u skladu sa dinamikom specijalističkog stažiranja, po katalogu veština i planu kolokvijuma.
Specijalistički ispit
Nakon završetka teorijskog i praktičnog specijalističkog staža i položenih kolokvijuma, specijalizant može pristupiti polaganju završnog specijalističkog ispita.
5. LITERATURA
1. Vazduhoplovna medicina (prevod sa engleskog), Randell, 1978. Grupa prevodilaca iz Vazduhoplovnomedicinskog instituta, Vojna štamparija Beograd.
2. Aviation Medicine, Second Edition, indited by John Krnsting and Peter King, Butterworths, 1988.
3. Aerospace Medicine, Roy De llart, Lca and lebiger, 1984.
4. Textbook of Aviation Phisiology, (iillies. 1974.
5. Vazduhoplovna medicina - Priručnik za lekare i letače, Grupa autora iz VMI, 1985.
II. PROGRAMI SPECIJALIZACIJA ZA SPECIJALNOSTI U STOMATOLOGIJI
1. Preventivna i dečja stomatologija
(36 meseci)
1. PREVENTIVNA STOMATOLOGIJA (teorijska i praktična nastava na Klinici Stomatoloških fakulteta ili odseka) | 9 meseci |
Kroz nastavu organizovanu na fakultetu specijalizant izučava:
- socijalno-medicinski i zdravstveni značaj oralnih bolesti,
- mogućnosti preventivne stomatologije da promocijom (oralnog) zdravlja, primarnom prevencijom i primenom profilaktičnih mera, ranom dijagnostikom i sanacijom oralnih bolesti (sekundarnom prevencijom) kod visokorizičnih populacionih grupa (trudnice, deca, omladina, osobe ometene u psihofizičkom razvoju) unapredi oralno zdravlje populacije
- Upoznaje se sa savremenim strategijama za unapređenje oralnog zdravlja zasnovanim na naučnim i stručnim dokazima u pogledu etiologije, patogeneze, epidemioloških i kliničkih ispitivanja, dijagnostike, klasifikacije i evidentiranja oralnih bolesti, dijagnostikom i kontrolom faktora rizika od značaja za pojavu oralnih bolesti (ishrana, loše navike, oralna higijena, opšta oboljenja itd), preventivnim i profilaktičnim merama i sredstvima, primenom fluorida, i sl.
- Upoznaje se sa ciljevima i mogućnostima programske stomatološke zdravstvene zaštite i ostalim merama i aktivnostima od značaja za obezbeđenje oralnog zdravlja.
- Upoznaje i izučava epidemiologiju (opšta epidemiologija, epidemiologija oboljenja usta i zuba), zdravstvenu statistiku, metodologiju zdravstvenog vaspitanja u stomatologiji.
- Upoznaje se sa organizacijom i planiranjem stomatološke zdravstvene delatnosti i posebno sa organizacijom i funkcionisanjem preventivne stomatološke zaštite (realizacija preventivnih programa) i dr.
- U toku teorijske i praktične nastave na fakultetu, specijalizant je dužan da uradi jedan seminarski rad iz oblasti organizacije stomatološke delatnosti i jedan iz oblasti preventivne stomatologije
Posebni ciljevi:
1. Prevencija karijesa
- Znanje o karijesnom procesu u mlečnoj denticiji i u stalnoj denticiji, uloga bakterija; uloga saharoze; uloga domaćin-specifični mehanizmi odbrane, biohemijski procesi u dentalnom plaku, predilekciona mesta; akutna i hronična lezija; psiho-socijalni aspekti i ocenjivanje rizika
- Znanje o mogućnostima kontrole karijesa modifikovanjem ishrane; dokazi o uticaju ishrane na karijes, kariogenost ugljenih hidrata, moguće modifikacije dijete u cilju redukcije karijesa
- Znanja o ograničenom i uobročenom unošenju saharoze, mogućnost primene zaslađivača u ishrani
- Prevencija karijesa povećanjem otpornosti zuba primenom fluorida
- Fluoridi u prevenciji karijesa
- Mehanizmi kojima fluoridi deluju
- Fluorisanje vode za piće
- Kućna nega
- Profesionalna nega
- Zalivači fisura
- Fenomen remineralizacije
- Preventivni aspekti u restaurativnoj stomatologiji
- Prevencija karijesa mehaničkom kontrolom plaka
- Prevencija karijesa antimikrobnom kontrolom plaka
- Hlorheksidin i druga hemioprofilaktička sredstva
- Prevencija karijesa izbegavanjem transmisije kariogenih mikroorganizama
- Imunologija i vakcinacija
2. Prevencija periodontalnih oboljenja
- Poznavanje etioloških faktora za nastanak oboljenja parodoncijuma
- Poznavanje faktora i procene rizika za nastanak oboljenja periodoncijuma
- Poznavanje dentalnog plaka (biofilma), i njegov značaj (razvoj plaka i čvrstih naslaga), ekologija plaka i struktura plaka; odbrambeni odgovor domaćina na mikroorganizme plaka; faktori koji utiču na formiranje plaka, faktori koji modifikuju odbrambeni sistem organizma
- Kompetentan da postavi dijagnozu na osnovu dobijene anamneze i obavljenog kliničkog pregleda
3. Prevencija ortodontskih nepravilnosti
4. Prevencija povreda u orofacijalnoj regiji u dece
5. Prevencija oralnih oboljenja kod pacijenata sa posebnim potrebama
2. DEČJA STOMATOLOGIJA (teorijska i praktična nastava na Klinici Stomatoloških fakulteta ili odseka) | 12 meseci |
Kroz nastavu organizovanu na fakultetu specijalizant se osposobljava da:
- analizira i prati razvitak lica, vilica i zuba;
- anatomiju i histologiju mlečnih i stalnih zuba,
- psihosomatske karakteristike i psihološke tipove dece,
- Osposobljava se za samostalnu dijagnostiku i terapiju oboljenja usta i zuba u dece,
- izučava opšta i infektivna oboljenja i njihov uticaj na usnu duplju,
- bolesti usta u dece, tumore i ciste u ustima,
- karijes i komplikacije karijesa (oboljenja pulpe i periodoncijuma mlečnih i stalnih zuba),
- traumatologiju u dečjoj stomatologiji,
- oralno-hirurške zahvate u dece,
- proteziranje u dece,
- primenu sedacije i opšte anestezije u radu sa decom,
- stomatološko zbrinjavanje dece sa medicinskim rizicima i smetnjama u psihofizičkom razvoju.
- U toku teorijske i praktične nastave na fakultetu, specijalizant je dužan da uradi dva seminarska rada iz oblasti dečje stomatologije
Posebni ciljevi:
DIJAGNOSTIKA I PLAN TERAPIJE
Kompetentan da u dobu novorođenčeta i odojčeta oceni anamnestičke podatke dobijene u razgovoru sa roditeljem/starateljem:
- prenatalne, natalne i neonatalne anamneze
- istorije razvoja
- medicinske istorije
- stomatološke istorije
- ocenjivanje oralne higijene
- faktora rizika za rani nastanak karijesa
- navike sisanja i rizik od ranog razvoja malokluzije
- istorije načina ishrane
- socijalni status
- kompetentan u dijagnostikovanju oralnih tumora i cista uključujući Epštajnove perle, Bonova zrna, kongenitalni epulis, limfangiome
- kompetentan u dijagnostikovanju nerazvijenih zuba (natalnih i neonatalnih)
- kompetentan u dijagnostikovanju i terapiji karijesa u ranom detinjstvu i drugih formi karijesa
- kompetentan u terapiji oralne kandidijaze i primarnog herpetičnog stomatita
- kompetentan u zbrinjavanju hitnih slučajeva kao posledica traume ili infekcije
- kompetentan u primeni rendgenografskih metoda dijagnostike i poznavanju rizika koji postoje kod rendgenografskog snimanja u dečjoj stomatolgiji
- znanje o kliničkim implikacijama prevremenog porođaja
- prepoznati znake zlostavljanja dece ili zapostavljanja dece
Kompetentan da u uzrastu od 3-6 godina ispita ovu starosnu grupu obuhvatajući:
- ocenu ponašanja
- ekstraoralno ispitivanje
- intraoralno ispitivanje
- da uzme u obzir preventivne mere; oceni oralnu higijenu i rizik za razvoj karijesa
- dijagnostikuje poremećaje oralne mišićne funkcije
- dijagnostikuje i zbrine rani gubitak ili pomeranje mlečnih zuba
- dijagnostikuje rane znake malokluzije
- dijagnostikuje stanje i oboljenja pulpe
Pored prethodno navedenih obučenosti u ovoj starosnoj grupi specijalizant treba da u uzrastu od 6 do 12 godina:
- dijagnostikuje potrebe za preventivnim merama u vezi sa primenom oralne higijene, zalivača fisura, ishrane, unosa fluorida
- oceni okluzalni razvoj
- spreči i tretira traumu
Pored prethodno navedenih znanja i veština, specijalizant treba da u uzrastu od 12 godina do adolescencije:
- dijagnostikuje rane znake periodontitisa
- oceni razvoj i rast
- poseduje znanje o temporo-mandibularnom zglobu
- prepozna znake seksualnog zlostavljanja
- prepozna znake zloupotrebe droge
- prepozna poremećaje u ishrani (anoreksija i bulimija)
RESTAURATIVNI TRETMAN
Kompetentan da u mlečnoj denticiji:
- uradi preparaciju kvaliteta prema morfološkim karakteristikama zuba i karakteristikama restaurativnih materijala
- da analizira neuspehe da bi sprečio greške u budućnosti
- odabere tretman i materijal u odnosu na aktivnost karijesa i starost deteta
- dijagnostikuje oboljenja pulpe
- sprovede konzervativni kao i radikalni tretman pulpe (prekrivanje pulpe, parcijalnu pulptomiju, pulpotomiju, pulpektomiju)
- protetski zbrine izgubljene zube
- oceni kvalitet restauracija
Kompetentan da u mešovitoj denticiji:
- spreči i tretira karijes jamica i fisura korišćenjem zalivača fisura ili preventivnih ispuna
- protetski nadoknadi izgubljene zube
- dijagnostikuje oboljenja pulpe i tretira ih
- tretira mlade stalne zube sa nezavršenim i završenim rastom korena
Kompetentan da u stalnoj denticiji:
- estetski zbrine stalne zube adhezivnim sistemima
- sprovede adekvatan endodontski tretman stalnih zuba
- sprovodi izbeljivanje avitalnih i vitalnih zuba
- primenjuje estetske fasete
- postavi adhezivne mostove i splintove
TRAUMATOLOGIJA
- da razume principe prevencije povreda zuba uključujući rano sprečavanje ortodontskih nepravilnosti, korekciju loših navika i izradu štitnika za zube
- da sprovedu pregled i ocenjivanje pacijenata sa povredama zuba uključujući odgovarajuće dijagnostičke metode (radiografija) i da naprave plan zasnovan na očekivanoj prognozi povređenih zuba
- da utvrde stanje pulpe primenom različitih testova
- da sprovode adekvatan tretman manjih povreda mekih tkiva
- da poznaju mere koje se primenjuju u sprečavanju infekcije posle povrede
- da dijagnostikuju rasklaćenja zuba i primene adekvatnu imobilizaciju (splintovima)
- zbrinjavanje povreda alveolarnog grebena
- sprovode lečenje pulpe povređenih zuba uključujući pulpotomiju po Cveku, apeksifikaciju zuba sa nezavršenim rastom korena i zuba sa završenim rastom korena
- restauriraju frakture krunica i korena, korišćenjem kompozitnih smola, kompozitnih i porcelanskih krunica i keramičkih ili kompozitnih faseta
- dijagnostikuju i tretiraju frakture korena
- da razumeju biološke procese reparature tvrdih zubnih tkiva i pojavu resorpcije koja prate replantaciju zuba
- da steknu iskustvo u replantaciji traumatski izbijenih zuba
- sprovode adekvatan tretman povreda u mlečnoj denticiji
Specijalizanti stiču znanja o:
- ortodontskom zbrinjavanju povređenih zuba
- tome da li je povreda posledica zlostavljanja dece i da je prijave nadležnim institucijama
- dijagnostikovanju povreda maksilofacijalne regije i adekvatnom zbrinjavanju
- prepoznavanju poremećaja u razvoju stalnih zuba nastalih kao posledica povreda u mlečnoj denticiji
Da budu upoznati sa:
- klasifikacijom, etiologijom i epidemiologijom povreda zuba
- mehanizmom odgovora oralnih tkiva na povrede i zarastanje povređenih tkiva
- principima autotransplantacije zuba
- principima oseointegracije implanata
- znacima i simpotomima povrede nerava
- planiranjem i izradom čuvara prostora traumatski izgubljenih prednjih zuba uključujući i dostupne ortodontske metode
ORALNA HIRURGIJA, ORALNA MEDICINA I ORALNA PATOLOGIJA
- dijagnostikovanje i tretiranje oralnih manifestacija sistemskih oboljenja na mekim i čvrstim zubnim tkivima u dece sa kardiovaskularnim oboljenjima, bubrežnim, endokrinim, imunološkim oboljenjima, malignim oboljenjima, i sa hemoragijskim sindromom
- dijagnostikovanje i tretman bakterijskih, virusnih, gljivičnih infekcija oralne sluzokože posebno kod imunokompromitovane dece
- dijagnostikovanje i lečenje muko-gingivalnih anomalija (frenektomija.)
- dijagnostika i tretman u poremećaju razvitka zuba (fluoroza, tetraciklinska prebojenost, amelogenezis i dentinogenezis imperfekta)
- dijagnoza i lečenje poremećaja u morfologiji, broju i nicanju zuba
- dijagnoza i tretiranje impaktiranih zuba koristeći hirurške tehnike koje uključuju i hirurški ortodontski tretman
DECA SA POSEBNIM POTREBAMA - MEDICINSKI RIZIČNI PACIJENTI
- kompetentni da planiraju i sprovode kompleksnu stomatološku negu u dece koja su medicinski, psihološki, mentalno ili socijalno rizični pacijenti
- kompetentni da sprovode stomatološku negu hospitalizovane dece
- poseduju znanje o infekcijama kod imunokompromitovanih pacijenta
- poseduju znanje o profilaksi bakterijskog endokarditisa
- kompetentni da rukovode ili budu deo tima za stomatološko zbrinjavanje u opštoj anesteziji
3. PROGRAMSKA STOMATOLOŠKA ZAŠTITA (praktična nastava se obavlja na nivou primarne zdravstvene zaštite u zdravstvenim ustanovama koje imaju imenovane mentore za ovu oblast specijalizacije) | 11 meseci, |
i to:
a) Školska stomatološka nega | 5 meseci |
b) Predškolska stomatološka nega | 3 meseca |
c) Programska saradnja sa ostalim segmentima zdravstvene službe (pedijatrija, ginekologija, patronaža, zdravstveno vaspitanje) i zajednice | 1 mesec |
d) Programska saradnja sa ostalim segmentima društvene zajednice (lokalne zajednice | 2 meseca |
a) Školska stomatološka nega (5 meseci)
Specijalizant uz mentora planira i sprovodi:
- Sistematski pregled (po 1 odeljenje) učenika: I, V i VIII razreda
- Kontrolne preglede (po 1 odeljenje) učenika: II, III, IV, VI i VII razreda
- Obrađuje i analizira epidemiološke podatke sa sistematskih pregleda
- Donosi plan rada (organizacioni sastanci, plan zdravstveno-vaspitnog rada, plan preventivnih i profilaktičnih aktivnosti, plan sanacije i dosanacije)
- Realizuje utvrđeni plan rada
- Izveštaj o izvršenju planiranih aktivnost
- Evaluacija efekata rada (dobre, loše strane, nedostaci)
Ovaj deo staža obraditi kao seminarski rad.
b) Predškolska stomatološka nega (3 meseca)
Stomatološka zaštita dece u predškolskim ustanovama (2 meseca)
- Sistematski pregled dece u 3-oj godini života.
- Obrađuje i analizira epidemiološke podatke sa sistematskih pregleda.
- Donosi plan rada (organizacioni sastanci, plan zdravstveno-vaspitnog rada, plan preventivnih i profilaktičnih aktivnosti, plan sanacije i dosanacije),
- Realizuje utvrđeni plan rada.
- Izveštaj o izvršenju planiranih aktivnost.
- Evaluacija efekata rada (dobre, loše strane, nedostaci)
Stomatološki rad sa predškolskom decom u pripremnim odeljenjima pred polazak u školu (1 mesec)
- Sistematski pregled (30 dece)
- Individualni plan preventivnih i preventivno-terapijskih mera
- Zalivanje fisura, sanacija karijesa na stalnim zubima
- Zdravstveno-vaspitni rad sa decom i roditeljima
- Evaluacija efekata rada (dobre, loše strane, nedostaci)
- Izveštaj o izvršenju preventivnih aktivnosti, profilaktičkih mera
- Izdavanje uverenja o zdravim i saniranim zubima
- Obrada i analiza podataka sa sistematskih pregleda
Ovaj deo staža obraditi kao seminarski rad.
c) Programska saradnja sa ostalim segmentima zdravstvene službe (pedijatrija, ginekologija, patronaža, zdravstveno vaspitanje) - 1 mesec
Specijalizant se upoznaje sa savetovališno-dispanzerskim metodom rada, radom polivalentne patronažne službe, vakcinacijama, uticajem ekoloških uslova na zdravlje dece, zdravstvenim vaspitanjem i timskim radom u zdravstvenoj zaštiti dece.
- rad u savetovalištu za majku i dete (50 porodica sa novorođenom decom), rad u savetovalištu za trudnice (50 trudnica)
- saradnja sa patronažnom službom
- planiranje i izvođenje preventivnih mera i zdravstveno-vaspitnog rada
- izveštaj o izvršenim preventivnim aktivnostima
d) Programska saradnja sa ostalim segmentima društvene zajednice (lokalne zajednice) - 2 meseca
Specijalizant se upoznaje sa osnovnim principima i metodama promocije oralnog zdravlja u lokalnoj zajednici:
- promocija oralnog zdravlja na nivou lokalne zajednice
- koordinacija preventivnih aktivnosti na nivou lokalne zajednice
- saradnja sa lokalnim vlastima i njihovo aktivno uključivanje u promociju oralnog zdravlja
- saradnja sa lokalnom privredom na obezbeđivanju uslova za promociju oralnog zdravlja ili sufinansiranju akcija (aktivnosti na lokalnom nivou), sa posebnim akcentom na vodosnabdevanje, proizvođače hrane, sredstava za higijenu, i sl.
- saradnja sa lokalnim medijima u cilju promocije oralnog zdravlja
- saradnja sa lokalnim prosvetnim ustanovama.
4. ORALNA HIRURGIJA | 1 mesec |
Specijalizant se upoznaje i osposobljava za pružanje prve pomoći, antišok terapiju, primarnu obradu povreda, dijagnostiku i terapiju akutnih dentogenih infekcija i mogućnosti oralno-hirurških intervencija u dece i odraslih.
5. ORTOPEDIJA VILICA | 2 meseca |
Upoznaje se i osposobljava za dijagnostiku ortodontskih nepravilnosti, primenu mera primarne prevencije i interceptivne ortopedije vilica.
6. ORALNA MEDICINA | 1 mesec |
Osposobljava se za samostalnu dijagnostiku i terapiju oboljenja mekih tkiva usta.
KATALOG ZNANJA I VEŠTINA:
1. Predškolska stomatološka nega - 3 meseca | |
Planiranje i izvođenje sistematskih pregleda dece u 3-oj godini života | 20-30 pacijenata |
Planiranje i izvođenje sistematskih pregleda dece pred polazak u školu | 20-30 pacijenata |
Planiranje i izvođenje kontrolnih pregleda dece sa visokim rizikom za karijes ranog detinjstva u 2-oj godini života | 10-20 pacijenata |
Sistematski pregled | 40-60 pacijenata |
Kontrolni pregledi | 10-20 dece sa visokim rizikom za karijes |
Zdravstveno vaspitni rad | predavanje za vaspitače i roditelje - 1 |
Lokalne aplikacije koncentrovanih fluorida | 30 aplikacija - (serija) |
Zalivanje fisura | 20 zuba |
Sanacija i dosanacija | 50% od obuhvaćene dece |
Izveštaj o radu (mesečni;tromesečni) | 1 |
Izveštaj o stanju oralnog zdravlja predškolske dece (ulazni; tromesečni) | 1 |
Svakodnevni rad u ambulanti za predškolsku decu | sa mentorom |
2. Školska stomatološka nega - 5 meseci | |
Paniranje i izvođenje sistematskih pregleda u školi | 3 odeljenja ili 80-100 učenika |
Planiranje i izvođenje kontrolnih pregleda u školi | 5 odeljenja ili 100-150 učenika |
Zdravstveno vaspitni rad | predavanja - 3 |
Sanacija i dosanacija | 60% od obuhvaćenih učenika |
Izveštaj o radu | 1 |
Izveštaj o stanju oralnog zdravlja školske dece | 1 |
Svakodnevni rad u ambulanti za školsku decu | sa mentorom |
3. Programska saradnja sa ostalim segmentima zdravstvene službe - 1 mesec | |
Rad u savetovalištu za trudnice | 15-20 trudnica |
Rad u savetovalištu za zdravu decu | 15-20 odojčadi sa roditeljima |
Individualni zdravstveno vaspitni rad sa trudnicama ili roditeljima | 10 pacijenata |
4. Programska saradnja sa ostalim segmentima društvene zajednice 2 meseca | |
Donošenje plana aktivnosti za promociju oralnog zdravlja u lokalnoj zajednici (opština, region) | Plan aktivnosti |
Organizovanje i učešće u organizovanju jedne kampanje za promociju oralnog zdravlja | Organizovanje kampanje |
Organizovanje i učešće u promociji oralnog zdravlja u lokalnim sredstvima javnog informisanja | Organizovanje kampanje |
5. Ambulantni rad na Klinici - 21 mesec | |
Stomatološki pregled sa planom prevencije i terapije i kompletnom obradom | 20 pacijenata |
Individualni zdravstveno vaspitni rad | 100 pacijenata |
Dijagnostika rizika za karijes | 20 pacijenata |
Dijagnostika rizika za parodontopatije | 20 pacijenata |
Zalivanje fisura | 400 zuba |
Preventivno plombiranje | 400 zuba |
Interceptivni zahvati | 3 pacijenta |
GJC ispuni | 100 zuba |
Terapija nekomplikovanog karijesa plombiranjem zuba | 300 ispuna |
Terapija dubokog karijesa | 50 zuba |
Terapija oboljenja pulpe i komplikacija mlečnih zuba | 50 zuba |
Terapija oboljenja pulpe stalnih zuba | 50 zuba |
Terapija oboljenja pulpe stalnih zuba sa nezavršenim rastom korena | 5 zuba |
Terapija urgentnih stanja (prva pomoć kod bolnih stanja, povreda i krvarenja) | 5 pacijenata |
Oralnohirurške intervencije u dece, specifičnosti vađenja mlečnih i stalnih zuba | 5 mlečnih |
Terapija povreda | 5 pacijenata |
Lečenje komplikacija povreda | 2 pacijenta |
Terapija gingivitisa | 5 pacijenata |
Terapija oboljenja mekih oralnih tkiva | 3 pacijenta |
Rad u inhalacionoj sedaciji | 3 pacijenta |
Rad u opštoj anesteziji | 5 pacijenata |
Priprema zdravstveno vaspitnih sredstava ili predavanja | 5 |
Savetovališni rad na Klinici | 10 dana |
Seminar za epidemiološka istraživanja (završen seminar za epidemiološka istraživanja) | 1 |
Ambulantni rad | sa mentorom |
NAČIN PROVERE ZNANJA
1. Seminarski radovi: |
a) organizacija predškolske stomatološke nege |
b) organizacija školske stomatološke nege |
c) 1 seminarski rad iz preventivne stomatologije i 1 rad na tematskom kongresu sa štampanim rezimeom |
d) 1 seminarski rad iz dečje stomatologije i 1 rad na tematskom kongresu sa štampanim rezimeom |
2. Kolokvijumi: |
a) 3 kolokvijuma iz preventivne stomatologije |
b) 3 kolokvijuma iz dečje stomatologije |
3. Objavljen 1 stručni rad u nacionalnom časopisu sa recenzijom u toku specijalizacije |
4. Overeni izveštaji mentora o završenom programu (katalog znanja) |
(36 meseci)
Nastavni plan
Oblast | Trajanje |
Bolesti zuba | 20 meseci |
Parodontologija i oralna medicina | 1 mesec |
Oralna hirurgija | 1 mesec |
Stomatološka protetika | 1 mesec |
Socijalna medicina | 1 mesec |
Bolesti zuba | 12 meseci |
Staž iz Bolesti zuba (20 meseci) obavlja se na Klinici za bolesti zuba Stomatološkog fakulteta ili stomatološkim odsecima medicinskih fakulteta.
Ostali deo staža obavlja se na klinikama Stomatološkog fakulteta ili stomatološkim odsecima medicinskih fakulteta, ili u zdravstvenim ustanovama koje ispunjavaju uslove.
BOLESTI ZUBA I ENDODONCIJA
(36 meseci)
Teorijska i praktična nastava na Fakultetu i praktični stručni rad na Klinici (20 meseci):
Kroz nastavu organizovanu na Fakultetu specijalizant izučava: embriologiju, anatomiju, histologiju i fiziologiju zuba i apikalnog parodonta, inervaciju i desenzibilizaciju zuba, fiziologiju bola, pulpodentinsku osetljivost, etiopatogenezu karijesa zuba sa kliničkom slikom, dijagnozom i preparacionom tehnikom, antiseptična i dezinfekciona sredstva u obradi kariozne lezije, problem očuvanja vitaliteta zuba (direktno i indirektno prekrivanje), etiologiju, patogenezu, dijagnozu i diferencijalnu dijagnozu inflamatornih oboljenja pulpe i parodonta, nekrozu, nekrobiozu i gangrenozno raspadanje pulpe, unutrašnje i spoljašnje resorpcije radikularnog kanala (interni granulom, rizalize), atrofične i druge degenerativne promene u pulpi; sredstava i razne testove u dijagnostici oboljenja zuba i apikalnog parodonta, endodontske principe sa indikacijama i kontraindikacijama u lečenju endo-parodontalnih oboljenja, primenu asepse u endodontskoj terapiji, sterilizaciju, sredstva za privremenu i trajnu desenzibilizaciju, vrste anestezije, mortalne i vitalne pulpotomije i pulpektomije, morfologiju kanalnog sistema sa prepanacijom i endodontskom obradom kanala, upotrebu odontometrije u kanalnoj terapiji; etiologiju, patogenezu i dijagnozu akutnih i hroničnih apikalnih parodontita, mehaničke, fizikalne i hemijske mogućnosti obrade inficiranih kanala; savladava endodontske zahvate sa komplikovanim unutrašnjim kanalnim sistemom i anomalijama kanala korena; konzervativnu i endodontsku obradu pacijenata sa posebnim potrebama i pacijenata osetljivih na stomatološke lekove i materijale.
Staž na Fakultetu (odsecima) ili u zdravstvenoj ustanovi koja ispunjava uslove
Bolesti zuba i endodoncija (12 meseci)
Parodontologija i oralna medicina (1 mesec)
Dijagnostički postupak i diferencijalnu dijagnozu oboljenja parodoncijuma, bolesti oralne sluzokože, kao i dijagnozu oralnih žarišta i konsekutivnih oboljenja; parodontalni indeksi oralne higijene, epidemiologiju i preventivu gingivita i parodontopatije; osnovni terapijski metodi koje se koriste u zbrinjavanju oboljenja oralne sluzokože, oralnih žarišta i bolesti potkožnog aparata zuba.
Oralna hirurgija (1 mesec)
Upoznaje anesteziju, hemostazu, ekstrakciju zuba i apikotomiju, komplikacije koje mogu nastati posle hirurških zahvata, kao i oralne infekcije dentogenog porekla.
Stomatološka protetika (1 mesec)
Upoznaje indikacije za izradu fiksnih i mobilnih protetskih nadoknada, ovladava izradom krunica, mostova, parcijalnih proteza i drugih protetskih radova.
Socijalna medicina (1 mesec)
Specijalizant izučava socijalno-medicinski značaj oboljenja zuba, organizaciju stomatološke delatnosti, planiranje zdravstvene i stomatološke zaštite, zdravstveno zakonodavstvo, metod i metodologiju zdravstvenog vaspitanja, odabrana poglavlja zdravstvene statistike i zdravstvene ekonomike.
Način provere znanja:
- kolokvijum
- seminarski rad
Specijalistički ispit:
Nakon završetka teorijskog i praktičnog dela staža na Fakultetu, kao i položenih kolokvijuma, specijalizant može da pristupi polaganju završnog specijalističkog ispita, koji se sastoji od:
- praktičnog i
- usmenog dela.
Katalog znanja i veština:
- 70 lečenih višekanalnih zuba sa različitim dijagnozama
- 30 jednokanalnih zuba sa različitim dijagnozama
- 20 revizija punjenja kanala korena zuba
- 50 karijes profunda
- 15 ispuna na više površina (MOD, NAD sa parapulparnim kočićima)
- 5 Inlay-a
- 100 ispuna - amalgamskih i kompozitnih.